நம்மாழ்வார் அய்யாவுடன் ஒரு நாள்:

ஆரம்பத்தில் நான் விஷயங்களை மக்களுக்கு கொண்டு சேர்க்க ரொம்ப சிரமப்பட்டேன். ஆனால், பிறகு மக்களுக்கு புரியனும்னா அவர்கள் பாணியை தான் கடை பிடிக்க வேண்டும் என்று விடுகதை மற்றும் கதை மூலம் சொல்றேன் என்று ஒரு இரண்டு மணி நேரம் தான் (செப்டம்பர் மாதம் 2011 ஆம் வருடம், இடம் கரூர் ) பேசி இருப்பார். புவி வெப்பமடைதல் குறித்த பயிற்சியில் அவர் பேசும்போது எவருடைய கவனமும் சிதரவில்லை மிகுந்த ஆர்வமுடன கேட்டு கொண்டிருந்தோம். இப்போது நினைத்தாலும் ஞாபகத்தில் இருக்கிறது.

சிலவற்றை உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

1.நுனி வீட்டுக்கு நடு மாடுக்கு அடி காட்டுக்கு (உதாரணமாக நெல் எடுத்துக் கொண்டோமானால் கதிரின் நுனியில் இருக்கும் நெல்லினை நாம் வீட்டிற்கு எடுத்து கொள்கிறோம் நடுபகுதியான வைக்கோலை மாட்டிற்கு கொடுக்கிறோம், அடி பகுதியினை வயல்காட்டிலேயே உழுது விட்டு விடுகிறோம்) பெரும்பாலான தானியங்கள் நாம் இப்படியே பயன்படுத்துகிறோம்.

2.  காயாகி பூவாவது எது (எப்போதும் பூவிற்கு பின்தான் காய் கிடைக்கும்) ?

தேங்காய், 

தேங்காய் பூத்து காயான பிறகு நாம் சமையலுக்கு தேங்காய் பூ சுரண்டி சமைக்கிறோம். இதிலிருந்து அவர் சொல்ல வருவது என்னவென்றால் 

தேங்காய் போல வளமாக இருந்த நிலங்கள் இப்போது கொட்டாங்குச்சிகள் போல வளமிழந்து கிடக்கின்றன. அதற்கு காரணம் மக்களை வேலைக்காக கும்பல் கும்பலாக அழைத்துச் செல்லும் பேருந்துகளும் வெளியில் இருந்து ஊருக்குள் குப்பைகளை கொட்டும் லாரிகளும் என்று சொல்கிறார்.

3. காயாகி பழமாகி மீண்டும் காயாவது எது?

பதில் : எலுமிச்சை ஊறுகாய் 

இதில் எலுமிச்சம் காயானது எலுமிச்சம் பழமான பிறகு நாம் அதனை ஊறுகாய் போடுகிறோம். ஊறும் காய், ஊறுகின்ற காய் மற்றும் ஊறிய காய் என்று முக்காலங்களிலும் அர்த்தம் தரும். இதில் இருந்து அவர் சொல்ல வரும் கருத்து  என்னவென்றால் ஊறுகாய் நெடுநாட்கள் கெடாமல் இருந்து வருவதற்கு காரணம் அதில் சேர்க்கப்பட்டிருக்கும் அதிகப்படியான உப்பு. அந்த உப்பானது கிருமிகளை அதாவது நுண்ணுயிர்களை கொள்ளும் தன்மை கொண்டது. அதனால் நெடுநாள் கெடாமல் இருக்கிறது. உயிர்கள் இருந்தால் சீக்கிரம் கெட்டுவிடும். அதுபோல் நாம் நமது நிலங்களில் செயற்கை உரங்கள் என்ற பெயரில் மண்ணில் உப்பை போட்டு போட்டு அதில் உள்ள நுண்ணயிர்கள் அனைத்தையும் கொன்று விடுகிறோம். பிறகு நிலம் பலன் தர வில்லை என வருந்துகிறோம். நுண்ணுயிர்கள் இல்லையெனில் என்னவாகும்? இப்படி கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள், நுண்ணுயிர்கள் இல்லாததால் புதைக்கப்படும் உடல்கள்  எதுவுமே மண்ணில் மட்காமல் இருந்துவிட்டால்? பூமியே சுடுகாடாக அல்லவா  காட்சி தரும். ஆகவே நிலத்தில் உப்பை கொட்டாதீர்கள்.

இது போன்று விவசாயம் என்றால் என்ன? எப்படி நமது நாட்டிற்கு பூச்சிமருந்துகள் வந்தது? தான் எதிர்கொண்ட சவால்கள் என்னென்ன? எதிர்கொண்ட நம்பிக்கை துரோகங்கள்? சமூக பணியில் இருப்பவர்கள் எவ்வாறு தங்களை தயார் செய்ய வேண்டும் என்ற பல கருத்துக்கள். 

அவரை நேரில் கண்டது மட்டுமல்லாது அவர் உரையை நேரில் கேட்கவும் வாய்ப்பு கிடைத்தது மறக்க முடியாத தருணம். அவருடன் எடுத்து கொண்ட புகைப்படம் தவற விட்டு விட்டேனே என்ற ஏக்கம் இன்றும் என் நெஞ்சில் ஒரு ஓரத்தில் இருக்கவே செய்கிறது. 

அவருடன் தங்கி இருந்து விவசாயமும் விஷயங்களும் கற்று கொண்டவர்கள் கொடுத்து வைத்தவர்கள். 

