நமது விளையாட்டுக்கள்

சமீப காலங்களில் நாம் காண்கின்ற காட்சியானது குறிப்பாக பிள்ளைகள் விளையாடுவதனைக் குறித்துப் பார்க்கும் போது, அவர்கள் விளையாடும் விளையாட்டானது ஒருவகையான அச்சத்தை நமக்கு ஏற்படுத்துகிறது. கையில் மொபைலை வைத்துக்கொண்டு ஒரு மூலையில் உட்கார்ந்து கொண்டு விளையாடுகின்றனர். இல்லையெனில் கிரிக்கெட் விளையாடுகின்றனர். இதனைத் தவிர்த்து அவர்கள் வேறு எந்த விளையாட்டையும் பெரிதாக விளையாடவி;ல்லை என்பது நன்கு தெரிகின்றது. ஆனால், தமிழ்நாட்டில் இருந்த விளையாட்டுக்களில் தெருவோரமாக இருந்தாலும் சரி, நகரமாக இருந்தாலும் சரி, அவ்விடத்திற்கேற்றாற் போலும், இருந்தப் பொருட்களை வைத்துக் கொண்டும் நமது முன்னோர்கள் விளையாடி வந்தனர். அந்த விளையாட்டுக்கள் ஒவ்வொன்றும் அப்போது வாழ்ந்தவர்களுக்கு ஏதாவது ஒரு வகையில் பாடங்களைக் கற்றுக் கொடுத்தது. புதிதாக சிந்திக்கும் திறனைக் கொடுத்தது. மேலும், வாழ்வியலையும் எடுத்துக் காட்டுவதாக இருந்தது. உதாரணமாக காத்தாடி செய்து விளையாடும் பழக்கம் இருந்தது. பனை மரத்தில் இருந்து வரும் நுங்கை சாப்பிட்டு தூக்கி எறியப்படும் பனை ஓலையைக் கொண்டு காத்தாடிக்கான இறக்கை செய்யப்படும். சிறுதானியத்தில் ஒன்றான சோளம் வீட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டு அதன் தண்டுப்பகுதியான சோளத்தட்டை மாட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லப்படும். வைக்கோல் போர் அமைக்கையில் சோளத்தட்டையினை அடித்தளம் போல் அமைத்து செய்வர். இந்த சோளத்தட்டையில் சிறு பகுதியை உடைத்து காத்தாடிக்குக் கைப்பிடியாக பயன்படுத்துவர். அந்த சோளத்தட்டையின் உட்பகுதி தெர்மோகோல் போல இருக்கும். பனை ஓலையில் செய்யப்பட்ட இறக்கையில் நடுவே ஓட்டையிடப்பட்டு அதில் காட்டு கருவேல முள்ளை உடைத்துமுள்ளின் அடிப்பகுதியில் சிறிது தண்டு இருப்பதுபோல் வைத்து நுனிப்பகுதியை பனைஓலையில் உள்ளே விட்டு சோளத்தட்டையின் மையப்பகுதியில் சொறுகி விட்டால். காத்தாடி தயார். இதில் கவனிக்க வேண்டிய விடயம் என்னவென்றால் விவசாயம் சார்ந்த தொழில் அதிகம் இருந்ததால் அதிலிருந்து கிடைத்த இடுபொருட்களில் இருந்து தேவையான பொருட்கள் எடுக்கப்பட்டன. பயன்படுத்தப்பட்ட பொருட்கள் இயற்கை பொருட்கள், அவை சுற்றுச் சூழலுக்கு மாசு ஏற்படுத்தாதவை. மேலும், காத்தாடியை அவர் அவர் விருப்பத்திற்கு ஏற்றவாறு வடிவமைப்பர். இதில் அவருடைய கற்பனைத் திறன் வளரும். இவ்வாறு ஒவ்வொரு விளையாட்டிற்கு பின்புறம் ஒரு வாழ்வியல் இருக்கும் ஆதலால், 1980-90 களில் நான் விளையாடிய விளையாட்டுக்களையும் நான் பார்த்த கேட்டறிந்த விளையாட்டுக்களையும் நான் தொகுக்க ஆரம்பித்தேன். அப்போது எத்தனித்த வேளையில் எனக்கு வரப்பிரசாதமாக கிடைத்தது 1954ல் மொழிஞாயிறு தேவநேயப் பாவணர் அவர்கள் தொகுத்த ‘தமிழ்நாட்டு விளையாட்டுக்கள’; என்ற அருமையான புத்தகம் கிடைத்தது. அதில் நான் வியக்கும் வகையில் அருமையான தொகுப்பாகவும் என்னுடைய இந்த புத்தகத்தினை எழுதுவதற்கு பேருதவியாகவும் இருந்தது. மேலும், விளையாட்டுக்களானது பிராந்திய அடிப்படையில் சிறிதளவேனும் அல்லது முழுமையாகவும் நடைபெறும். அதற்காக உங்களுக்குத் தெரிந்த அல்லது நீங்கள் விளையாடிய விளையாட்டுக்களை அதில் எழுதி வைக்கலாம். அதன் மூலம் உங்கள் குழந்தைகளுக்கும் நீங்கள் விரும்பி விளையாடிய, நீங்கள் மிகவும் நேசித்த விளையாட்டுக்களை அவர்களும் அறியச் செய்யலாம். மேலும், அவர்களையும் விளையாட வைக்கலாம். இதன் மூலம் குழந்தைகள் வீட்டினுள்ளே அமர்ந்திருக்காமலும், உங்களோடும், அவர்களுடைய ஒத்த வயதினருடனும் கலந்து விளையாட வாய்ப்புகள் நிறைய உள்ளது. அவ்வாறு குழந்தைகளுக்கான விளையாட்டு ஆர்வத்தை தூண்டும் ஒரு தூண்டுகோலாக இருக்க வேண்டும் என்பதே இந்தப் பதிவின்; நோக்கமாகும். இதில் சில விளையாட்டுக்கள் இன்னும் கிராமங்களில் விளையாடுகின்றன. விளையாட்டுக்கள் பல இடங்களில் வெவ்வேறான பரிணாமங்களையும் பெற்றிருக்கின்றன. ஒருவேளை நான் சொல்லப்படும் ஏதேனும் ஒரு விளையாட்டு வேறு பிராந்தியங்களில் வேறு மாதிரி விளையாடப்பட்டிருக்கலாம். அப்படி இருப்பின் அதனை உங்கள் வசதிக்கேற்ப மாற்றிக் கொள்ளலாம். நோக்கமானது திறன் வளர்ப்பேயாகும்.


