காணவில்லை

நன்றி 

# மகாகவி மாத இதழ் 

# தமிழ் டாக்ஸ்  இணைய இதழ்  

பெரியாரும் அண்ணாவும்

திராவிட அரசியலில் பெரியார் மற்றும் அண்ணா பெயரை குறிப்பிடாமல் இருக்க முடியாது. தமிழகத்தில் இருபெரும் துருவங்களாக இருந்தவர்கள். 

அண்ணாவையும் பெரியாரையும் இணைத்துப் பேசுவதென்றால் விபரம் அறிந்தவர்கள் அவர்கள் ஒற்றுமை இந்தி எதிர்ப்பு, தமிழ் தேசியம், சமூக நீதி, சுய மரியாதைத் திருமணங்கள், மற்றும் அவர்களுக்குள் இருந்து ஒரு சில எதிர்க்கருத்துக்கள் பேசாமல் இருக்க முடியாது.  

பெரியார் தேர்தல் ஜனநாயத்தில் சமூகநீதிக்கு  தீர்வு காண முடியாது ‘அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் நேர்மையாளர்களாக இருக்க மாட்டார்கள்” என்று நம்பினார். ஆனால், அண்ணா அரசியல் களம் மூலமே சமூக மாற்றங்களை ஏற்படுத்த முடியும் என்று நம்பினார்.

 பெரியார் தமிழகத்தின் இழிநிலைக்குக் கறுப்புச் சட்டை அணிய வலியுறுத்தினார். ஆனால், அண்ணாவிற்கு அந்தக் கருத்தில் உடன்பாடில்லை. (ஆனாலும் சேலத்தில் நடந்த கருப்புச்சட்டை மாநாட்டில் அண்ணாவைத் தலைவராக்கி அவரை சாரட் வண்டியில் பயணம் செய்ய வைத்து, பெரியார் மாநாட்டு பந்தலுக்கு நடத்து வந்தார். அண்ணாவை கருப்புச் சட்டைக்கு ஆதரவாக இரண்டு மணி நேரம் பேச வைத்தது பெரியாரின் சாமர்த்தியம!;).

இந்திய சுதந்திரப் பிரகடனத்தை பெரியார் எஜமான்தான் மாறியிருக்கிறான், பிரிட்டிஷ்காரனாவது கல்வியை வழங்கினான், அனைத்துதர மக்களுக்கும் வாய்ப்புகளை வழங்கினான். ஆனால், இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றால் உயர் ஜாதியினை சேர்;ந்தவர்கள் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்து கொண்டு மற்றவர்களை முன்னேற விட மாட்டார்கள் என்று நினைத்தார். எனவே, சுதந்திர பிரகடனத்தை ‘கருப்பு தினமாக” அறிவித்தார். அண்ணாவிற்கு அந்தக் கருத்திலும் உடன்பாடு காட்டவில்லை. மாறாக இரண்டு எதிரிகளில் ஒரு எதிரியிடம் இருந்து சுதந்திரம் கிடைத்துள்ளது. இது கொண்டாடப்பட வேண்டும் என்ற நிலையை வைத்தார். 

இந்தி எதிர்ப்பை துவக்கியவர் பெரியார் அதனை தீவிரமாக்கியவர் அண்ணா. 

அக்டோபர் 1948 ஆம் ஆண்டு நடந்த இந்தி எதிர்ப்பு மாநாட்டில் ‘ஒரு தந்தை தன் மகனிடம் பொறுப்புகளை ஒப்படைப்பது போல எனது பொறுப்புகளை இன்னொருவரிடம் ஒப்படைப்பது மட்டுமே பொருத்தமானது ஆதலால் உங்கள் சிறந்த முன்னிலையில் பாதுகாப்பான சாவியினை அண்ணாவிடம் ஒப்படைக்கிறேன்” என்கிறார் பெரியார். 

அதற்கு மறுமொழியாக அண்ணா ‘அய்யாவின் அனுமதியினைப் பெறாமல் பாதுகாப்பைத் திறக்கமாட்டேன்” என்கிறார்.

அண்ணாவிற்கும் பெரியாருக்கும் ஒரு சில கருத்துகளில் மாறுபாடுகள் ஏற்பட்டாலும் அண்ணா பெரியாருக்கு உரிய மரியாதையை வழங்குவதில் எங்கும் நிறுத்தியதில்லை. 

தான் முதல் அமைச்சராகப் பொறுப்பேற்கும் போதும் பெரியாரிடம் ஆசி பெற்றே செல்கிறார். 

சுயமரியாதைத் திருமணத்தைச் சட்டபூர்வமாக்கினார். சுய மரியாதை திருமணத்திற்கு மூலகாரணம் பெரியார் ஆவார். 

பெரியார் மத நம்பிக்கைகளை எதிர்த்தார். அண்ணா மக்கள் நம்பிக்கைகளுக்கு வலுவூட்டினார். ஆதலால் திருமூலரின் வாக்கிலிருந்து எடுத்து ‘ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்” என்று உரைத்தார்.

திராவிடர் கழகத்தை பெரியார் கழகத்தைப் பெரியார் தோற்றுவித்தார். திராவிடர் கழகத்தில் இருந்து பிரிந்த அண்ணா பெரியார் பிறந்த நாள் அன்று  ‘திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை” தோற்றுவித்தார். 

பெரியார் தனித்தமிழ்நாடு அமைய விரும்பினார். ஆனால், அண்ணா டெல்லியில் மத்திய அரசுடன் இணக்கமாக இருந்து அதிக அதிகாரங்களைக் கொண்ட மாநில சுயாட்சியை விரும்பினார். 

பெரியார் கடவுள் வழிபாட்டினை எதிர்க்கும் விதமாக பிள்ளையார் சிலைகளை உடைத்தார். ஆனால், அண்ணா இனி பிள்ளையார் சிலையை உடைக்கப்போவதும் இல்லை, பிள்ளையாருக்குத் தேங்காய் உடைக்கப் போவதும் இல்லை என்று தனது நிலைப்பாட்டை உணர்த்தினார். 

பெரியார் நாடகங்களும் திரைப்படங்களும் மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு உண்டாக்கும் என்ற நம்பிக்கை இல்லை அது மக்களை மடையர்களாக ஆக்கும் என்று நம்பினார். அண்ணா தனது கருத்துக்களை பிரபலப்படுத்துவதற்கு நாடகங்களையும் திரைப்படங்களையும் பயன்படுத்தினார். 

தனக்குப் பிறகு டிரஸ்டின் பொறுப்புகளை அண்ணாவிடம் ஒப்படைக்கலாம் என்ற பெரியாரின் நிலைப்பாடு, அண்ணா பெரியாருடைய சில
கருத்துக்களில் மாறுபட்டு நிற்பதால் அண்ணா மீது பெரியாருக்கு நம்பிக்கைக் குறையலாயிற்று. அவரைத் தொடர்ந்து ஈவிகே சம்பத்திடம் ஒப்படைக்கலாம் என்றால் அவர் அண்ணாவின் மீது அதிக பற்று வைத்துள்ளார். இந்நிலையில் மணியம்மையிடம் டிரஸ்டினை ஒப்படைக்கும் நோக்கில் மணியம்மையினை மணந்தார். பல்வேறு கருத்து மாறுபாடுகள் அண்ணாவிற்கு இருந்தாலும் மணியம்மையினை பெரியார் திருமணம் அவரிடம் இருந்து விலகுவதற்கு உடனடிக் காரணமாகவும் சந்தர்ப்பமாகவும் அமைந்து விட்டது. அதனைத் தொடர்ந்து அண்ணாவின் ஆதரவாளர்கள் அனைவரும் அண்ணாவுடன் இணைந்து கொண்டனர். 

பொதுவாழ்வில் தளர்ச்சியடையாத பெரியார், சோர்வு கொண்டு நின்றிருந்த போது ஐயா, தாங்கள் ஒருபோதும் சோர்ந்து விடக் கூடாது, நான் பல சரித்திரங்களைப் படித்திருக்கிறேன். பல தத்துவவாதிகள் தங்களுடைய தத்துவங்கள் நிறைவேறிய காலத்தில் தாங்கள் உயிரோடு இருக்கவில்லை. அதனை வேறு யாரோ தான் நிறைவேற்றினார்கள். பிரான்சில் ரூசோ கண்ட கனவினை பிரெஞ்ச் புரட்சியின் மூலம் மாற்றியபோது அதைப் பார்க்க அவர் உயிருடன் இருக்கவில்லை. அதே போன்று மார்க்ஸ் உருவாக்கிய சோசலிச கொள்கைகளை இரசியப்புரட்சியின் லெனின் மாற்றியமைத்து சமதர்மக் கொள்கைகளைக் கொண்டு வந்தபோது மார்க்ஸ் உயிரோடு இருக்கவில்லை. ஆனால், தாங்கள் மட்டும் தான் உங்கள் காலத்திலேயே தத்துவங்களையும் கொண்டு வந்து சமூக மாற்றங்களையும் ஏற்படுத்தியவர். ஆகவே தாங்கள் சோர்ந்து விடல் ஆகாது” என்று தேற்றியவர் அண்ணா அவர்கள். 

இவ்வாறு பெரியாரும் அண்ணாவும் சமூக நீதிக் கொள்கைகளில் ஒன்றாக இருந்தாலும் செயல்படுத்துவதில் ஒருசில மாறுபாடுகளைக் கொண்டிருந்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 

# செப்டம்பர் 15 - அண்ணா பிறந்தநாள் 

# செப்டம்பர் 17 - பெரியார் பிறந்தநாள் 

ஜார்ஜ் பெர்னார்டு ஷாவின் பிறந்த நாள்

அறிஞர் அண்ணாவினை  அவருடைய பேச்சாற்றல் வியந்து மக்கள் தென்னாட்டு பெர்னாட்ஷா என்று அழைக்கப்படுவதுண்டு. அப்படியென்றால் நிஜ பெர்னார்ட் ஷா பேச்சாற்றல் எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். கல்லூரி பருவங்களில் இவருடைய நையாண்டிகள், கருத்துக்கள் பல படித்ததுண்டு. இவருடைய வார்த்தைகள் உற்சாகம் ஊட்டுபவையாக மட்டுமல்லாது சிந்திக்கவும் வைக்கக் கூடியவை.