டிசம்பர் 30, நம்மாழ்வார் ஐயா அவர்களின் நினைவு நாள்

தன்னார்வலர் தினம்

'தொண்டு செய்து பழுத்த பழம்' பெரியாரை குறித்து பாவேந்தர் பாரதிதாசன் அவர்களின்  உரை. இன்றும் இளைஞர்களின் எழுச்சிகளை நாம் பல்வேறு இடங்களில் காண்கிறோம். அசோகர் குளத்தை வெட்டினார், மரத்தை நட்டார்  என்ற மகத்துவத்தை வரலாறில் படித்த போது புரியவில்லை. வறட்சி அதன் அர்த்தத்தை நன்கு உணர்த்தி சென்றது. தண்ணீர் பஞ்சம், மாசடைந்த காற்று என்று எங்கு நோக்கினும் கூப்பாடுகள். எதிர்காலத்தில்  பிரச்சினை வராமல் இருக்கவும், தற்போது தற்காத்து கொள்ளவும், சமூக அக்கறை கொண்டு படிப்பினையும், வகிக்கும் பதவியையும் கழட்டி வைத்து களத்தில் இறங்கி பணிபுரிகின்றனர். நாள் தோறும் குளம் தூர் செய்த, மரக் கன்று  நட்ட, விதை பந்து வீசிய செய்திகள் பார்க்க முடிகிறது சுற்றுசூழல் மட்டுமல்ல ... கல்வி, சுகாதாரம், சமூக நீதி, குழந்தை பாதுகாப்பு, பசிப்பிணி நீக்கம் என பலதுறைகளிலும் பல்வேறு வகைகளிலும் சாதனை புரிந்து வருகின்றனர். இவர்களுக்கு அனைத்து  தரப்பு மக்களும் ஆதரவும் தெரிவித்து வருகின்றனர். இந்த தன்னார்வலர்களில் பெரும்பாலானோர் பின்னணியில், வறுமை, வெறுமை, விரக்தி, தோல்வி ,உடல்நல பிரச்சினை என்ற பலவற்றையும் தாங்கி பணிபுரிபவர்களை கண்டிருக்கிறேன். ஆனால் அதனை பொது வெளியில் அவர்கள் காட்டுவதில்லை. தாங்கள் எடுத்த காரியம் சிறப்புற முடிகிறதா என்ற தீவிரமும் அதில் கிடைக்கும் முடிவில் கிடைக்கும் திருப்தியும் தன்னை சுற்றி உள்ளவர்களை மகிழ்ச்சியில் இருக்கச் செய்வதுமே இவர்கள் பணியாக இருக்கிறது. இவர்கள் பற்றி தெரியாத அரைகுறையாக தெரிந்தவர்கள் பேசும் விமர்சனங்களையும் இவர்கள் எதிர்கொள்ளாமல் இல்லை. என்னவாக இருந்தாலும் நல்ல பலனை எதிர்பார்த்து தன் கடனை செய்பவர்களை இந்நாளை விட்டால் வாழ்த்துவதற்கு வேறு சிறந்த நாள் எதுவுமில்லை.

தன்னலம் இருந்தாலும் இல்லையெனினும் பொது நலத்துடன் செயல்படும் அனைத்து தன்னார்வலர்களுக்கும் 

#தன்னார்வலர் தின வாழ்த்துகள் 

Never Ever Give Up

இன்று அதிகாலை 4.30 மணி இருக்கும் திருச்சி நெம்.1 டோல்கேட்டில் இருந்து இலால்குடி நோக்கி தனியார் நகரப்பேருந்தில் பயணம். பேருந்தின் உள்புறம் இரண்டு பக்கமும் இரண்டு இரண்டு இருக்கைகள். இருக்கைகளில் ஆட்கள் அமர்ந்திருந்த இருக்கையில் அமர இயலாதவர்கள் நிற்பதற்கும் இருக்கைக்கு சென்று அமர்வதற்கும் உள்ள வழியெங்கிலும் காய்கறி மூட்டைகளின் ஆக்கிரமிப்பு. கடைசி இருக்கையின் அடியில் தக்காளி பெட்டிகள். பின்புற படிகட்டிற்கு நேரே உள்ள இருக்கையின் அருகே உள்ள காய்கறி மூட்டையை ஓட்டுநர் வண்டியை வேகமாக நிறுத்தினாலோ அல்லது திடீரென நிறுத்தினால் படிக்கட்டு வழியாக விழுந்து விடாமல் இருப்பதற்காக இருக்கையின் கைப்பிடியில் பெரியவர் ஒருவர் கட்டியிருந்தார். அவருக்கு வயது சுமார் 70 இருக்கும். அங்கே காய்கறி மூட்டை வைத்திருந்தவர்கள் அனைவரும் அந்த வயதை ஒத்தவர்களே!
அதில் 7 பெரியம்மாக்களும் அடங்குவர்!(இந்த வயதிலும் அவர்களது தளராத உழைப்பு அவர்களை அப்படி அழைக்க தோன்றுகிறது) நான் கடைசி வரிசையில் அமர்ந்திருந்தேன். எனது அருகில் அமர்ந்திருந்தவர் குடித்திருந்தார்.(சரக்கை பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்து அடித்திருப்பார் போல!) ஒவ்வொரு பேருந்து நிறுத்தத்திலும் நடத்துனர் ஒரு முறை நிறுத்தம் வந்ததை அறிவித்தால் இவர் பத்து முறை உரக்கக் கூறினார். மீதி நேரத்தில் தொடர்ந்து தகாத வார்த்தைகள் வாயிலிருந்து சரளமாக கொட்டிக்கொண்டே இருந்தது. இடையிடையே நடத்துனரிடம் எச்சரிக்கை, தன்னை அவர் ஊர் வந்தவுடன் இறக்கி விட வேண்டும் என்று...
"பச்சாம்பேட்டை வளைவு"
நடத்துனர் உரக்கக் கத்துகிறார். இவர் உடனே " ஏன்யா ஸ்டாப்பிங்கு வந்தோனே சொல்ல சொன்னேன்ல?" உரக்க கத்தினார்.
"அதெப்படி உன்னை இறக்காம போவோம்? இறங்கு"
அவரும் தன் ஊர் பெயரை இந்த முறை பாடிக்கொண்டே இறங்கி சென்றார்.
இலால்குடியும் வந்தது, மக்கள் தங்கள் காய்கறி மூட்டைகளை இறக்கினர். வயதானவர்கள் என்பதால் நானும் என் பங்கிற்கு ஒரு பெரிய மூட்டையை இறக்கினேன். அடுத்த மூட்டைக்கு எனக்கு வாய்ப்பு வழங்கப்படவில்லை. இன்னொரு பெரியம்மா தரையில் நின்று கொள்ள பேருந்தில் இருந்த ஒரு பெரியம்மா பேருந்தின் முதல் படியில் இருந்து மூட்டையை சரித்து கொடுக்க கீழிருந்த பெரியம்மா மூட்டையை இறக்கி தரையில் வரிசையாக வைத்தார்கள்.
மூட்டைகளை இறக்கிய சில வினாடிகளிலேயே ஒரு ஆட்டோ வந்து நின்றது. நான் பேருந்தில் இருந்து இறக்கிய மூட்டையை அவர் ஆட்டோவில் ஏற்றினார். அந்த மூட்டைக்கு சொந்தக்கார பெரியம்மா தன் பங்கிற்கு ஒரு மூட்டையும் ஒரு கூடையும் ஆட்டோவில் ஏற்றினார். ஆட்டோ கிளம்புகிறது. அந்த பெரியம்மா என்னை பார்த்து இருகரம் கூப்பி தன் பொக்கை வாயில் சிரித்து தனது நன்றியை தெரிவிக்கிறார். திடீரென்று இந்த நிகழ்வு என்னை திக்குமுக்காட செய்தது. என்னுடைய பதில் வணக்கத்தை தெரிவித்தேன். இந்த நிகழ்வுகள் மொத்தத்தில் 20 நிமிடங்களில் அரங்கேறி விட்டது. ஆனால், அதில் இருந்த பாடங்கள் நிறைய...
இரண்டு நாட் கள் முன்பு செய்தியில் இளைஞர்கள் அதிகம் வேலைகிடைக்காமல் மரத்தடிகளில் பொது இடங்களில் தாயம், ஆடுபுலி ஆட்டம் போன்றவற்றை ஆடி பொழுது போக்குகின்றனர் என்ற செய்தி, அந்த செய்தியின் கீழேயே வேலைவாய்ப்பு செய்தி! ஒரு பக்கம் இப்படி என்றால் மறுபக்கம் வயதான காலத்திலும் உழைத்து வாழும் பெரியவர்கள். நானும் என்னுடைய முதுநிலை படிப்பில் இருந்தே சில தொழில்களை செய்து ஒரு சில காரணங்களால் கைவிட்டுருக்கிறேன். ஆனால், தொழில் முனைவு எண்ணம் என்னை எப்போதும் ஆட்கொண்டேதான் இருக்கிறது.
இந்த பெரியவர்களிடம் இருந்து இன்று முக்கியமாக கற்று கொண்டது. எப்போதும் கைவிடக்கூடாது, விடாமுயற்சி விஸ்வரூப வெற்றி என்பதே.
கீழ்வரும் வாசகம் அனைத்து தொழில் முனைவோருக்கும் பொருந்தும்.
#Never ever Give up