நாம் விளையாட்டிற்குச் செல்வதற்கு முன்பு விளையாட்டில் சில அடிப்படை விடயங்களைப் பார்ப்போம்.
அணி பிரித்தல்:

விளையாட்டின் போது முதன்மையாக இருப்பது அணி பிரித்தலாகும். இதற்கு முந்தைய காலத்தில் உத்திக் கட்டுதல் என்று பெயர். பொதுவாக அனுபமும் திறமையும் நிறைந்த நபர் அணித் தலைவராக நிற்பதுண்டு. அப்படி இரு அணித் தலைவர்கள் தாமாக முன்வந்து தங்களுக்குத் தேவையான ஆட்களை ஒருவர் மாற்றி ஒருவர் அங்கு இருக்கும் நபர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பர். இல்லையெனில், இரண்டு இரண்டு நபர்களாக ஜோடி சேர்ந்து தங்களுக்குள் ஏதேனும் சிறப்புப் பெயரிட்டுக் கொண்டு வருவர். அவர்களுள் அணித்தலைவர்கள் மாற்றி மாற்றி ஒவ்வொருவரையும் தேர்ந்தெடுப்பர். முதலில் ஒரு அணித்தலைவர் சிறப்புப் பெயர் அல்லது புனைப் பெயர் இட்டு வரும் ஒரு ஜோடியில் இருந்து கேட்கிறார் என்றால், அடுத்த ஜோடியில் இருந்து மற்றோர் அணித்தலைவர் கேட்பர். இந்த முறையில் யார் என்ன பெயரிட்டு வருகிறார்கள் என்பது அணித்தலைவர்களுக்குத் தெரியாது. ஏனென்றால் அவர்கள் சற்றுத் தொலைவு சென்று தங்களுக்குள் புனைப்பெயர்கள் வைத்துக் கொள்வர். உதாரணமாக:

“வானத்தைத் தாண்டும் மயிலைக் குதிரை வேண்டுமா?

வேலியைத் தாண்டும் வெள்ளைக் குதிரை வேண்டுமா?” என்றும்

“காற்றைக் கலசத்தை அடைத்தவன் வேண்டுமா?

கடலைக் கையால் நீந்தியவன் வேண்டுமா?” என்றும்

“வானத்தை வில்லாய் வளைத்தவன் வேண்டுமா?

மணலைக் கயிறாகத் திரித்தவன் வேண்டுமா?” என்றும்

“சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினி வேண்டுமா?

சூப்பர் ஆக்டர் கமல் வேண்டுமா?” என்றும்

“பதுங்குற புலி வேண்டுமா

பாயுற புலி வேண்டுமா” என்றும் பல விதங்களில் புனைப் பெயர்களில் வந்து அணித்தலைவர்களிடம் கேட்பர். அவர்கள் இரண்டில் ஏதேனும் ஒரு பெயரைச் சொல்லி தனது அணிக்குரிய ஆளைத் தேர்ந்தெடுப்பர். இப்படி பெயர் சொல்லி வருவதை “கூடிவரு வழக்கின் ஆடியற் பெயர்” என்று தொல்காப்பியர் தன்னுடைய தொல்காப்பியத்தில் சொல்லதிகாரம் 165ல் குறிப்பிடுகிறார். பெண்கள் பொதுவாகப் பூக்கள் பெயரை புனைப்பெயராகக் கேட்டு வருவர்.

“அல்லி வேண்டுமா

முல்லை வேண்டுமா”

“மணமணக்கும் மல்லி வேண்டுமா

பளபளக்கும் அல்லி வேண்டுமா? என்பன போன்று கேட்டு வருவர்.