சேக்ஸ்பியர் நாடகங்கள் சோகம் என்றால் இவருடைய நாடகம் நகைச்சுவை, அதில் அரசியல் கேலியும் இருக்கும், சமூக சிந்தனையும் இருக்கும்.
'நான் மட்டும் சேக்ஸ்பியர் காலத்தில் இருந்தால் அவருக்கு எதிராக நாடகங்கள் போட்டு அவரை ஓட்டாண்டி ஆகியிருப்பேன்' என்று நையாண்டி பேச்சுக்கள் நிறைந்திருக்கும் இவரை பற்றி படிக்கையில்!

கிரிக்கெட்டை குறித்து 'ஒரு வட்டத்திற்குள் 11 முட்டாள்கள், வட்டத்தைச் சுற்றி 11 ஆயிரம் முட்டாள்கள்' என்று உரைத்தவர் இவரே.

இவருடைய நாடகங்களில் வரும் கதாப்பாத்திரங்கள் தங்களுடைய வசனங்களில் நேரிடையாக மக்களிடம் கேள்விகள் கேட்கும் பாணியை வைத்திருந்தார். இதில் பெரும்பாலும் சமூக கருத்துக்கள் இடம் பெறுவதால் அவர்களை சிந்திக்கவும் தூண்டும்.

இவருக்கும் வின்சென்ட் சர்ச்சிலுக்கும் இடையே நடைபெறும் வார்த்தை போர்கள் உலகப்புகழ் பெற்றவை.

இவரிடம் பேசும் போது  கவனித்துதான் பேசுவார்கள். ஒருமுறை பெர்னார்ட் ஷா தன் வீட்டு திண்ணையில் அமர்ந்து உருளைக்கிழங்கு சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார். அப்போது உருளைக்கிழங்கு அவித்து சாப்பிடுவது ஒரு நாகரீக கருதப்பட்ட நேரம் அது. அப்போது அவரை பார்க்க நண்பர் ஒருவர் வந்திருந்தார். அவர் தனக்கு ஷா உருளைக்கிழங்கு சாப்பிடுவதை பார்த்து, தனக்கு இது போன்று உருளைக்கிழங்குகளை சாப்பிடுவதெல்லாம் பிடிக்காது. இதெல்லாம் எப்படித்தான் சாப்பிடுகிறார்களோ என்று தொடர்ந்து சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார். ஷா அமைதியாக கேட்டுக்கொண்டே சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார். அப்போது ஒரு உருளைக்கிழங்கு தட்டில் இருந்து தவறி தரையில் உருண்டோடியது. ஷாவின் வாசலில் ஒரு கழுதை கட்டப்பட்டிருந்தது. அந்த கழுதை உடனே அந்த உருளைகிழங்கை சாப்பிடுவதுபோல் சென்று, உருளைக்கிழங்கை நுகர்ந்துபார்த்து விட்டு சாப்பிடாமல் விட்டுவிட்டது. உடனே வந்திருந்த நண்பர், ஷாவிடம் 'பார்த்தீர்களா, கழுதை கூட உருளைக்கிழங்கு சாப்பிடமாட்டேன்கிறது ' என்று சொன்னார். அதுவரை பொறுமையாக இருந்த ஷா 'ஆமாம், கழுதைகள் உருளைக்கிழங்கு சாப்பிடாதுதான்...' என்றார். அவ்வளவுதான் அடுத்தகணமே அந்த நண்பர் அங்கிருந்து ஓட்டம் பிடித்தார். இதுபோன்று பல்வேறு சுவைகள் அவர் வாழ்வில் நிரம்பியிருக்கும்.

'சாதிக்க முடிந்தவன் சாதிக்கிறான் , சாதிக்க முடியாதவன் போதிக்கிறான்'.

Most people do not pray; they only beg.

Power does not corrupt men; fools, however, if they get into a position of power, corrupt power.

Some look at things that are, and ask why. I dream of things that never were and ask why not?

Imagination is the beginning of creation. You imagine what you desire, you will what you imagine and at last you create what you will.

போன்ற வாசகங்கள் புகழ் பெற்றவை 

இவர் ஒருவரே இலக்கியத்திற்காக நோபல் பரிசையும் ஆஸ்கார் விருதையும் பெற்றவர்.


# இன்று ஜார்ஜ் பெர்னார்டு ஷாவின் பிறந்த நாள். 

ஆள் காட்டி பறவை:

ஆள்காட்டி பறவையே

இங்கு யாரிடம் என்னை

காட்டி கொடுக்கிறாய்?

இங்கு மான்களும் இல்லை...!

ஆற்றில் இறங்கி பார்கிறேன் மீன்களும்

கழிவு நீர் செல்வதால் இல்லை...!

உன் செயல் நற்செயலா? - ஏனெனில்

இயேசுவையும் காட்டி கொடுத்த உலகமிது?

ஒவ்வொரு மனிதனும்

எவ்வளவு முறை காட்டி கொடுதிருப்பான்?

கொடுக்கப் பட்டிருப்பான்..?

மனிதர்களிடம் இதில் போட்டியிட்டால் நீ

ஒரு போதும் வெற்றி கனி பறிக்க இயலாது...

அங்கத்திலேயே ஆள்காட்டி விரலை

வைத்திருப்பவர்கள் நாங்கள்...

காட்டிக் கொடுப்பதில்

உனக்குள்ளது காக்கும் இன்பம்...

ஆனால்,

அதனை பொருந்தும் இடத்தில் காட்டுவாயாக

எல்லா இடத்திலும் உன்

திறன் காட்ட நினைத்தால்

மதிப்பில்லா இடத்தில்...

மதிப்பு உணரா இடத்தில்

காட்டப்படும்

திறன் வீண்...

சென்று விடு...

காடுகளில் கத்து..

புள்ளினங்களை காப்பாற்று...

திறன் காட்டு...

(இன்று காலை காவிரி கரையில் ஆள்காட்டி பறவையினை கண்டவுடன் விளைந்த கவிதை)

0:00 / 0:13

விரும்பு

கருத்துத் தெரிவி

பகிர்

புதுக்கோட்டையிலும் தோண்டுங்க...

புதுக்கோட்டையிலும் தோண்டுங்க...

நமது நாகரீகங்களை பாரம்பரியங்களை நாம் பூமிக்கு அடியில் தேடிக்கொண்டிருக்கிறோம். அதிலே கிடைக்கும் சிறு சிறு விடயங்கள் நமது முன்னோர்கள் குறித்து அவர்களுடைய நாகரீகமான, அறிவுப்பூர்மான செயல்பாடுகள் நமக்கு பெருமையினையும் மகிழ்ச்சியினையும் ஏற்படுத்துகின்றன. அதினால் தான் கீழடி பெரிய அளவில் கொண்டாடப்பட்டது, ஆதிச்சநல்லூர் மீண்டும் தோண்டப்படுகிறது.
ஆனால்... பூமிக்கு அடியில் தோண்டி எடுப்பதை விட பூமிக்கு மேலே இருப்பதில் தெரியும் நாகர்Pகம்... பாரம்பரியம்...அறிவுப்பூர்வமான ஆச்சரியப்படுத்தும் செயல்கள் பார்க்க வேண்டும் என்றால்...? இன்னும் எவ்வளவு குதூகலம் அடையும். என்னைப் பொருத்தவரை அப்படி ஒரு இடம் பார்க்க வேண்டும் எனில் நீங்கள் சுற்றி வர வேண்டியது புதுக்கோட்டை மாவட்டம் எனப் பரிந்துரை செய்வேன். நான் பணி நிமித்தம் களப்பகுதிகளில் சுற்றி வந்த போதே பல ஆச்சரியங்களை கண்டேன். எனக்கு அகழ்வாராய்வில் அறிவிருந்தால் என் அறிவுக்கு எட்டியவாறு பலவற்றை காண முற்பட்டிருப்பேன். அப்படியொரு ஆச்சரிய பூமி அது... அதில் சில விடயங்களை மட்டும் இங்கே சுருக்கமாகக் கொடுக்கிறேன். வேண்டுமானால் நீங்களும் பொருத்தி பார்த்துக் கொள்ளலாம்.