வீரமாமுனிவர்

தமிழில் நாம் எழுதும் முதல் எழுத்து உயிரெழுத்து  'அ'   இரண்டாவது எழுத்து 'ஆ' என்று எழுதுவோம். ஆனால் .கி . பி.1710 ற்கு முன்பே பிறந்திருந்தோமேயானால் 'அ' வை தொடர்ந்து 'அர' ...'எ' வை தொடர்ந்து 'ஏ' 

அல்ல 'எர'அதே போன்று பழைய தமிழ் எழுத்துகளில் மெய்யெழுத்துக்களுக்கு மேலே புள்ளி வைக்கும் வழக்கம் இல்லை அதற்கு மாறாக நீண்ட கோடு இருக்கும். இத்தகைய சீர்திருத்தத்தை செய்தவர் இத்தாலி நாட்டுக்காரர் என்றால் ஆச்சரியப்படாமல் இருக்க முடிவதில்லை.

மேலும் இவரே தமிழ் முதல் நகைசுவை இலக்கியமாகவும் தமிழில் முதல் சிறுகதையாகவும் வெளிவந்த 'பரமார்த்த குருவின் கதை'யின் ஆசிரியர்.

இப்போது கண்டு கொண்டிருப்பீர்கள், இத்தாலியில் பிறந்து தமிழ் மொழிக்கு தொண்டாற்றி மறைந்த  கான்ஸ்டான்டைன் ஜோசப் பெஸ்கி Constantine Joseph Beschi என்ற இயற்பெயருடைய வீரமாமுனிவர். 

ஆரம்பத்தில் இவர் தன் பெயரை தமிழில் மாற்ற விரும்பி  'தைரியநாதசாமி ' என்று வைத்திருந்தார். ஆனால் அது வட மொழி என அறிந்ததும் தன் பெயரை வீரமாமுனிவர் என்று மாற்றிக்கொண்டார்.

தமிழ்நாட்டில் ஆவூர், ஏலாக்குறிச்சி, வடுகர்பேட்டை போன்ற பல ஆலயங்களை எழுப்பினார்.

இவர் தமிழ் மொழி மீது தீராத பற்று கொண்டிருந்தார். 

இலக்கிய சுவடிகளை தேடி பல இடம் அலைந்து திரிந்ததால் இவர் 'சுவடி தேடும் சாமியார்' என்று அழைக்கப்பட்டார்.

தமிழ் சிறப்பை பிறர் நாட்டினரும் உணரும் வகையில் திருக்குறள், தேவாரம், திருப்புகழ், நன்னூல், ஆத்திச்சூடி ஆகிவற்றை ஐரோப்பிய மொழிகளில் மொழிபெயர்த்தார்.

அப்போது தமிழ் இலக்கியங்கள் செய்யுள் வடிவில் இருந்ததால் அவற்றை மக்கள் எளிதில் புரிந்து கொள்ளும் வகையில் உரைநடையில் எழுதினார். 

தமிழ் இலக்கியத்தில் இவர் இயற்றிய தேம்பாவணி புகழ் பெற்றது. 

வேதியர் ஒழுக்கம், ஞானக் கண்ணாடி, வாமன் கதை, திருக்காவல் ஊர் கலம்பகம், செந்தமிழ் இலக்கணம், கித்தேரி அம்மன் அம்மானை  ஆகியவை இவருடைய பிற நூல்கள்.

பிற நாட்டவர் தமிழ் கற்க ஏதுவாக தமிழ்-லத்தீன் அகராதியை உருவாக்கினார். இதுவே முதல் தமிழ் அகரமுதலி ஆகும்.

பிறகு தமிழ்-போர்த்துகீசிய அகராதியை உருவாக்கினார். 