7000 வருட வயதுடைய பாறை ஓவியம்:
நீங்கள் ஒருவேளை திருமயம் கோட்டை சென்று வந்திருப்பீர்கள் என்றால் உச்சியில் உள்ள பீரங்கியினைப் பார்த்திருக்கலாம் பார்த்துவிட்டு கீழே இறங்கி வரும் போது வெண்ணை உருட்டுப் பாறை போன்று இருக்கும் பாறையின் கீழ் இளைப்பாறி விட்டுச் சென்றிருக்கலாம். அப்போது சற்றே தலையை தூக்கி 7000 வருட பாறை ஓவியத்தினைப் பார்த்திருப்பீர்கள் என்றால் நீங்கள் பாக்கியசாலி. அப்படி தலையைத் தூக்கி அதனை சரியாக விளங்க இயலாதவர்கள் அந்த ஓவியத்தில் நீரைத் தெளித்தால் ஓவியம் தெளிவாகத் தெரிவதைக் காணலாம்.
அந்தப் பாறையின் கீழ் நம் பாரம்பரிய விளையாட்டுகளான பல்லாங்குழி, தாயம், ஆடுபுலி ஆட்டம், நேர் கோடு விளையாட்டுக் கட்டம் போன்ற விளையாட்டுக்கள் பல வருடத்திற்கு முன்பே விளையாடிக் கொண்டிருந்ததின் கீரல்களைக் காண முடியும்.
அப்படியே மற்றொருப் பகுதியில் குகையினைக் குடைந்த அதில் சிவலிங்கம் இருக்கும் கோயில். அக்கோயிலுக்குப் போக வேண்டுமெனில் ஏணியில் தான் போக வேண்டும். மலையில் இருந்து கீழிறங்கி பின் பக்கம் சென்றால்... பிற்பக்கத்தில் சிவன் கோயிலையும் பெருமாள் கோயிலையும் அருகருகேக் காண முடியும்.
சிவன் கோயிலும் பெருமாள் கோயில் இரண்டுமே குடைவரைக் கோயில்கள் குறிப்பாக சிவன் கோயிலுக்குச் சென்றால்... மிகப்பெரிய குகைப்பாறையிலேயே வெட்டப்பட்டுள்ள லிங்கோத்பவரைக் காண முடியும். அந்த இடத்திலேயே குகையில் மற்றொரு பக்கத்தில் திரும்பிப் பார்த்தால் ஒரு யாழ் இசைக்கருவியின் வரைபடம் கீறப்பட்டிருப்பதையும் கண்டு ரசிக்கலாம்.  பெருமாள் கோயிலிலும் மிகப்பெரிய குகைப் பாறையில் செதுக்கப்பட்ட பெரிய பெருமாள் சிலையை சயன கோலத்தில் பார்க்க இயலும். இங்கு தைலக்காப்பு மட்டுமே நடைபெறுகிறது. பெருமாள் கோயிலில் இருந்து வெளியே வந்தீர்களெனில் எண்;கோண வடிவ குளத்தினையும் கண்டு இரசிக்கலாம்.
சித்தன்னவாசல்:
புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் உள்ள சித்தன்னவாசலை எடுத்துக் கொண்டால் “சித்தன்னவாசலின் ஓவியமே...” என்ற பாடல் நினைவுக்கு வரலாம். ஒருவேளை அந்த இடத்திற்குச் சென்றிருந்தால் அக்காலத்தில் சமண முனிகள் வெட்டி வைத்த சிற்பங்களை, கற்களால் செய்யப்பட்ட சமணர் படுக்கைகளை எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக இன்றும் அழியாமல் நிற்கும் கலைநயம் மிக்க அற்புதமான ஓவியங்களைக் கண்டு ரசித்திருக்கலாம். ஆனால் அங்கு எத்தனை பேர், குடைவரை கோயிலின் ஒரு மூலையில் நின்று ‘ஓம்’ என்ற மந்திரத்தை உள்ளிருந்து உச்சரித்தால் குகையின் நடுவிலும் வாயிலிலும் அதன் அதிர்வை உணர்ந்தவர்கள் இருக்கிறோம்? முக்கியச் சாலையில் இருந்து சித்தன்னவாசல் குகை நோக்கிச் செல்லும் போது வலதுபக்கம் அமைந்துள்ள முதுமக்கள் தாலியுடன் புதைக்கப்பட்ட இடங்களை எத்தனை பேர் பார்த்து உணர்ந்திருப்போம். முதுமக்கள் தாழி என்று வரலாற்றின் பக்கத்தில் படித்திருந்த நாம் நமது ஊரில் அருங்காட்சியகத்தில் சென்றிருந்தால் ஒருவேளை அது அங்கிருந்தால் பார்த்திருக்கலாம். சித்த்ன்னவாசலில் முதுமக்கள் புதைக்கப்பட்ட இடத்தின் மேல் அதன் அடையாளமாக கற்களை வட்டமாக பதித்து வைத்திருக்கும் காட்சியினையும் காணலாம். வெறுமனே பெரிய பானையில் மட்டுமே புதைக்கப்பட்டிருந்திருக்கலாம் என்று நினைத்தால் அதையும் விட பெரிய ஆச்சரியத்தைத் தரவல்லது புதுக்கோட்டை. Cist Burial (கல் பதுக்கை) என்று வார்த்தையடித்து google இல் தேடினால் நான் சொல்வதின் அர்த்ததினை உங்களால் விளங்கிக் கொள்ள முடியும். இதுபோன்ற கல்பதுக்கைகள் புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் பல்வேறு இடங்களில் காணப்படுகின்றன.

சித்தன்னவாசல் சென்றவர்கள், ‘பள்ளிக்கூடம்” (இதைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள தொ. பரமசிவன் அவர்கள் எழுதியுள்ள அறியப்படாத தமிழகம் என்ற புத்தகத்தையோ, மயிலை சீனி வேங்கடசாமி அவர்களின் புத்தகங்களையோ புரட்டினால் அதற்கான விடைக் கிடைக்க வாய்ப்புண்டு) என்ற வார்த்தை வருவதற்குக் காரணமாக அமைந்த சமணப்படுக்கைகளைக் காணலாம். நவச்சுனைப் பக்கம் சென்றவர்கள் ஒருவேளை குடைவரைக் கோயிலையும் கண்டிருக்க அரிதான வாய்ப்புள்ளது. இங்கும் இதே போன்று நார்த்தாமலையில் உள்ள குடைவரை சிவலிங்கக் கோயில் பெரும்பாலும் நீரால் மூடியிருக்கின்றன.
நார்த்தாமலை:
நார்த்தாமலைக்கு மாரியம்மனை தரிசிக்கச் சென்றவர்கள் கோயிலில் இருந்து வெளியே வந்து கோயிலுக்கு இடப்புறமாகவும் பின்புறம் வலப்பக்கமாகவும் கண் நோக்கினால் இடப்புறம் உள்ள குன்றுகள் தஞ்சைப் பெரிய கோயிலுக்கு தாங்கள் பாறைகளைக் கொடுப்பித்தக் கதை சொல்லும். ஆளுருட்டி மலையில் மக்கள் தண்டிக்கப்பட்ட வரலாறு சொல்லும், சோழர்கால கோயில்கள், சமணக் பாறைச் சிற்பங்கள் என்று பல வரலாற்றினைச் சொல்லும். பின்பக்கம் உள்ள மலை உள்ளே மறைத்து வைத்திருக்கும் குடைவரை சிவலிங்கத்தினைச் சொல்லும். பல்லவர் கால குடைவரைக் கோயிலைக் காட்டும், முத்தரையர் கால விஜயாழசோழீஸ்வரத்தைக் காட்டும். கொஞ்சம் முன்னேறிச் சென்றால் பள்ளிவாசலையும் கண்டுவரலாம்.
பொம்மாடிமலை:
மலையில் இருந்து கீழிருந்து பின்னோக்கிச் சென்றால், மண்ணிலே தன் கை வண்ணத்தை அந்நாளில் இருந்து இந்தாள் வரை எப்படி மக்கள் செதுக்கி வைத்தனர். அதில் தன் குடும்பப் பாரம்பரியத்தை எப்படி அடுக்கி வைத்தனர் என்பதை அறியலாம். புரவி எடுத்தல் என்பதனை நீங்கள் ஒரு வேளை கேள்விப் பட்டிருக்கலாம் அதன் முடிவு எப்படி இருக்கும் என்பதை அறிய விரும்பினால் புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தைச் சுற்றி வந்தால் பல இடங்களில் காவல் தெய்வமாக அய்யனார் குடி கொண்டிருப்பதையும் அதில் புரவிகள் வரிசையில் நிற்பதையும் காணலாம்.
கொடும்பாளுர்:

பொன்னியின் செல்வன் படித்தவர்கள் பட்டென மனதி;ல் நிற்கும் ஊர் கொடும்பாளுர். சிலப்பதிகாரம் படித்திருந்தாலோ கொடும்பாளுரை கடந்து கண்ணகி பயணம் செய்த கதை சொல்லும். அங்கே தொல்லியல் துறையினரால் மீட்டெடுக்கப்பட்ட மூவர் கோயில் (தற்போது இரு கோயில்கள் மட்டுமே காணப்படுகிறது) இராஜராஜசோழனின் தந்தை காலத்திய வரலாற்றினைக் கூறும். தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் கருவறை சென்று கீழிருந்து மேல் நோக்கினால் கோபுரம் எப்படி இருக்கும் என்று பார்க்க இயலாதவர்கள் கொடும்பாளளுர் மூவர் கோயில் சென்று பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளலாம். அதன் அருகேயே சிதிலமடைந்து கிடக்கும் ஐவர் கோயில் கோயில்களி;ல் பாறைகளை எப்படிப் பொருத்திக் கட்டுகிறார்கள் என்ற விடையை உங்களுக்கு அளிக்கவல்லது.
குடுமியான் மலை:
குடுமியான் மலைக்குச் சென்றீர்கள் என்றால் உச்சி மலையில் இருந்து கீழ் கோபுரம் வரை பல வரலாறுகளை உள்ளடக்கியது. அதில் குடைவரைக் கோயிலாக இருக்கட்டும்... பாறையில் செதுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ள இசைக் குறிப்புகளாக இருக்கட்டும் (ஆரளiஉயட ழேவநள), ஆயிரங்கால் மண்டபங்களாக இருக்கட்டும், தூண்களில் வடிக்கப்பட்ட கலை நயம் மிக்கச் சிற்பங்களாக இருக்கட்டும் பறைசாற்றும் பலவித சங்கதில் ... மாலிக்கபூர் படையெடுப்பு முதற்கொண்டு...
பொற்பனைக் கோட்டை:















பொற்பனைக் கோட்டையில் அரசு அதிகாரிகள் முதல் அனைத்து தரப்பினரும் சென்று தரிசித்து வருவது பொற்பனைக் கோட்டை முனிசுவரர் கோயில். இது மக்களின் தெய்வமாக அங்குள்ள உள்ளுர் மக்களால் பூசை செய்யப்படுவது சிறப்பு.... கோயிலை மட்டும் பார்த்தவர்கள் பொதுவாக பார்க்காத விடயம் என்னவென்றால் அதன் அருகே எச்சங்களாக அமைந்திருக்கும் உற்று நோக்கினால் மட்டுமே தெரியும் கோட்டைச் சுவர்...