இவருக்கு தமிழ் சொல்லிக் கொடுத்தவர்  சுப்ரதீபக் கவிராயர் 

# இன்று வீரமாமுனிவர் பிறந்த நாள் 

கற்க வேண்டியது உலகளவு

என்னுடைய அலுவல் பணி நிமித்தமாக இன்று பயணம் செய்துக்கொண்டிருந்தபோது, சட்டென அந்த காட்சி என் கண்ணில் பட்டது. வண்டியை திருப்பிக் கொண்டு அவ்விடத்திற்குச் சென்றேன். ஒரு வாய்க்காலில் ஒருவர் வட்ட வடிவிலான வலைக்கூடையை ஒரு கையில் பிடித்துக்கொண்டு மற்றொரு கையில் ஒரு தகரத்தை கொண்டு வாய்க்காலின் அடிப்பகுதியை வாரி வாரி அந்த வலைக்கூடையில் போட்டு அப்படியே நீருக்கு மேலே தூக்கினார். அவ்வப்போது தண்ணீரில் முங்கி தண்ணீருக்குள் அடியில் கிடைத்ததை உள்ளேயே வாரி போட்டு மேலே கொண்டு வந்து தேடிக்கொண்டிருந்தார். அதில் சிறு சிறு கற்களும் ஒரு கண்ணாடி துண்டும் இருந்தது. பின்பக்கம் ஒரு சிறுமீன் துள்ளிக்கொண்டிருந்தது. வாய்க்காலின் கரையில் ஒருவர் அமர்ந்து கொண்டு வெற்றிலை மென்று கொண்டே அவரிடம் பேச்சு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். அவர்களிடம் சென்று "என்ன அய்யா பண்றீங்க, நத்தை ஏதும் பிடிக்கிறீங்களா?" என்றேன். "இல்லங்க சார், மக்கள் வந்து குளிக்கிறப்ப நகை நட்டு ஏதாவது விட்டு போயிருப்பாங்க? அதான், பார்த்துகிட்டு இருக்கோம்" கரையில் உட்கார்ந்து இருந்தவர் சொன்னார்."ஏன்யா தமாசு பண்றீங்க? என்னதான் பண்றீங்க சொல்லுங்க ?" புரியாமல் கேட்டேன்.தண்ணீரில் இருந்தவர் "சார், அவர் சொல்றது உண்மைதான்" "என்ன?" புரியாமல் விழித்தேன். "ஆமா சார், நிதானமா கேளுங்க..." கரையில் இருந்தவர் தான் சொன்னார் " இங்க வந்து சனமெல்லாம் குளிச்சிட்டு போகும் சார், அதுல சிலபேரு நகை நட்ட தவற விட்டுருவாங்க, நாங்க மக்கள் இல்லாதபோது வந்து இதுமாதிரி தடவி ஏதாவது கிடைச்சா எடுத்து வித்துடுவோம்...""இங்க பாருங்க மிஞ்சி மாதிரி இருக்கு..." தண்ணீரில் இருந்தவர் சலித்து மெட்டிபோன்ற ஒரு பொருளை எடுத்தார். எடுத்து தன் விரலில் மாட்டிப்பார்த்தவர் அது மதிப்பற்ற பொருள் போல தோற்றமளிக்கவும் தூக்கி எறிந்தார்!"இப்படி தான் சார் ஏதாவது தட்டுப்படும். சில சமயம் குளிக்கும் போது மக்கள் யாரவது நகையை அல்லது பொருளை தண்ணீரில் தொலைந்துவிட்டால் எங்களிடம் தகவல் தெரிவிப்பர்... அப்புறம் நாங்கள் தேடி தருவோம்...""இதே தங்க நகையாக இருந்தால், எடுத்து கொடுத்தால் 5000 வரை வாங்கி கொள்ளுவோம். எங்களுக்கு முன்னாடியே சொல்லிடணும், நாங்களாக தேடி கிடைத்ததென்றால் தர மாட்டோம்..." தண்ணீரில் இருந்தவர் இடைமறித்து சொன்னார்." நீங்க இப்பநாங்க தேடுறத பார்க்கறீங்க பார்த்துட்டு நீங்களே அது என் நகைன்னு சொல்லலாம் அல்லவா?"வாஸ்தவம்தான்!"இங்க பாருங்க யாரோ சாவியை விட்டுட்டு போயிருக்காங்க, எங்கெல்லாம் தேடிருப்பாங்களோ பாவம்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே அந்த சாவியை மக்கள் குளிக்க வரும் கரையை நோக்கி எறிந்தார்.
"நீங்க வலையெல்லாம் வச்சிருக்கிறதா பார்த்தால் இதற்கென்றே தயாரிச்சது மாதிரி அல்லவா இருக்கிறது?" புரியாமல் கேட்டேன்."ஆமா சார், இதற்காகத்தான் வச்சிருக்கோம்""அப்படின்னா, இது போல வேறு யாரவது செய்வார்களா?""எங்க ஆட்கள் ஆங்காங்கே இருக்கிறார்கள் சார்?""அப்படியா?""அப்படின்னா தனி இனமா?""ஆமா சார், எங்களை குxxxxடை னு சொல்லுவாங்க சார்""அப்படியா?" ஆச்சரியத்துடன் கேட்டேன்."வேறு என்ன தொழில் செய்வீங்க?""எல்லா வேலையும் செய்வோம் சார், விவசாயம் செய்வோம், எதிர்த்தாற்போல் இருக்க காட்டுல நான்தான் முழுக்க களை எடுத்தேன்" என்று எதிர்பக்கம் இருந்த நெல்வயலை காட்டினார். " சரி வருகிறேன், நான் வாய்க்காலின் அடியில் ஏதோ பிடிக்கிறீர்கள் என்று வந்தேன் எதிர்பாராத செய்தி கிடைத்தது?விடை பெற்றேன்.
#கற்க வேண்டியது உலகளவு.

உயிர் போராட்டத்தில் சுர்ஜித்!