அலுமினியம் இரும்பு உருக்கு உலை:
பொற்பனைக் கோட்டையில் இருந்து ஒரு இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரம் தைலக் காட்டின் உள்ளே சென்றால்  தாதில் இருந்து அலுமினியத்தையும் இரும்பையும் பிரிப்பதற்கு வைத்திருந்த கலன்களைக் காணலாம். இதில் 2500 வருடத்திற்கு முன்பே அவர்கள் அதற்கான அறிவியலைக் கொண்டிருந்தது நம்மை ஆச்சரியப்பட வைக்கிறது..
புதிர்திட்டை  (labarinth):
சிறுவயதில் நாம் ஒருவேளை சிறுவர்களுக்கான வார இதழிலோ நாளிதழிலோ இந்த விளையாட்டினை விளையாண்டிருக்கலாம். குட்டி ஆடு காட்டில் சென்று மாட்டிக் கொண்டது அது தன் தாய் ஆடு இருக்கும் இருப்பிடத்தை அடைய அதற்கு உதவுங்களேன் என்று இருக்கும். நாமும் பென்சிலைக் கொண்டு கோடு வரைந்து சிக்கலான வழிப்பாதைகளுக்கு நடுவே சரியான வழிப்பாதையைக் கண்டிறிவோம். அதற்கு  ஆங்கிலத்தில் பெயர், லாபரிந்து என்றும் அழைக்கப்படும். தமிழில் புதிர்த்திட்டை என்று வழங்கப்படும். இது புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் கீரமங்கலத்தில் இருந்ததற்கான அறிகுறிகள் தென்படுகின்றன.
சமண மதத்தின் எச்சங்கள்:
புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் சமண மதம் கோலோச்சி நின்றதற்கான பல்வேறு எச்சங்கள் மாவட்டம் முழுவதும் பரவிக் கிடக்கிறது. அதில் முக்கியமானவை சித்தன்னவாசல் ஏழடிப்பட்டம், சித்தன்னவாசல் சிற்பம், அன்னவாசலில், நார்த்தாமலையில் தலையில்லாமல் இருக்கும் மகாவீரரின் சிற்பங்கள், நார்த்தாமலையில் செதுக்கப்பட்டுள்ள சமணச் சிற்பங்கள், சமணர்கள் எப்படிக் கொல்லப்பட்டனர் என்பதை விவரிக்கும் பெருவுடையார் கோயில் சிற்பங்கள் என விரிகிறது. சிலர் சமணச் சிற்பங்களை தங்களது வழிபாட்டு முறையில் வழிபட்டும் வருகின்றனர்.
இது போன்று பல்வேறு விடயங்கள்
- பெருவுடையார் கோவிலில், குன்றாண்டார் கோவிலில் , மலையடிப்பட்டியில், பிரகதாம்பாள் கோயிலில், திருவேங்கைவாசலில், விராலிமலையில், தமிழகத்தின் இரண்டாவது பெரிய அருங்காட்சியகத்தில், அரண்மனையில், பொன்னமராவதி பெயர் உருவாக்கத்தில், புதுக்கோட்டை கோட்டை உருவாக்கத்தில், புதுக்குளத்தில், ஆவூர் ஆலயத்தில்... என்று பட்டியல் நீள்கிறது.
நார்த்தாமலையில் விஜயசோழீசுவரம் கோயில் இருக்கும் மலையில் அகழ்வுப் பணிகளை மேற்கொண்டால் பாறை ஓவியமோ அல்லது மூதாதையர்கள் தங்கிருந்ததற்கான எச்சங்கள் ஏதேனும் இருக்கலாம் என என் உள்மனது சொல்கிறது.
ஆகவே, புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் வெளிப்பகுதியிலேயே நிறைய விடயங்கள் காண இயலுகிறது. எச்சங்கள் காணப்படும் பகுதியில் அகழ்வாராய்ச்சி மேற்கொண்டால் பல விடயங்கள் வெளிவரும் என்று எண்ணுகிறேன். சம்மந்தப்பட்டவர்கள் முயற்சி எடுப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையில்...