இப்போது என்ன வேண்டுமானாலும் சொல்லலாம் திட்டங்கள் அவரை இப்படி தூக்கலாம் அப்படி தூக்கலாம் என்று... (திருச்சி மாவட்டம் மணப்பாறை அருகே நடுகாட்டுப்பட்டி எனும் கிராமத்தில் தவறி விழுந்தான் (25.10.2019 )இரண்டு வயது குழந்தை சுர்ஜித்!) ஆனால் அவை அக்கறைகுறிய விடயங்கள் என்றாலும் களத்தில் இருப்பவர்கள் இதெல்லாம் கவனத்தில் கொள்ளாமல் இல்லை.
அமைச்சர்கள் அதிகாரிகள் மிகவும் கவனத்துடனும் அக்கறையுடனும் சிறப்பான சேவையாற்றி வருவது பாராட்டுக்குரியது.
ஆங்காங்கே சாதி மதம் பேதமின்றி மக்களின் பிரார்த்தனைகள்...
தேவையற்ற ஆழ்துளைகளை மூட ஆணைகள் ...
உலகமெங்கிலும் இருந்து விசாரிப்புகள் மறுபக்கத்தில் குழந்தையை நினைத்து கதறும் பெற்றோர்கள்...
தீபாவளியை மறந்தும் துறந்தும் நிற்கும் மக்கள்... எப்போது மீட்கப்படுவான் என்ற பீதியில் ஊடகங்களையும் சமூக வலைத்தளங்களையும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் மக்கள்...
திரண்டு வரும் ஆதரவாளர்கள் ...
ஒன்றுக்கு இரண்டாக இருக்கும் ரிக் வண்டிகள் ... எங்கெங்கும் ஒரே எதிர்பார்ப்பு சுர்ஜித் உயிரோடு மீட்கப்பட வேண்டும் என்பதே!
அந்த குழந்தையின் மனநிலையில் இருந்து பார்த்தால் ஒரு சிறு சத்தத்திற்கே அழுது கொண்டு அம்மாவிடம் அண்டி கொள்ளும் வயது.
தான் எங்கே இருக்கிறோம், ஏன் என் கை வலிக்கிறது?, பசிக்கிறது! அழ முடியவில்லை...
எழ முடியவில்லை...
நிமிர முடியவில்லை...
குனிய முடியவில்லை...
வலி வாட்டியெடுக்கிறது ...
கை வலிக்கிறது கால் வலிக்கிறது...
ஆனால் அழ முடியவில்லை திராணியில்லை இதற்கு யார் காரணம்.?துளை போட்டவர்கள் ஒரு மூடி போட்டிருந்தால் எந்த பிரச்னையும் இல்லை. குறைந்தபட்சம் முள்ளையாவது வெட்டி போட்டிருக்கலாம்... அவ்வளவு தான் எந்த பிரச்னையும் இருந்திருக்காது.
ஏற்கனவே எத்தனை அனுபவங்களை பார்த்தாயிற்று?
'அறம்' படத்தில் கூட இதன் தீவிரம் எடுத்துரைக்கப்பட்டதே?
ஏன் இன்னும் இது போன்று நடக்க வேண்டும்?இனியாவது மக்கள் உணர வேண்டும்.
நம்மிடம் அறிவும் திறமையும் இருக்கிறது அதில் மாற்றுக்கருத்து எதுவும் இல்லை . ஆனால், பின்வரும் விடயமும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியது அவசியமாக தோன்றுகிறது.
இதே போன்று இடிபாடுகளுக்குள் கிடந்தால், வெள்ளத்தில் சிக்கினால், புவியதிர்ச்சியின் போது, படகு சவாரி செய்யும் சுற்றுலா தளங்களில் (கொடைக்கானல், தேக்கடி ...) நீரில் மக்கள் மூழ்கினால் அந்த இடத்திலேயே தயார் நிலையில் ஏற்பாடு போன்ற அனைத்தும் இருப்பதற்கான சூழலை ஏற்படுத்தல் (ஆபத்திற்கு வாய்ப்பு இருக்கும் என்பதால்...மேலும் பாதுகாப்பினை அவசியம் வலியுறுத்தப்பட வேண்டும் lifejacket etc ...) அவசியமாக தேவைப்படுகிறது.
எப்போதும் வருமுன் காப்பது சிறந்தது!
# மீண்டு வா சுர்ஜித்
# நம்பிக்கையுடன் காத்திருக்கிறோம்
நன்றி !

அயோத்திதாசர்

தோழர் அமரேசன் அவர்களின் 'தகவல் தொடர்பும் தமிழ்ப் பாட்டியும்' புத்தகத்தில் தான் முதன் முதலாக அவ்வை குறித்து புதிய தகவல்கள் அறிவதற்கும், அயோத்திதாசர் அவர்களின் எழுத்துக்களை உள்ளார்ந்து நான் படிப்பதற்கு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது. அது முதற்கொண்டு அயோத்திதாசரை படித்ததில் பல ஆச்சரியங்களை கண்டேன்.
இன்று அவருடைய பிறந்த நாள், இந்நாளில் அவரை பற்றிய சில பதிவுகளை வைப்பது நலமாக இருக்கும் என்று கருதி சில குறிப்புகளை வைக்கிறேன்.

காத்தவராயன் என்ற இயற்பெயர் கொண்ட அயோத்திதாசர் தனது தந்தையிடமும் காசி மேடு சதாவணி வைரக்கண் வேலாயுதம் புலவர் மற்றும் வல்லக்காளத்தி வீ. அயோத்தி தாசர் பண்டிதர் ஆகியோரிடம் கல்வி பயின்றார். தனது குருவின் மீது கொண்ட பக்தியினால் தனது பெயரை அயோத்தி தாசர் என்று மாற்றி கொண்டார்.
அண்ணல் அம்பேத்கர் மற்றும் தந்தை பெரியாருக்கு முன்னதாகவே பகுத்தறிவு கருத்துகளையும், சாதிய மறுப்பு கருத்துகளையும் முன்னெடுத்தவர்.
திராவிடர்:
மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு 1911 ஆம் வருடம் நடந்தது. ஆனால், 1910 டிசம்பர் 14 ஆம் தேதி தமிழன் இதழில் அரசுக்கு மனு எழுதுகிறார் " அன்னவரும் தங்களை திராவிடர்கள்
இந்த தேசத்தின் பூர்வாதாரங்களை கொண்டும், பூர்வாதாரங்களின் அடிப்படை வாயிலாகவும், நாம் அத்தனை பேரும் சாதி, மதம், பேதங்கள் நிறைந்த இந்துக்கள் இல்லை, நாங்கள் சாதி, மதம், பேதங்கள் அற்ற திராவிடர்கள் என்று பதிவு செய்யுங்கள்" என்ற வேண்டுகோளை வைக்கிறார்.
திருக்குறள்:
உலக பொதுமறை நாம் பெருமையோடு பார்க்கும் திருக்குறள் நூற்றாண்டு காலங்களாக வழக்கில் இல்லாமல் இருந்தது, பெரும் கல்வி பின்புலத்தில் இருந்து குடும்பத்தில் பிறந்த இவர், தனது குடும்ப சேமிப்பு ஏடுகளில் இருந்து திருக்குறளை தொகுத்து மீட்டு எல்லீஸ் துரையிடம் சமர்ப்பித்தார். அதன் பிறகுதான் இன்றைய திருக்குறள் அச்சு வடிவில் வந்தது.
"ஒரு பைசாத் தமிழன்" என்ற பெயரில் வார இதழ் வெளியிட்டார். 1 வருடத்திற்கு பிறகு பலரின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க "தமிழன்" என்ற பெயரில் வெளியிட்டார். இந்த இதழ் தமிழர்கள் அதிகம் வாழும் கர்நாடக கோலார் தங்க வயல், பர்மா, தென்னாப்பிரிக்கா , சிங்கப்பூர் போன்ற நாடுகளில் பரவியது.
இதழியலிலும் அரசியலிலும் நவீனம் குறித்த கருத்தாக்கங்கள் "தமிழன்" இதழில் இருந்தே துவங்க பெற்றன என கூறலாம்.
தமிழகத்தில் எந்த இயக்கமும் தோன்றாத காலத்தில், வேத, மத , பிரமாணீய எதிர்ப்பு, சாதி ஒழிப்பு, தமிழ் மொழியுணர்வு, பகுத்தறிவு, சமூக நீதி பிரதிநித்துவம், தலித் விடுதலை, சுயமரியாதை இந்தி எதிர்ப்பு, பெண் விடுதலை போன்ற கருத்துக்களை 'தமிழன்' இதழ் மூலம் எடுத்துரைத்தார்.