பயணத்தின் பாதையில்

சிவா கொஞ்சம் தாராளமாக செலவு செய்பவன். அப்பாவின் பணத்தை ஊதாரித்தனமாக நண்பர்களோடு செலவு செய்து வந்தான். உனக்குப் புரியும் படி சொல்லனும்னா டீ குடிக்கனும்னு தோணுனாலே பக்கத்து ஊருக்கு வண்டியை எடுத்துப் போயி தான் குடிப்பான். இவனுக்கு டிரெஸ் எடுக்கனும்னா அவன் ஃபிரெண்டுக்கும் சேர்த்து டிரெஸ் எடுப்பான் அப்படி செலவு செய்து வந்தான். அவன் வீட்டில் எல்லோருமே இவனை நினைத்து வருத்தப்பட்டனர். ஆனால், ரொம்ப நாள் தவம் இருந்து பெற்ற பிள்ளையாதலால், ஒன்றும் சொல்வதில்லை. அவனுக்கு தங்கை இருக்கிறாள் இருந்தாலும் சிவா தான் செல்லப் பிள்ளையாக இருந்தான்.
 அப்படி இருக்கையில், ஒரு முறை சிவாவோட அப்பா அவருடைய நண்பர் வீட்டு திருமணத்திற்கு செல்வதற்காக திட்டமிட்டு, ஒரு மொய் கவரில் ரூ.1001 ஐ போட்டு வீட்டில் உள்ள டேபிளில் வைத்து விட்டு உடை மாற்றிக்கொண்டிருந்த வேளையில் அந்தப் பக்கம் வந்த சிவா, கவரில் இருந்து 1000 ரூபாயை எடுத்துவிட்டு ஒரு ரூபாயை மட்டும் விட்டுச் சென்றான். அவனுடைய அப்பாவும் அதைக் கவனிக்காமல் திருமணத்திற்கு சென்று விட்டார். நல்லவேளையாக திருமண மண்டபத்தில் எதேச்சையாக கவரைப் பார்த்திருக்கிறார். உடனே டென்ஷனாகி விட்டார்
மஉடனே பக்கத்துல இருக்கிற ஒரு ஏடிஎம் சென்டர்ல போயி காச எடுத்து கவர்ல போட்டு கொடுத்துட்டு வந்துட்டாரு.கோபமாக வீட்டிற்கு வந்த அவரு  பெல்ட்டாலே அடி வெளுத்திட்டாரு”
“அப்பதான் சிவா, முடிவு பண்ணான், இவங்க காச எதிர்பார்த்தாதானே இவ்வளவு பிரச்சனையும், இனிமே இவங்ககிட்ட காசு வாங்காம சுயமா சம்பாதிச்சு முன்னேறனும்னு முடிவு பண்ணினான். அதனால உடனே அவன் ரூமுக்கு போயி ஒரு லெட்டர் எழுதினான். அந்த லெட்டரில் தன்னை யாரும் தேட வேண்டாம் என்றும், தான் வேலை தேடி செல்வதாகவும் எழுதினான
“அப்ப வீட்டை விட்டு வெளியே போவது காரில்தானா?”
“இல்லை, அப்பாவிடம் எதுவும் எதிர்பார்க்கக்கூடாது என்று முடிவு செய்த அவன், தன்னுடைய தாத்தாவோட சைக்கிளை எடுத்துச் சென்றான். ஏனென்றால் தாத்தாவோட சொத்து பேரனுக்குத்தானே என்ற லாஜிக்கில் தாத்தாவோட சைக்கிளை எடுத்தான். அத்தோடு தாத்தாவின் சட்டைப் பையில் துளாவியபோது, ஒரு மூன்று 100 ரூபாய் நோட்டுகள் மட்டுமே இருந்தது. அதை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினான். அவன் பயணத்தில் வெயில், மழை, புயல் போன்றவற்றை சந்திக்க வாய்ப்பு நேரிடலாம் அல்லவா, அதனால், பேக்பேக்கில் சில துணிமணிகளை எடுத்துக் கொண்டு தொப்பி ஒன்றையும் தலையில் மாட்டினான். அவன் திருச்சி மாவட்டத்தி;ல் அரியலூர் பார்டரிலர் இருந்தான். அங்கிருந்து சைக்கிளிலே திருச்சி, கரூர், காங்கேயம் வழியாக திருப்பூர் சென்று விடலாம் என்பது அவன் திட்டமாக இருந்தது. ஆதலால், மதிய நேரத்தில் வீட்டில் எல்லோரும் தூங்கும் நேரம் பார்த்து கிளம்பினான். சைக்கிளை எடுத்துக்கிளம்பும் போது அந்தக் குரல் கேட்டது “எங்க மாப்ளே கிளம்புறீங்க?” ஊர்கதையையே வழக்கமாகப் பேசும், மாமா அண்ணாசாமி கேட்டார். சிவாவின் முகமே சுருங்கியது, அவர் முகத்தைப் பார்த்துவிட்டுச் சென்றால் எந்த காரியமும் உருப்படாது என்பதில் ஸ்டாராங்கான நம்பிக்கை இருந்தது. அதனால் பதில் பேசாது சைக்கிளை ஓட்டினான்.
கொஞ்ச தூரம் சென்றதும் அவனுடைய அறிவியல் வாத்தியார் துரைசிங்கம் எதிரில் சென்றார். சிவா அவருக்கு வணக்கம் வைத்தான், என்ன ஆச்சர்யம்…! எப்போதுமே பதில் வணக்கம் போடாத அவர் அன்று அவன் வணக்கத்தை ஏற்றுக் கொண்டார். ஒருவேளை அவன் ஊரை விட்டுச் செல்வதில் அவர் நிம்மதியாக உணர்ந்திருப்பாரோ என்னவோ?
சிவா தொடர்ந்து சைக்கிளை அழுத்தி ஊரின் எல்லையை அடைந்தான். அங்கே இருந்த எல்லைக் கல்லில் இனிமேல் இந்த ஊர் பக்கம் திரும்ப மாட்டேன் என்ற வைராக்கியம்த்துடன் உச்சா போய் விட்டு கிளம்பினான்.
தொடர்ந்து சைக்கிளை அழுத்திக் கொண்டிருந்தான் சிவா, இயற்கையான காற்று, சாலை இருமங்கிலும் ஆவாரம் செடியின் நிறமும் ரசித்துக் கொண்டே சென்றான். கொஞ்சதூரம் சென்றதும் தான் அந்தக் குரங்குக் கூட்டத்தை சிவா கவனித்தான், ஆங்காங்கே நான்கும் மூன்றுமாய் ஒரு இருபது குரங்குகள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன. அவற்றில் சில ரோட்டின் ஓரத்தில் உள்ள பிளாஸ்டிக் கேரி பைகளை துலாவி அதிலிருந்து கிடைப்பதை வேக வேக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தன. ஒரு பெரிய குரங்கு மற்றொரு குரங்கை வேகவேகமாக துரத்திக் கொண்டிருந்தது. குட்டிக் குரங்குகள் தாவி தாவி ஒன்றின் மேல் ஒன்று தாவியும், அடித்தும், கடித்தும் விளையாடிக்கொண்டிருந்தது. அதைப் பார்த்தவுடன் சிவாவுக்கு ஒரு அச்சம் ஏற்பட்டது. ஏனென்றால் வரும் வழியில் ஒரு நாய் கடிப்பதற்கு தன் மேல் தாவியபோது கால்கள் இரண்டையும் மேலே தூக்கி தப்பியது சிவாவுக்கு நினைவுக்கு வந்தது. அங்கே ஒரு நாய்க்கே அப்படி என்றால் இருபது குரங்குகளை எப்படி சமாளிப்பேன் என்று நினைத்தவாறே சைக்கிளை மிதித்தான் சிவா. அவனுடைய பயத்தில் இதயம் படபடவென்று அடித்தது. ஏற்கனவே சைக்கிள் மிதித்தில் வியர்த்திருந்தது இப்போது மிகவும் அதிகமாக வியர்த்தது. படபடப்பு அதிகமானதில் வேகமாக பெடல் செய்ய ஆரம்பித்தான் சிவா. எவ்வளவு வேகமாக முடியுமோ அவ்வளவு வேகமாக அழுத்தினான். பயத்தில் எழுந்து நின்று பெடல் செய்ய ஆரம்பித்தான். அதில் அவன் தலையில் இருந்த தொப்பியை கவனிக்க மறந்து விட்டான். நியூட்டன்ங்கற விஞ்ஞானி ‘ஒவ்வொரு வினைக்கும் அதற்கு சமமான எதிர் வினை உண்டு’ன்னு கண்டுபிடிச்சு சொன்னார். புரியிற மாதிரி சொல்லணும்னா  விரல்ல இரப்பர் பேண்டை மாட்டிக்கிட்டு அத இழுத்து விட்டா திரும்பி வந்து உன்ன அடிக்கும்ல அதுதான். அதுமாதிரி சிவா சைக்கிளை வேகமாக பெடல் செய்யும்போது அடித்த எதிர்காற்றில் அவன் தொப்பி பறந்து அதுவும் அந்த குரங்குகள் நின்று கொண்டிருந்த பகுதியில் விழுந்தது. பதட்டத்தில் உறைந்து விடுவான் போல அப்படி இருந்தது அவனுக்கு. இருந்தாலும் அவனுக்கு மிகவும் பிடித்த தொப்பி என்பதால். மெதுவாக அந்தக் குரங்குகளை நோக்கி சென்று தொப்பியை எடுத்துக் கொண்டு ஒரே ஓட்டமாக சைக்கிளை நோக்கி ஓடினான். இவன் ஓடியதைக் கண்டு பதறி குரங்குகள் எதிர் திசையில் ஓடின. மற்ற குரங்குகள் இந்த நடவடிக்கைகளைக் கண்டு அமைதியாக மரத்தில் சாய்ந்தது. தூங்கும் நேரம் போல…!
ஒரு வழியாகக் கடந்து விட்டோம் என்கிற நிம்மதியில் சைக்கிளை மிதித்தான் சிவா, அதிகமாக வியர்த்ததாலும், களைப்பிலும் தண்ணீர் தாகம் எடுக்க ஆரம்பித்தது. தண்ணீர் எங்கே கிடைக்கும் என்று சுற்றி முற்றி பார்த்துக்கொண்டே சைக்கிளை அழுத்தினான். தார் ரோட்டில் இருந்து வெப்பம் வேறு அதிகமாக கீழிருந்து மேலே ஏறிக் கொண்டிருந்தது. அப்போது தான் சிவாவுக்கு ஆறுதல் தரும் வகையில் தூரத்தில் ஒரு ஐஸ் விற்பவன் ஐஸ் பெட்டியை சைக்கிளில் கட்டிக் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தது தெரிந்தது. அப்பாடா! நல்லவேளை தாகம் தீர்;த்துக் கொள்வதற்கு ஒரு வாய்ப்புக் கிடைத்தது, ஐஸை சாப்பிட்டு தாகம் அடக்கலாம், எப்படியும் இந்த சாலையில் தான் வர வேண்டும் என்று எண்ணியவாறே அருகில் இருந்த வேப்ப மரத்தின் கீழ் சைக்கிளை நிறுத்தி தரையில் அமர்ந்தான். வேப்பமர குளி;ர்ந்த காற்று அவனை மென்மையாக வருடியது. அதன் இனிமையை தலையை தூக்கியபடி கைகளை பின்புறம் வைத்துத் தாங்கி கால்களை நீட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்தபடியே அனுபவித்தான்.
ஐஸ் விற்பவன் வந்த பாதையை நோக்கினான், ஐயையோ! ஐஸ் விற்பவனைக் காணவில்லை! தாகம் தணிக்க அப்போது இருந்த ஒரு வாய்ப்பையும் இழக்க மனம் வரவில்லை. ஆதலால், அவசர அவசரமாக எழுந்து ஐஸ் விற்பவன் வந்த திசையை நோக்கி சைக்கிளை அழுத்தினான். கொஞ்சதூரம் சென்ற போது வலது பக்கம் ஒரு மண் குறுக்குப்பாதை திரும்புவது தூரத்தில் இருந்தே தெரிந்தது. ஒரு வேளை அந்த வழியாகச் சென்றிக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. சப்பாத்திக் கள்ளி அந்தப் பாதையின் இருபுறமும் வேலியாக வைத்திருந்ததால் ஐஸ் விற்பவன் தூரத்தில் இருந்து சரியாகத் தெரியவில்லை. கிட்டத்தட்ட அந்த குறுக்குப் பாதையை நெருங்கினேன். ஒரு சிறு இடைவெளியில் அந்த ஐஸ் விற்பவன் நின்று கொண்டிருந்தது தெரிந்தது.
ஆனால், அவன் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறான்…? சைக்கிளை அப்படியே நிறுத்தி கவனித்தான். அந்த ஐஸ் விற்பவன் சேமியா ஐஸ், தேங்காய் ஐஸ்,  பால் ஐஸ் என்று
ஒன்றொன்றாக எடுத்து ஒன்று அல்லது இரண்டு முறை சப்பிவிட்டு திரும்பி உள்ளே ஐஸ் பெட்டியில் வைத்தான். அடப்பாவி! இப்படி பண்றானே? தாகம் எடுத்தால் ஏதாவது ஒரு ஐஸை சாப்பிட்டு தாகத்தைத் தீர்;த்துக் கொள்ளலாம் அல்லவா? அதை விட்டுவிட்டு ஐஸை சப்பி சப்பி திரும்பி உள்ளே வைத்தால் என்ன அர்த்தம்? இதைத் தான் நாம் சாப்பிட வேண்டுமா? இது நுகர்வோருக்கு செய்யும் துரோகம் அல்லவா, ஒரு ஐஸில் என்;ன இலாபம் வந்து விடப் போகிறது. இவன்கிட்டேயா நான் போயி ஐஸ் வாங்கிச் சாப்பிடனும்னு நெனச்சேன், அதுக்குப் பேசாமல் தாகத்தோடவே இருந்துவிடலாம்னு கிளம்பினான் சிவா, அவனுக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது.
எவ்வளவு நாள் நாம ஹோட்டல்ல சாப்பிடறோம், அது என்ன சுத்தமா, சுகாதாரமா இருக்குன்னு பார்க்கறோமா என்ன? எத்தனை குளிர்பானத்துல பூச்சிகள் விழுந்து கிடக்கிறதை நாம் பேப்பரில் படிக்கிறோம்? எத்தனை பளபளப்பான காய்கறிகள் வேக்ஸ் தடவியும், பூச்சிமருந்துடனும் வருகின்றன? எத்தனை தடை செய்யப்பட்ட உணவுப் பொருட்கள் நமது மத்தியில் எளிதில் உலவுறதப் பார்க்கிறோம?. எத்தனை மருந்து மாத்திரைகள் தடை செய்யப்பட்டவை தடையில்லாமல் விற்கப்படுவதை பார்க்கிறோம்? ஆனால், இதையெல்லாம் யார் கேட்கிறார்கள் ஆங்காங்கு ஒரு 10 பேர் மைக் போட்டு சத்தம் போடுவது மட்டும் தான் தெரிகிறது. ஆனால், அதனால் தீர்க்கமான முடிவு கிடைப்பதில்லையே. அதையெல்லாம் பார்க்கும் போது, ஐஸ் விக்கிறவன் செஞ்சது சின்னதுதான். ஆனால், அதுவும் தப்புதான்.
அடுத்த அரை கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் இளநீர் குலைகளுடன் வந்தவரை மறித்து இளநீர் அருந்தி ஒருவழியாக தாகத்தைத் தீர்த்துக் கொண்டான். ஒரு வழியாக சைக்கிளை அழுத்தி நகரத்தையும் அடைந்தான். ஆனால், இப்போது அவனுக்கு சைக்கிளை அழுத்துவது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. வேக வேகமாகக் கடந்து செல்லும் வாகனங்கள், ஓய்வில்லாத இரைச்சல், துர்நாற்றம், வானளாவிய கட்டிடங்கள், ஓரே கட்டிடத்தில் 50 குடும்பங்கள், எங்கு நோக்கினும் விளம்பரத் தட்டிகள், சினிமா போஸ்டர்கள், அதிரடியாக செல்லும் ஆட்டோக்கள், சாக்கடையாகச் செல்லும் வாய்க்கால்கள் என நகரத்திற்குள் நுழைந்தவுடன் சிவாவை திக்கு முக்காட வைத்தன. ஆங்காங்கு இரண்டும் மூன்றுமாய் பிரியும் சாலைகளால் குழப்பத்தில் இருந்த சிவா, ஏதோ ஒரு பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்து தேர்ந்தெடுத்து செல்ல முற்பட்டான். ஒருமுறை சாலையை தேர்ந்தெடுத்து செல்லும் போது அது வட்டமாக திரும்பி அவன் ஆரம்பித்த இடத்திலேயே அவனை விட்டது. அப்போது தீர்மானம் எடுத்தான். இனி நாமே சுயமாக முடிவெடுத்து போகாமல் யாரிடமாவது விசாரித்து போக வேண்டும் என்று!. அதன்படியே விசாரித்து செல்லலாம் என முற்பட்டவனுக்கு ஒரு டீ அருந்திவிட்டு செல்லலாம் என்ற யோசனை தோன்றியது. அவனுடைய ஒரே எண்ணம் எப்படியாவது திருச்சியில் இருந்து திருப்பூருக்கு சைக்கிளிலேயே சென்று விட வேண்டும் என்பதுதான்.
டீ குடிக்கச் சென்றவனை ஒரு முதியவர் வழிமறித்தாh. அவருக்கு வயது ஒரு 65 இருக்கும், சிவாவிடம் வந்து தான் ஒரு கணக்கு வாத்தியார் என்றும் தன் ஊர்; என்று ஏதோ ஒரு கிராமத்தின் பெயரைச் சொன்னார். அந்தக் கிராமமும் சிவாவுக்கு தெரிந்த கிராமம் தான்! அவர் தற்போது தன்னுடைய மகள் வீட்டிற்கு வந்ததாகவும், தன்னுடையக் கையில் இருந்த பணத்தைத் தொலைத்து விட்டதாகவும், ஒரு ஏழு ரூபாய் இருந்தால் தருமாறு சிவாவிடம் கேட்டார். சிவா ஏற்கனவே கையில் குறைவாகத்தான் காசு வைத்திருந்தான். ‘கிட்டத்தட்ட நானும் உங்க மாதிரிதான் என்ன, நீங்க கேட்டுட்டீங்க நான் கேட்கலை அவ்வளவுதான்…’ என்று சொல்வதற்கு வாய் வருகிறது. இருந்தாலும், சமாளித்துக் கொண்டு ‘இல்லை’ என்பது போல் தலையை ஆட்டுகிறான். அவரும், இவனிடம் வேலை ஆகாது என்று எண்ணிக்கொண்டே அடுத்து வந்த ஒரு கல்லூரி மாணவனிடம் பேச ஆரம்பித்தார். ஆனால், அந்த மாணவனோ அவர் சொல்வதை முழுசாகக் கூட கேட்கவில்லை, சடாரென ஒரு பத்து ரூபாய் தாளை அவரிடம் நீட்டினான். அவர் சொல்ல வந்த நன்றியைக் கூட கண்டுகொள்ளாமல் வேகவேகமாக கிளம்பினான். சிவாவுக்கு அந்த இளைஞன் கொடுத்த காசானது, ஒருவேளை அவன் அப்பாவினுடைய சம்பாத்தியமாக இருக்கும் என்பது புரிந்தது. அப்பா இருக்கும் போது நம்மை அறியாமலேயே நமக்கு பணபலம் வந்துவிடுகிறது, அதனால் தான் நாம் பணத்தின் மதிப்பைத் தெரியாமல் இருந்துவிட்டோம் என்று ஏதோ ஒரு மூலையில் லேசாக உணர ஆரம்பித்தான். இருந்தாலும் அந்த முதியவர் என்ன சொல்ல வருகிறார் என்பதைக் கேட்காமலேயே காசு கொடுத்தது கொஞ்சம் ஓவர் தான். ஒருவேளை இதுபோல் மனிதர்களை அவன் அதிகம் சந்தித்திருப்பானோ என்னவோ? என்று யோசித்துக் கொண்டே அந்த முதியவரைக் கண்டு அதிர்ச்சியடைந்தான். ஏனென்றால், சிவாவிற்கு தெரியும் அந்த இளைஞன் கொடுத்த காசு அந்த முதியவருக்கு தன் ஊருக்குப் போக போதுமானதாக இருக்கும் என்று! ஆனால், அந்த முதியவர் மேலும் சில ஆட்களை அணுகி அதே போல் கேட்டு காசு பெற்றுக் கொண்டிருந்தார்! பிறகு தனியாக சென்று தன்னுடைய சட்டை கை மடிப்பை எடுத்துவிட்டார். அதில் ஒரு 100 ரூபாய் நோட்டும் சில பத்து ரூபாய் நோட்டுகளும் கொஞ்சம் சில்லரையும் இருந்தது. சிவாவுக்கு பார்த்தவுடன் தூக்கிவாரிப்போட்டது, அடப்பாவமே, இப்படியா மக்களை ஏமாற்றி காசு சம்பாதிப்பது? அவர் சொல்வதை உண்மை என்று நம்பி தானே வருத்தப்பட்டு காசு கொடுக்கிறார்கள். அது என்ன மக்கள் வைக்கும் நம்பிக்கையுடன் விளையாடுவது? அதனால் தான், உண்மையிலேயே உதவி தேவைப்படுபவர்களுக்கும்  உதவி கிடைக்காமல் போய்விடுகிறது. மனதுக்குள் நொந்த சிவா மேற்கொண்டு கிளம்ப எத்தனிக்கும் வேலையில் இரண்டு கடை தள்ளி அவனுடைய பெரியப்பா டீ அருந்திக் கொண்டிருநததைக் கவனித்தான். இவனுக்கும் சந்தோஷம் தாங்கமுடியவில்லை. பெரியப்பா என்றால் சிவாவிற்கு எப்பவும் கொள்ளைப் பிரியம்.
‘பெரியப்பா....’ ஆர்வத்தில் கத்திக் கூப்பிட்டான். அவர் சடாரெனத் திரும்பினார். அவர் முகத்தில் கோபம் அப்படி ஒரு கோபம் கொப்பளித்தது!
 “உடனே சிவா தான் வீட்டை விட்டு ஓடி வந்ததை நினைத்து சுதாரித்தவனாய்  சைக்கிளை அவசர அவசரமாகத் திருப்பினான். அதனை புரிந்து கொண்ட பெரியப்பா, ‘டேய், நில்றா’ என்ற குரலைத் தொடர்ந்து வேகமாக அவனை நெருங்கி வந்தார். அவர் கண்கள் சிவந்திருந்தது. “லெட்டரா எழுதி வச்சுட்டு வர்றே.. மவனே…’ என்று வார்த்தையை முடிப்பதற்குள் ‘பளார்’ என்று சிவா கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அறை விட்டார். அத்துடன் நிறுத்தாமல் சிவாவின் காதைப் பிடித்து திருகினார். திருகலின் வலி தாளாமல் சிவா அப்படியே எம்பி குதி காலில் நின்றான். அந்தத் திருகலில் அவன் கண்ணில் இருந்து அவனையறியாமல் கண்ணீர் துளி எட்டிப் பார்த்தது.
அப்புறம் அவன் அப்பா அவன் ஆசைப்பட்ட மாதிரியே அவனை திருப்பூரில் ஒரு பனியன் கம்பெனியில் சேர்த்து விட்டார். முதல் மாத சம்பளமும் வாங்கினான். அந்தக் காசை வைத்துக் கொண்டு என்ன செய்வது என்று சிவாவிற்கு தெரியவில்லை. தனக்கு அறை வாடகை கொடுப்பது, சாப்பாடு கடன் அடைப்பது என்று செலவுகள் இருந்தாலும் சிவாவிற்கு செலவு செய்ய மனது வரவில்லை.
திடீரென்று ஒரு யோசனை வந்தவனாய் பக்கத்தில் இருக்கும் வங்கிக்குச் சென்று தன் தந்தையின் வங்கிக் கணக்குக்கு பணத்தை அனுப்பினான். அனுப்பிய கையுடன் தந்தைக்கு போன் செய்து பேசினான். தந்தைக்கு ஒரு கணம் பேச்சு வரவில்லை. இருந்தும் சமாளித்தவராய், ‘ஏண்டா, எல்லா காசும் எனக்கு அனுப்பிட்டா, நீ என்ன பண்ணுவ? இங்க நாங்க நல்லாத்தான் இருக்கோம், வேணும்னா உங்க அம்மாகிட்ட கொடுக்கிறதுக்காக ஒரு 1000 ரூபாய் மட்டும் இருக்கட்டும் அவ உன் காசுங்கறதால கடவுளே கொடுத்ததா நினைச்சு சந்தோஷப் படுவா. மத்த காசெல்லாம் உனக்கு அனுப்பிடறேன். நீ நல்லதா டிரெஸ் எடுத்துக்க, உனக்கு கூலிங் கிளாஸ் பிடிக்கும்ல ரே பான் கிளாஸா வாங்கிக்க.. உனக்கு புடிச்ச மாதிரி இரு. ஆனால், பணம் உன்னோட சம்பாத்யம் அத மட்டும் மறக்காத…”
“அப்பா… கடைசியாக முடித்ததில் ஒரு அர்த்தம் இருந்தது. அது என் சம்பாத்யம் நான் எப்படி வேண்டுமானாலும் சம்பாதிக்கலாம். தன் வீட்டில் இருக்கும் தாத்தா, பாட்டி, அம்மா, நான் மற்றும் எனது தங்கையுடன் என் தந்தையும் சேர்த்தால் மொத்தம் ஆறு பேர் ஆனால், அனைவரையும் அப்பா சொன்ன அந்த ஒரே சம்பளத்தின் மூலம் முகம் சுளிக்காது காப்பாற்றி வந்தார். எவ்வளவு பாடு படுத்தியிருப்பேன்? ;ஆனாலும் எங்கிட்ட பாசத்த மட்டும் தானே காட்டினார். அப்பா… நீங்க உண்மையிலேயே கிரேட் பா” சிவா தன் தந்தை தனக்காக செய்த தியாகங்களை நினைத்துப் பார்த்தான். தன் அறையில் யாரும் இல்லை என்பதை உணர்ந்த அவன் விம்மி விம்மி அழுதான். தான் எவ்வளவு அலட்சியமாக, ஊதாரியாக நடந்திருக்கிறேன். இந்தப் பணத்தைச் சம்பாதிக்க என் அப்பா எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டிருக்க வேண்டும். கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டான். சிவாவின் இதயத்தில் இருந்து ஒரு பாரம் குறைந்தது போன்று இலேசாக உணர்ந்தான். அது அவனுக்கு சுகமாக இருந்தது. இனி அப்பாவின் பாரத்தை நான்; சுமக்கப் போகிறேன். சுகமான சுமைதான்…!
புது உற்சாகம் கிடைத்தவனாய் சிவா வேலைக்குக் கிளம்பினான் சிவா.