பூர்வ தமிழ் மரபு சாதியில்லா சமூக அடிப்படையில் அமைந்திருந்தது என்ற பண்டிதரின் நிலைப்பாடு தமிழ் வரலாறு குறித்த அடிப்படையான விவாதத்தைத் தொடங்கி வைத்தது.
தமிழை அடித்தள மக்களின் நிலைப்பாடுகளில் இருந்து வாசித்தார். கால அடிப்படையில் சைவத்தை விட சமண, பௌத்த சமயங்கள் மூத்தவை என தமிழ் இலக்கிய சான்றுகளின் வழியில் நிரூபித்தார். பூர்வ தமிழின் அறம் , காப்பிய மரபுகள், இலக்கணம், இலக்கிய மரபுகள் ஆகியவற்றை சமண பௌத்த மரபுகளே நிலைப்படுத்தின என பண்டிதரால் எடுத்து காட்ட முடிந்தது.
"தமிழ் மொழியில் பிறந்து, தமிழ் மொழியில் வளர்ந்து, தமிழ் மொழிக்கு சொந்தமான பூர்வ குடிகள் சுதேசிகளுக்கு வழங்க வேண்டும். நேற்று குடியேறி வந்தவர்களையும், முன்னர் குடியேறி வந்தவர்களையும் சுதேசிகள் என கருதி ஆட்சியை அவர்களிடம் வழங்கினால் நாடு பாழாகி சீர் கெட்டு விடும்" என நாடு விடுதலை பெற 35 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே எச்சரித்தார் (தமிழன்-30-10-1992).
பண்டிதருடைய காலம் இந்துத்துவம் மீட்டுருவாக்கம் செய்த காலம்,1861-1891 வரை யாரெல்லாம் கிறிஸ்தவர்கள், இசுலாமியர்கள் இல்லையோ அவர்களெல்லாம் இந்து என பதிவு செய்த காலம். இந்து சமூகத்தின் தீண்டாமை, காணாமை, சாதீய கொடுமைகளை அதிகம் அனுபவித்த 'தலித்துகள்' ஒரு போதும் இந்து அடையாளத்தை ஏற்கக்கூடாது என்று அதற்கு மாற்றாக ஒரு அடையாளத்தை தேடினார். இதற்கிடையில் 1881 களில் ஆங்கில அரசு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புப் பணிகளில் புகுந்து தலித்துகளுக்கு தனித்துவமான அடையாளத்தை பதிவு செய்கிறார்."ஆதி தமிழன்" என பதிவு செய்ய வற்புறுத்துகிறார். அப்போதெல்லாம் சாதிதான் தமிழனுக்கு அடையாளமாக இருந்தது. சாதியின் பெயரால் சாதியற்ற பதிவு செய்தார்.
இவர் திராவிட அரசியலின் முன்னோடி ஆவார்.

தங்க மங்கை கோமதியும், குகையில் முடங்கிய சிங்கங்களும்:

'இந்தியாவிற்கு  முதல்  தங்கத்தை பெற்று தந்தார் கோமதி மாரிமுத்து', கதாரிலில் உள்ள தோகாவில் 23 வது ஆசிய விளையாட்டு போட்டியில்  இந்த அறிவிப்பை கேட்டவுடன்,  அத்துடன் கூட இவருடைய  வெற்றியை தொடர்ந்து தேசிய  கீதம் இசைக்கப்பட்டபோது   'நம்ம பொண்ணு', 'நம்ம தமிழ் பொண்ணு' என்று  ஆங்காங்கே மகிழ்ச்சி கீற்றுகள் எட்டிப்பார்க்கின்றன. தன்  குடும்பத்தில்  உள்ளவரே பதக்கம் பெற்ற   மகிழ்ச்சியில் மக்கள் கொண்டாடுவதை பார்க்கையில்  உள்ளம்   உத்வேகம் கொள்கிறது. 

ஆனால், இதற்காக அவர் எதிர் கொண்ட சவால்கள் எத்தனை , எத்தனை, கிழிந்த காலணியுடன் இந்தியாவுக்காக  ஓடி வெற்றி பெற்றுள்ளார் என்றால்... காலணி கிழிந்த நிலையிலும் ஓடி வெற்றி பெற்றுள்ளார் என்று பெருமை கொள்வதா?  அல்லது நாட்டின் சார்பாக விளையாடும் ஒருவருக்கு  ஒரு காலணி கூட கொடுக்க அரசால் இயலவில்லையா?  என்ற கேள்வி எழுகிறது. அதனை விட  கொடுமை வெற்றி பெற்று தாயகம் திரும்பியபோது  அரசு சார்பில் மக்கள் பிரதிநிதிகளோ அதிகாரிகளோ கண்டுகொள்ளாததுதான்.

நான், புது வாழ்வு  திட்டத்தில் பணி புரிந்தபோது மாற்று திறனாளிகள், நலிவுற்றோர் மேம்பாட்டு பணிக்கான வாய்ப்பு கிட்டியது. இத்திட்டம்  மூலம் மாற்று திறனாளிகள் மாவட்டம், மாநிலம், மண்டலம், தேசியம், சர்வதேசம் என்று 1000 பதக்கங்களுக்கு மேல் நீச்சல், தடகளம், சக்கர நாற்காலி கூடை பந்து, கபடி என்று பலபோட்டிகளில் பதக்கங்களை குவித்தனர். அதில் ரியோ சிறப்பு ஒலிம்பிக்கில் தங்கம் வென்ற மாரியப்பன் தங்கவேலுவும் அடங்கும்.

இங்கே குறிப்பிட காரணம், அவர்கள் வருடம் முழுவதும், பயிற்சி பெற்றவர்கள்/பெறுபவர்கள் இல்லை (ஒரு சிலரை தவிர), விளையாட்டு போட்டி இருக்கிறது என்று தகவல் தெரிந்தால், நாங்கள் வழங்கும் சிறப்பு பயிற்சிகளில் பங்கேற்பார்கள் அல்லது நேரிடையாக வந்து கலந்து பதக்கம் பெறுபவர்களாக இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு பயிற்சியில் சொல்லப்படும் விஷயங்கள் பெரும்பாலும் விளையாட்டினை முறையாக விதிமுறைப்படி எப்படி விளையாட வேண்டும் என்பதே! குறுகிய  கால பயிற்சியிலோ அல்லது பயிற்சியே இல்லாமலோ அவர்களால் சிறப்பாக செயல் பட முடிகிறது. அனைவரும் கிராமத்தில் இருந்து  வந்தவர்கள். தங்களுடைய பொருளாதார காரணங்களால் மிக திறமை வாய்ந்தவர்கள் அனைவருமே  வெளிவருவதில்லை. சக்கர நாற்காலியில் சிறப்பாக கூடையில் பந்தை  செலுத்தும் மாற்று திறனாளி, வறுமை நிலை காரணமாக அவரால் விளையாட்டில் கவனம் செலுத்தவில்லை. 