நமது விளையாட்டுக்கள்

நமது விளையாட்டுக்கள் பகுதியினை இதுநாள் வரை பார்த்து ஆதரவு வழங்கிய அனைவருக்கும் நன்றிகள்.
விளையாட்டுகள் வரிசையில் இன்னும் நிறைய இருக்கிறது.
கோலி  (பேந்தா, சதுரப் பேந்தா, இருகுழியாட்டம், முக்குழியாட்டம், ஒன்பது குழியாட்டம், தெல் போன்றவை)
வண்டி விளையாட்டுகள் (டயர் வண்டி, நுங்கு வண்டி போன்றவை)
கிளித்தட்டு (பாரிக்கோடு போன்ற ஆட்ட முறை)
மரக்குரங்கு
பம்பரம் (ஓயாக்கட்டை, தலையாரி, உடைத்தகட்டை, பம்பரக்குத்து, இருவட்டக்குத்து போன்றவை)
சில்லி விளையாட்டுகள்
கிட்டிபுள்
பிள்ளையார் பந்து
காயா பழமா
கிச்சுக் கிச்சுத் தாம்பூலம்
பட்டம்
ஏழுகல் அல்லது  7 ஸ்டார்
குதிரைக்குக் காணங்கட்டுதல்
உந்திப்பற
வரிசை விளையாட்டுகள்
குதிரைச்சில்லி
நிலாக்குப்பல்
நின்றால் பிடித்துக் கொள்
சங்கிலி புங்கிலி கதவைத் திற
கிளியா கிளியா
டிக் டிக்
.
.
.
என்று பட்டியல் நீள்கிறது.
ஆனால், விளையாட்டுகளைப் புத்தக வடிவில் கொடுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் அதற்கான பிண்ணனி பணிகள், விளையாட்டுகளை ஒருங்கிணைத்தல், குறிப்பிட்ட வடிவமைப்பின் கீழ் விளக்குதல், அதற்கான படங்களை உருவாக்குதல் என பல பணிகள் இருப்பதனால் முகநூலில் விளையாட்டுகள் பதிவினை எழுதுவதை தற்போது நிறுத்துகிறேன்.
தாங்கள் ஒருவேளை தங்களுக்குத் தெரிந்த விளையாட்டுகள் ஏதேனும் பதிவு செய்தால் அது நான் வைத்திருக்கும் விளையாட்டு பட்டியலில் இல்லையென்றால் அந்த விளையாட்டுகளும் சேர்த்துக் கொள்ளப்படும்.
தங்களுடைய மேலான ஆதரவுகளுக்கு நன்றி!