ஒருமுறை தேசிய அளவிலான  விளையாட்டு போட்டிக்காக  மத்தியப்பிரதேசத்தில் உள்ள இந்தூர் சென்ற போது,ஒரு மாற்றுத்திறனாளி  தன் வாழ்நாளில் அப்போதுதான் முதன் முதலாக புகைவண்டியில் பயணம் செய்வதாக நெகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்தார். அப்போது அவருக்கு வயது 22. அதாவது தேசிய அளவில் சாதிக்கும்   திறமை உள்ள நபர்  முடக்கப்பட்டு இருந்திருக்கிறார்.புது வாழ்வு திட்டம் முடிந்தது. இப்போது ஒரு சில நபர்களே விளையாட்டு போட்டிகளில் தொடர்ந்து விளையாடி வருகின்றனர். மற்றவர்கள் திறமை, ஆர்வம் இருந்தும் விளையாடுவதற்கு வழிகாட்டுதல் இல்லை, வசதி இல்லை என்று வேறு பணிகளில் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்து விட்டனர். புது வாழ்வு திட்டம் இருந்த காலத்தில் மாற்றுத்திறனாளிகள் திரளாக பங்கு பெற வாய்ப்பளிக்கப்பட்டது. இப்போது  அவர்களில் சிலரே போட்டிகளில் பங்கு பெறுகின்றனர். 

திறமையானவர்களுக்கு  வாய்ப்புகள் அரசு அதிகம் ஏற்படுத்தி தர வேண்டும்.

அரசில் விளையாட்டு திறனை /திறமையாளர்களை மேம்படுத்த வாய்ப்புகள் குறிப்பாக திட்டங்கள் குறித்த  விழிப்புணர்விற்கு அதிக முக்கியத்துவம் தேவை. 

(சில துறைகளில் நிறைய பயனாளிகள் தேவை இருப்பினும், திட்டத்தினை பற்றி மக்களுக்கு சரிவர தெரியப்படுத்தாதலும், திட்ட பலன்களை அடைவதில் உள்ள நடைமுறை சிக்கல்களினாலும்  நிதி பயனாளிகளுக்கு கிடைக்காமல் கோடிக்கணக்கில் திருப்பி அனுப்பப்படுவது கொடுமையின் உச்சம்)

ஒரு சில திறமையாளர்களே தேடுதலோடு தங்கள் லட்சியத்தினை அடைகின்றனர். சரியான ஆதரவாளரையும் கண்டறிந்து பலனடைகின்றனர்.ஆனால் அரசு அதிகம் முயற்சி எடுக்க வேண்டும் என்பது தான் இப்போது தேவையாக இருக்கிறது. 

இல்லையேல் சர்வதேச போட்டிகளில் கிடைக்கும் ஒரு சில பதக்ககங்களையும், அதனை வென்றவர்களையும் மட்டும் தான் பாராட்டி கொண்டிருப்போம். திறமையாளர்கள் இருந்தும் அவர்களுக்கான வாய்ப்புகள் சரிவர அமையாததாலும், ஊடகங்களில் வெற்றி பெற்றவர்களை பார்க்கும் பொழுது மற்ற திறமையாளர்கள் மனவருத்தம் அடைவதும், நம்மால் இதுபோல வரமுடியவில்லையே என்ற ஏக்கமும் ஆங்காங்கு அவ்வப்போது தோன்றி மறையும், நாமும் ஒவ்வொரு ஒலிம்பிக்கின் போதும், நம்மை விட வளர்ச்சியில் பின்தங்கிய நாடுகள் பதக்கங்களை அள்ளும்போது நாம் இங்கே ஒன்று, இரண்டு என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்க வேண்டியது தான். இவ்வளவு பெரிய நாட்டில்   திறமையாளர்கள் இல்லையா என  பெருமூச்சு  ,விடுவதும், ஒன்றாவது கிடைத்ததே என்று ஆறுதல் அடைவதும்  நடக்க வேண்டாம் என்றால் விளையாட்டிற்கான திட்டங்கள், அதன் மூலம், பயிற்சி கூடங்கள், உபகரணங்கள், பயிற்சியாளர்கள்,  வீரர்களுக்கான அங்கீகாரங்கள், வேலை வாய்ப்புகள் இருப்பதும், தொழிற்கூடங்கள், பெருநிறுவன சமூக பொறுப்புணர்வு (CSR) திட்டங்களில்  விளையாட்டிற்கும் முக்கியத்துவம் அளித்தால்,  திறமையாளர்கள் அதிகம் சிரமமில்லாமல் வெளிவருவார்கள். 

ஏனெனில் சோதனைகள் மத்தியில்   சாதித்த சாந்தி, கோமதி, ஆரோக்கியராஜ் போன்றவர்கள் சொல்வது இதைத்தான்.

"எங்களை  போன்று நிறைய திறமையாளர்கள் இருக்கிறார்கள்.  நாங்கள் சிரமப்பட்டு போராடி  இடத்திற்கு வந்து விட்டோம். எங்களை போன்றவர்கள் தங்கள் திறமையை காட்ட அரசு நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்பதே"

 இது நடந்ததென்றால் விளையாட்டு வீரர்கள் மட்டுமல்லாது பொது மக்களுக்கும் நல்லது தான். அப்போது தான் கிரிக்கெட் மட்டை  தூக்குவதை போன்று பிற விளையாட்டுகளும் அதிகம் விரும்பப்படும் விளையாடப்படும். 

நன்றி 

க.இ .ஆரோன் ஜோஷ்வா ரூஸ்வெல்ட்

உலக புத்தகம் மற்றும் பதிப்புரிமை தினம்

புத்தகத்தினை வாசிப்பவர்களுக்கும்  நேசிப்பவர்களுக்கும் பதிப்பிப்பவர்களுக்குமான நாள் 

#உலக புத்தகம் மற்றும் பதிப்புரிமை தினம் 

இன்று புதிதாக ஏதேனும் புத்தகத்தினை வாங்குவோம் அல்லது படிக்க துவங்குவோம் 

எனது பங்கில் இன்றைய துவக்கம்:

 நா. முத்துக்குமார். அவர்களின் 'வேடிக்கை பார்ப்பவன்'

உலக பாரம்பரிய தினம் (World Heritage Day)

ஐக்கிய நாடுகள் கல்வி, அறிவியல், பண்பாட்டு நிறுவனத்தால் (UNESCO) தமிழ்நாட்டில் ஒரு சில இடங்களில் உலகத்தின் பாரம்பரிய இடங்களாக  சில இடங்களை தேர்வு செய்து அங்கீகாரம் வழங்கியிருக்கிறார்கள். 