நமது விளையாட்டுக்கள் 30

கண்ணாம் பொத்தி:

இந்த விளையாட்டு கண்களைப் பொத்தி விளையாடுவதால் கண்ணாம்பொத்தி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. கண்ணாம்பொத்தி என்ற வார்த்தை திரிந்து கொச்சைவடிவில் கண்ணாம்பூச்சி என்றும் கண்ணாமூச்சி என்றும் வழங்கப்படுகிறது.
குறைந்தது 5 நபர்கள் இருத்தல் நலம்.
இதில் விளையாடுபவர்களை முட்டை எனக் கருதப்படுவர்.
 இந்த விளையாட்டில் மூத்தவராக இருக்கும் ஒருவர் பட்டவரின் கண்களை இறுகப் பொத்திக் கொள்வார்.
மூத்தவர்: கண்ணாம் கண்ணாம் பூச்சி
காட்டுத் தலைப் பூச்சி
முட்டை பூச்சி
மொழுகு தண்ணி பூச்சி
மொத்தம் எத்தனை முட்டை இட்ட?
(உடனே பட்டவர் ஒளிந்திருக்கும் நபர்களின் எண்ணிக்கையை சொல்லுவார். உதாரணமாக ஒளிந்திருப்பவர்களின் எண்ணிக்கை 8 என்றால்)
பிள்ளை: எட்டு முட்டை
மூத்தவர்: எட்டுமுட்டையில ஊளை முட்டையை தின்றுவிட்டு
நல்ல முட்டையைக் கொண்டு வா
என்று கூறி கண்களைத் திறந்து விடுவார். பட்டவர்கள் உடனே ஒளிந்திருக்கும் நபர்களை கண்டறிந்து அவர்களைத் தொட வேண்டும். யாரை முதலில் தொட்டாரோ அவர் பட்டவராக இருப்பர். அடுத்து அவருடையக் கண்களைப் பொத்த வேண்டும். பட்டவர் கண்டுபிடித்து பிடிப்பதற்குள் ஒளிந்திருப்பவர்கள் ஓடிவந்து கண்களைப் பொத்தியவரை வந்து தொட்டு விட்டால் பட்டவர் அவர்களைத் தொடக் கூடாது. அனைவரும் வந்து தொட்டு விட்டால் பட்டவர் கண்களை மறுபடியும் பொத்தி விளையாட வேண்டும்.
இந்தப்பாடல் கீழ்கண்டவாறும் பாடப்படுகிறது.
மூத்தவர்: கண்ணாம் பொத்தியாரே, கண்ணாம் பொத்தியாரே!
பிள்ளை : என்ன?
மூத்தவர்: எத்தனை முட்டையிட்டாய்?
பிள்ளை : எட்டு முட்டையிட்டேன்
மூத்தவர்: அவற்றுள் ஆறு முட்டையைப் பொரித்துத் தின்றுவிட்டு, ஒரு முட்டையைப் புளித்தத் தண்ணீரில் போட்டுவிட்டு, ஒரு முட்;டையைப் பிடித்துக் கொண்டு வா
மேற்கூறிய பாடலை புலால் உண்ணாதவர்கள் கீழ்க்கண்டவாறு பாடுவர்
மூத்தவர்: எத்தனைப் பழம் பறித்தாய்?
பிள்ளை : எட்டுப் பழம்
மூத்தவர்: அவற்றுள் ஒரு பழத்தைப் பிள்ளையாருக்குப் படைத்துவிட்டு, 6 பழத்தை அறுத்துத் தின்றுவிட்டு, ஒரு பழத்தைப் பிடித்துக் கொண்டு வா
என்று பாடுவார்.
இந்த விளையாட்டில் பட்டவரை பாம்பாகவும் ஒளிந்திருப்பவர்களை முட்டைகளாகவும் கருதும் வழக்கமும் உண்டு.
பள்ளிக்குச் செல்லாமல் ஒளிந்து திரியும் திண்ணைப் பள்ளி மாணவர்களை பிடித்து வருவதில் இருந்தோ அல்லது சிறைக்குத் தப்பி ஒளிந்து திரியும் குற்றவாளிகளை ஊர்காவலர் பிடித்துவருதில் இருந்தோ இந்த விளையாட்டு தோன்றியிருக்கலாம் என தேவநேயப் பாவாணர் குறிப்பிடுகிறார்.
நன்றி:
தேவநேயப் பாவாணர், தமிழ்நாட்டு விளையாட்டுக்கள்
படம்:
https://yourstory.com/tamil/7f37e2d242-the-ancient-tamil-trad

நமது விளையாட்டுக்கள் 29

குலை குலையாய் முந்திரிக்காய்:
இவ்விளையாட்டில் வரும் பாடலின் முதல் வரியைக் கொண்டு இவ்விளையாட்டின் பெயர் அமைந்துள்ளது.
இந்த விளையாட்டிற்கு 10 நபர்களாவது இருத்தல் வேண்டும்.
இதில் ஏதேனும் ஒரு முறையில் ஒருவர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு அவர் நரியாக மற்றவர்களை வலம் வருவார். மற்றவர்கள் வட்டமாக அமர்ந்திருப்பர்.
நரிக்கும் உட்கார்ந்திருப்பவர்களுக்கும் நடக்கும் உரையாடல் போல் இந்த விளையாட்டு அமையும்.
பாடல் பின்வருமாறு அமையும்: (பாடல் இடத்திற்கேற்ப மாறுபடலாம்)
நரி: குலைகுலையாய் முந்திரிக்காய்
அமர்ந்திருப்போர்: நரியே நரியே சுற்றிவா
நரி: ஓட்டு மேல ஏறுவேன்
அமர்ந்திருப்போர்: ஈட்டியால குத்துவேன்
நரி: பச்சரிசி தின்பேன்
அமர்ந்திருப்போர்: பல்லை உடைப்பேன்.
நரி: சுடச்சுடக் காப்பி
அமர்ந்திருப்போர்: சூடான காப்பி
நரி: எத்தனைப் பெட்டியைக் காணோம் 
அமர்ந்திருப்போர்: தேடித் தேடிப் பார்க்கிறேன்
நரி: சும்மா பசிக்குது
அமர்ந்திருப்போர்: சோறு போட்டுத் தின்னு
நரி : கப்பல் கவுந்து போச்சு
என்று சொன்னதும் அனைவரும் குனிந்து கொள்வர். நரியாக இருப்பவர் யார் மீதாவது துணியை வீசிவிட்டு சுற்றி வருவார். அதற்குள் யார் மீது துணி விழுந்துள்ளது என்பதை துணி யார் மீது விழுந்துள்ளதோ அவர் கவனித்து விட்டு அவர் சுற்றி வருவதற்குள் நரியாக இருப்பவரைத் தொட்டுவிட்டால். நரியாக இருப்பவரே மறுபடியும் நரியாக வலம் வருவார். இல்லையெனில் நரியாக சுற்றி வந்தவர் ;யார் மீது துணியை போட்டாரோ அவர் நரியை விரட்டி பிடிப்பதற்குள், எழுந்தவர் இடத்தில் உள்ள காலியான இடத்தில் நரியாக இருந்தவர் அமர்ந்து கொள்வார். அவரைப் பிடிக்க முடியாமல் போனவர் இப்போது நரியாக சுற்றி வருவார். ஒருவேளை தன் மீது துணி விழுந்ததைக் கவனிக்காமல் இருந்து அதற்குள் நரியாக இருந்தவர் சுற்றி அந்த இடத்திற்கு வந்துவிட்டால் துணி எவர் மீது இருக்கிறதோ அவரை முதுகில் தட்டி எழுப்பி நரியாக இருந்தவர் அமர்ந்து கொள்வார்.
இந்த விளையாட்டில் பயன்படுத்தப்படும் துணியை திரிபோல சுற்றிப் பயன்படுத்துவதால் இந்த விளையாட்டிற்கு திரித்திரி பந்தம் என்ற பெயரும் உண்டு.
பாண்டி நாட்டு முறையில் விளையாடுபவர்கள் வட்டமாக அமராமல் நேராக அமர்ந்து விளையாடுவர். இதற்கு யானைத்திரி என்று பெயர்.
நன்றி:
தேவநேயப் பாவாணர், தமிழ்நாட்டு விளையாட்டுக்கள்

உழைப்பாளர் தின வாழ்த்துகள்

நமது விளையாட்டுக்கள் 28

ஒரு குடம் தண்ணீர் ஊற்றி..

இவ்விளையாட்டில் ‘ஒருகுடம் தண்ணீர் ஊற்றி’ என்ற பாடலுடன் துவங்குவதால் விளையாட்டின் பெயரும் ஒரு குடம் தண்ணீர் ஊற்றி என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த விளையாட்டின் தோற்றம்:
 அரண்மனை காவலில் இருந்த ஒரு மகமதிய காவலர் அரண்மனைக்குப் பூப்பறிக்க வந்த குழந்தையை பிடித்து வைத்துக் கொண்டபோது, அக்குழந்தையின் பெற்றோர் எவ்வளவோ பொருள் கொடுக்க முன்வந்தும் விடாமல், கறிசோறு தருகிறேன் என்று சொன்னவுடன் விடுவதாக அமைந்த செய்தியையொட்டி இவ்விளையாட்டு அமையப்பெற்றிருக்கலாம் என தேவநேயப் பாவாணர் தமது தமிழ்நாட்டு விளையாட்டுக்கள் புத்தகத்தில் குறிப்பிடுகிறார். இதில் ஒரு வார்த்தை து**கா என்பது ஒரு இனத்தின் பெயரை அநாகரீகமாக குறிப்பிட வேண்டாம் என்பதால் இப்பாடலில் இயல்பிற்கு மாறாக குலுக்கா என்று குறிப்பிடுகிறேன். நமது நோக்கம் விளையாட வேண்டும் என்பதுதான். அதிலிருந்து நல்விடயங்கள் மட்டும் எடுத்துக் கொண்டால் போலும் என்பதால். மாற்றியமைக்கிறேன். விளையாட்டுக் கொள்கையில் உறுதியாக இருப்பவர்கள் பொறுத்துக்கொள்வார்களாக!

இந்த விளையாட்டிற்கு குறைந்தது ஐந்து நபர்களாவது இருந்தால் ஆட்டம் விறுவிறுப்பாக அமையும்.

விளையாடும் முறை:
இதில் இரண்டு நபர்கள் தானாக முன்வந்து எதிர்எதிரெ நின்று கொண்டு இருவரும் கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டு தலைக்கு மேல் கைகளை உயர்த்திப் பிடிக்க வேண்டும்.

இப்போது மற்ற நபர்கள் ஒருவர் பின் மற்றவர்கள் இருவரிடையேயும் மாறி மாறி பின்வருமாறு பாடல் பாடிக்கொண்டே புகுந்து வர வேண்டும்.

“ஒரு குடம் தண்ணீர் ஊற்றி ஒரு பூ பூத்துச்சாம்”
“இரண்டு குடம் தண்ணீர் ஊற்றி இரண்டு பூ பூத்துச்சாம்” என்று துவங்கி
“பத்துக் குடம் தண்ணீர்; ஊற்றி பத்துப் பூ பூத்துச்சாம்” என்று பாடி முடிக்கும் போது எந்த நபர் கைகோர்த்து நிற்பவர்கள் மத்தியில் கடந்து செல்கிறாரோ அவரை கை கோர்த்து நிற்பவர்கள் பிடித்துக் கொள்வர்.

இப்போது கோரசாக சுற்றிவந்தவர்களுக்கும் கைகோர்த்து இருப்பவர்களுக்கும் உரையாடல் நடக்கும்.

மற்றவர்கள் : விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள் குனிந்து கணுக்காலில் கைகளை வைத்துக்கொண்டு
மற்றவர்கள் : இம்மாம் இம்மாம் பொன் (தங்கம்) தருகிறேன்விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள் கொஞ்சம் நிமிர்ந்து முழங்காலில் கைகளை வைத்துக்கொண்டு
மற்றவர்கள் : இம்மாம் இம்மாம் பொன் (தங்கம்) தருகிறேன் விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள்; நிமிர்ந்து இடுப்பில்  கைகளை வைத்துக்கொண்டு
மற்றவர்கள் : இம்மாம் இம்மாம் பொன் (தங்கம்) தருகிறேன்; விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள்; தோள்பட்டையில்  கைகளை வைத்துக்கொண்டு
மற்றவர்கள் : இம்மாம் இம்மாம் பொன் (தங்கம்) தருகிறேன் விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள்;; தலையில் கைகளை வைத்துக்கொண்டு
மற்றவர்கள் : இம்மாம் இம்மாம் பொன் (தங்கம்) தருகிறேன் விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள்; தலைக்குமேல்  கைகளை உயர்த்தி வைத்துக்கொண்டு
மற்றவர்கள் : இம்மாம் இம்மாம் பொன் (தங்கம்) தருகிறேன் விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: விடமாட்டேன் மலுக்கா!
மற்றவர்கள் : ஆட்டுக்கறியும் சோறும் தருகிறேன் விடுடா குலுக்கா!
கைகோர்த்து இருப்பவர்: இந்தா விடறேன் விடறேன்…
என்று அவரை விட்டுவிடுவர். இத்துடன் விளையாட்டு முடிந்துவிடும். மீண்டும் விளையாட விருப்பம் இருந்தால் மற்ற இருவர் கைகோர்த்து நிற்க ஆட்டம் தொடரும்

எண்ணிக்கைக்கான பயிற்சி கிடைக்கிறது. மேலும் குழு ஒற்றுமையாக மீட்பதற்கு போராடும் எண்ணம் உருவாகிறது.

நன்றி:
தேவநேயப் பாவாணர், தமிழ்நாட்டு விளையாட்டுக்கள்
படம்:

https://girisubiramaniam.wordpress.com/2016/06/20/%E0%AE%A4%E0%AE%AE%E0%AE%BF%E0%AE%B4%E0%AE%B0%E0%AF%8D-%E0%AE%AA%E0%AE%BE%E0%AE%B0%E0%AE%AE%E0%AF%8D%E0%AE%AA%E0%AE%B0%E0%AE%BF%E0%AE%AF-%E0%AE%B5%E0%AE%BF%E0%AE%B3%E0%AF%88%E0%AE%AF%E0%AE%BE%E0%AE%9F/

நமது விளையாட்டுக்கள் 27

‘சூ” விளையாட்டு:
இது இரண்டு வகைகளில் விளையாடப்படுகிறது. இது அவுட்டு என்னும் ஆங்கிலப் பெயரால் வழங்கப்படுகிறது. ஓடித் தொடும் ஒருவர் உட்கார்ந்திருக்கும் ஒருவரை எழுப்புவதற்கு சூ என்று சொல்லி எழுப்புவர். தற்போது அவுட்டு என்று எழுப்பப்படுகிறது. ஆரம்பத்தில் இது உசு விளையாட்டு என்று வழங்கப்பட்டிருக்கலாம்.
வகை 1:
இந்த விளையாட்டில் ஐந்து நபர் இருக்க வேண்டும்.
ஒருவர் ஓடுவராக இருப்பார். மற்றவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் குறைந்தது ஒரு மீட்டர் இடைவெளியாவது விட்டு ஒரே திசை நோக்கி அமர்ந்திருப்பர். அவர்களுள் ஒருவர் ஓடுபவரைத் துரத்திப் பிடிக்க வேண்டும். ஓடுபவர் உட்கார்ந்து இருப்பவர்களுக்கு மத்தியில் குறுக்கே ஓடி இரண்டு பக்கமும் புகுந்து வரலாம். ஆனால் பிடிப்பவர் உட்கார்ந்து இருப்பவர்களுக்கு மத்தியில் புகுந்து வர இயலாது கடைசி நபரின் தலையைத் தொட்டுவிட்டு; சுற்றித்தான் அடுத்த பக்கத்திற்கு வந்து ஓட முடியும். ஆனால், ஒரு பக்கத்தில் நின்று மறுபக்கத்தில் ஓடுகிறவர்; கை எட்டும் அளவிற்கு நின்று கொண்டிருந்தாலோ ஓடிக் கொண்டிருந்தாலோ பிடிக்கலாம். ஆதலால் ஓடுகிறவன் முடிந்த மட்டிலும் எதிர்ப்பக்கத்தில் இருந்து கையை நீட்டி தொடாத அளவு தள்ளி ஓட வேண்டும். மேலும், தொடுகிறவர்;, தன்னால் தொட இயலாத போது, அல்லது சோர்வடைந்தாலும் உட்கார்ந்திருப்பவர்களில் யாரையாவது முதுகுப்பக்கமாக வந்து அவரை தட்டி ‘அவுட்டு” என்று எழுப்பி விடலாம். பிறகு எழுப்பி விடப்பட்டவர் பிடிக்க ஓடுவார். எழுப்பி விடப்படுதல் முதுகுப் பக்கம் இருந்து மட்டுமே நடக்கப்பட வேண்டும். மேலும் எழுந்து ஓடுபவர் பின்பக்கம் ஓட இயலாது, முன்பக்கமே எழுந்து ஓட வேண்டும். ஓடுபவர் பிடிபட்டால், பிடிபட்டவர் பிடிப்பதற்காக இப்போது அமர்ந்து கொள்வார். மற்றொரு நபர் இப்போது ஓட ஆரம்பிப்பார்.
இந்த வகை விளையாட்டு பாண்டி நாட்டு முறை என தேவநேயப் பாவாணர் வகைப்படுத்துகிறார். இது வேட்டை செயலில்; இருந்து வந்திருக்கலாம் என்றும், தொடுகிறவன் வேட்டைக்காரன் என்றும், ஓடுகிறவன் வேட்டை விலங்கென்றும், எழுப்பப்படுகிறவன் வேட்டை நாய் போலவும் ஆவார் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
இப்போது சோழ நாட்டு முறையாக குறிப்பிடப்படும் சூ விளையாட்டைப் பார்ப்போம்.
வகை 2: இந்த விளையாட்டை ‘சூ” என்னும் தனிப்பெயரில் வழங்குவது சோழ நாட்டில் தான்.
இந்த விளையாட்டில் 6 நபர்களுக்கு மேல் விளையாடுவர். இதில் இரண்டு அணியாகப் பிரிந்து கொள்வர். இரண்டு கட்சிகளிலும் ஒருவர் மட்டும் நிற்பர் ஒருவர் ஓடுபவராகவும் மற்றவர் தொடுபவராகவும் இருப்பர். இரு அணியினரும் ஒரு மீட்டர் இடைவெளியில் எதிர் எதிர் பக்கம் பார்த்து அமர்ந்திருப்பர். அணி 1யில் ஒருவர் கிழக்குப் பக்கம் பார்த்து உட்கார்ந்திருந்தால் 1 மீட்டர் இடைவெளிவிட்டு அணி 2 யில் ஒருவர் மேற்குப்பக்கம் பார்த்து அமர்ந்திருப்பார். இவ்வாறு மாற்றி மாற்றி உட்கார்ந்திருப்பர். இப்போது ஓடுபவரை பிடிக்க முடியாமல் போனாலோ அல்லது  சோர்வடைந்தாலோ பிடிக்கும் அணி தனது அணியில் உள்ள நபரை ‘சூ”  என எழுப்புவார். அதே போன்று ஓடுபவர் பிடிபட்டால் அவர் அமர்ந்து கொண்டு தனது அணி நபரை எழுப்புவார். மற்ற விதிமுறைகள் அனைத்தும் பாண்டி நாட்டு முறையே ஆகும். 
இந்த விளையாட்டு முறையில் தற்போது ஆசிய அளவில் கோ கோ என்னும் விளையாட்டு இந்த விதிமுறைகளில் சிறிது மாற்றத்துடன் விளையாடப்பட்டு வருகிறது. இதில் சூ என்பதற்குப் பதில் கோ என்று உசுப்புவர். மேலும், கடைசியில் உள்ள நபரின் தலையைத் தொட்டு திரும்புவதற்குப் பதில் எல்லையில் ஒரு கம்பு ஒன்று நட்டு வைக்கப்பட்டிருக்கும் . ஒரே அணியினரே எதிரெதிரே அமர்ந்திருந்து பிடிக்கும் வகையில் கோ கோ விளையாட்டின் அமைப்பு இருக்கும்.
குறிப்பிட்ட நேரத்தில் எதிரணி வீரர்களில் எவ்வளவு நபர்களை எதிரணி பிடிக்கிறார்கள் என்பதே இவ்விளையாட்டின் திறன் ஆகும்.
நன்றி:
தேவநேயப் பாவாணர், தமிழ்நாட்டு விளையாட்டுக்கள்
படம்:

https://www.clipart.email/clipart/sport-kho-kho-clipart-446474.html