அதில் முதலாவதாக  உலகமே வியந்து பார்க்க ஒரு விஷயமாக இருக்க ஆயிரம் வருஷத்துக்கு மேல இருக்கிற தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலை தேர்வு செய்துள்ளார்கள். 

இரண்டாவதாக சொல்ல வேண்டுமானால், இராஜராஜசோழன் போலவே எல்லா விதங்களிலும் திறமைவாய்ந்த அவருடைய மகன் இராஜேந்திர சோழன்  தன்னுடைய தந்தை கட்டிய பெரிய கோயில் போலவே ஒரு பெரிய கோயிலை  அரியலூர் மாவட்டத்தில் இருக்கும் கங்கை கொண்ட சோழபுரதில் காட்டினார். தன் தந்தையின் புகழ் கெட்டுவிடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்து பெரிய கோயில் கோபுரத்தின் அளவை இந்த கோயில் தாண்டாதவாறு பார்த்து கொண்டார். 

அடுத்ததாக, புகழ்பெற்ற கும்பகோணத்திற்கு அருகில் உள்ள ஐராவதேசுவரர் கோயில், இங்கு இசை படிக்கட்டுகளும், குதிரைகள் யானைகள் இழுத்து செல்வது போல் அமைக்கப்பட்டுள்ள ராஜகம்பிரான் மண்டபமும், 1000 வருடத்திற்க்கு முன்னரே இறைவிக்கென்று தனி கோவிலும் உள்ள பெருமை உடையது. 

கல்லிலே கலை வண்ணம் கண்டான் என்று சொல்ல சொல்லும் அளவிற்கு மகேந்திர பல்லவனால் துவக்கப்பட்ட மாமல்லபுர மரபு கடற்கரை கோவில் மற்றும் சிற்பங்கள், ,5 இரத கோயில்கள், கடற்கரை கோயில், அர்ச்சுனன் தபசு, குகைகள் என்று பல சிறப்பங்சங்களை கொண்டது. கல்கியின் சிவகாமியின் சபதம் படித்தவர்கள் இதனை பார்க்காமல் விட மாட்டார்கள். 

இந்தியாவின் பழமை வாய்ந்த மலை தொடருந்துப் பாதைகளில் ஒன்றான நீலகிரி மலை தொடருந்துப் பாதையும் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.  1899-ல் திறக்கப்பட்ட இப்பாதை ஆரம்பத்தில் மதராஸ் இரயில்வே நிறுவனத்தால் இயக்கப்பட்டது. உலகில் 'நீராவி இயக்கி' பயன்படுத்தும் தொடருந்துகளில் இதுவும் ஒன்று. இப்பாதை வழியே புகழ் மிக்க நீலகிரி விரைவு ரயில் (Blue mountain express) இயங்குகிறது 

இவை எல்லாவற்றையும் விட  இமயமலையை விட வயதில் மூத்த நம்முடைய தென்மாநிலங்களில் முக்கியமாக  கேரளா, கர்நாடகா, தமிழ்நாடு, மற்றும் மகாராஷ்டிரா சேர்த்து நீர் வளத்திற்கு முக்கிய ஜீவாதாரமாக மேற்கு தொடர்ச்சி மலை இருக்கிறது. இது வந்து உலகின் மிகச் சிறந்த ஒரு பல்லுயிர்ப்பெருக்க ஹாட்ஸ்பாட் என்று யுனெஸ்கோ நிறுவனம் இதனை அங்கீகரித்துள்ளனர். 

தமிழ்நாட்டுல் இது போன்ற பாரம்பரிய இடங்கள் உண்டு என்று எங்கிருந்தோ ஒருவர் வந்து நமது பகுதியை அங்கீகரிக்கிறார். 

ஆனால் நமது பகுதியிலேயே நாம் பெருமைப்படக் கூடிய பல இடங்கள் உதாரணமாக:

பழங்கால மனிதர்கள் வாழ்ந்ததாக கூறப்படும் குடியம் குகைகள் -திருவள்ளூர் மாவட்டம் 

சித்தன்னவாசல் போன்ற சித்திரபுகழ் தலங்கள் 

குடுமியான் மலை போன்ற குடைவரை கோயில் தலங்கள்

திருவரங்கம் போன்ற பெரிய கோபுர தலங்கள் 

வேலூர் கோட்டை, செஞ்சி, திருமயம்  போன்ற கோட்டை கொத்தளங்கள்  

மகாபலிபுரம், கொடும்பாளூர் போன்ற பழங்கால கட்டிடக்கலை கோயில்கள் 

கல்லணை, மணிமுத்தாறு, பாபநாசம், மேட்டூர்  போன்ற அணைகள் 

மாத்தூர் தொட்டிப்பாலம் 

போன்று எண்ணற்ற கட்டிடங்கள் பாரம்பரியத்தை பறைசாற்றுகின்றன.

அதுபோன்றே மணப்பாறை முறுக்கு, காஞ்சிபுரம் கோபுரம் இட்லி, திருநெல்வேலி அல்வா போன்ற  உணவுப் பாரம்பரியம்.

ஒகேனக்கல், குற்றாலம், திருப்பரப்பு, ஆகாயகங்கை போன்ற நீர் நிலைகளும்

ஊட்டி, கொடைக்கானல், கொல்லிமலை, பச்சைமலை போன்ற மலைப்பகுதிகளும் 

தாயம், கோலி போன்ற விளையாட்டுகள்

கரகாட்டம்,  சிலம்பாட்டம், போன்ற நாட்டுப்புற கலைகள்.

பாட்டி வைத்தியம் மற்றும்  சுடுமண் பொருட்கள், பழைய பொருட்கள் என்று நல்ல  பாரம்பரியங்கள் பல உள்ளன அதனை இப்போது கோடை காலத்தில் கண்டு மகிழ்வது நமது பாரம்பரியத்தை கண்டு ரசிக்கவும், உணர்ந்து மகிழ்ந்து வியக்கவும் வாய்ப்பாக அமையும்.

நன்றி!

க.இ .ஆரோன் ஜோஷ்வா ரூஸ்வெல்ட் 

நன்றி:

1.https://www.tnpscthervupettagam.com/unescos-world-heritage-sites-in-tamilnadu/

2.https://ta.wikipedia.org/wiki