அதன் பின்பு விளையாடப் போகும் விளையாட்டின் விதிமுறையினை அணித்தலைவர்கள் பேசிக் கொண்டு உறுதி செய்வர். அதனடிப்படையிலேயே விளையாடுவர். விதிமுறையினை மீறும் போது அணித்தலைவர்கள் அதனை சரிசெய்வர்.



விளையாட்டைத் துவங்குதல்:

எந்த அணி முதலில் விளையாட வேண்டும் என்பதை உறுதி செய்வதற்கு பொதுவாக காசு சுண்டி தலையா? பூவா? என்று கேட்டு தேர்ந்தெடுப்பது உண்டு. சில சமயங்களில் உடைந்த ஓடு சில்லினை பயன்படுத்துவர். அதுவும் கிடைக்க வில்லையெனில் சப்பையான கல்லில் ஒரு பக்கம் மட்டும் எச்சிலைத் துப்பி அல்லது ஈரம் செய்து சுண்டிவிட்டு எந்த அணி ஜெயிக்கிறதோ அந்த அணியே விளையாடத் துவங்கும்.



இடையில் விளையாட்டை நிறுத்துதல்:

விளையாட்டின் போது வீட்டிலிருந்து அழைப்பு வந்தாலோ, அடி பட்டாலோ போன்ற ஏதேனும் காரணத்திற்காக விளையாட்டினை இடையில் நிறுத்தவேண்டிய நிலை வந்தால், ஆரம்ப காலங்களில் “தூ” என்ற வழக்கச் சொல்லும், “அம்பேல்” என்ற சொல்லும் இருந்தது. இப்போது ‘வெயிட்’ அல்லது ‘வெயிட்டீஸ்’ என்று பொதுவாக சொல்கிறார்கள்.

தோல்வி தண்டனைகள்:

தோல்வி;க்கான தண்டனைகளை பாட்டை என்றும் வழங்குவதுன்டு. பொதுவாக தோல்வி தண்டனைகள் ஆட்டத்திற்கேறப மாறுபடும். ஒரு சில ஆட்டங்களில் எதிரணியினரை முதுகில் சுமந்து செல்லுதல் (இதனை குதிரையேறுதல் அல்லது உப்பு மூட்டை தூக்கிச் செல்தல் என்பர்), முட்டி போட்டு நடத்தல் போன்ற தண்டனைகள் அனுபவிக்க வேண்டியிருக்கும்.

இடுக்கண் வருங்கால் நகுக அதனை

அடுத்தூர்வ தஃதொப்ப தில்

என்னும் திருக்குறளில் அடுத்தூர்வது என்பது ஒருவன் அடுத்தவன் மேல் செய்யும் குதிரைச் சவாரியைக் குறிப்பதாகும்.

எல்லா விளையாட்டுக்களிலும் தண்டனை இல்லை. தண்டனையில்லாமல் விளையாடுவதும் உண்டு.

மேலே சொல்லப்பட்டவை அனைத்து பாரம்பரிய விளையாட்டுகளுக்கும் பொருந்தும். ஆனாலும், நாம் இப்போது வீட்டிலேயே முடங்கிக் கிடப்பதால் அது சார்ந்த விளையாட்டுகளைப் பார்ப்போம்.

இந்த விளையாட்டுகளில் சீட்டுக்கட்டுகள், சதுரங்கம், சீனா பலகை விளையாட்டுக்கள் மற்றும் மொபைல் வீடியோ கேம்கள் இடம்பெறாது என்பதைத் தாழ்மையுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

சரி விளையாட்டிற்குச் செல்வோம்.

நூற்றுக்குச்சி (அ)நூத்துக்குச்சி

ஆட்டத்தின் பெயர்:     நூத்துக்குச்சி

ஆடுவோர்:      சிறுவர்/சிறுமியர்கள்

ஆடும் நபர்களின் எண்ணிக்கை:         2-4

வயது வரம்பு:  5-15 வயது மதிக்கத்தக்கவர்கள்

ஆடும் இடம்:   வீட்டின் திண்ணை, முற்றம் போன்றவை

தேவையான பொருட்கள்:       தென்னை ஓலைக்குச்சி/விளக்குமாத்துக் குச்சி/சீவாங்குச்சி

ஆட்ட அமைவு:

சுமார் 10 செ.மீ அளவுள்ள பத்து சீவாங்குச்சிகள் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். அதனைப் போன்று இரண்டு மடங்கு நீளமுள்ள ஒரு சீவாங்குச்சி எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். பெரிய சீவாங்குச்சியின் பெயர் நூத்துக்குச்சி ஆகும். அதாவது இதற்கு மதிப்பு 100 புள்ளிகள் ஆகும். சிறிய குச்சிகள் ஒவ்வொன்றிற்கும் 10 மதிப்பு ஆகும்.  இரண்டு தனி நபர்களாகவே பொதுவாக விளையாடுவர். நபர்களின் எண்ணிக்கை நாலாக இருந்தால் எதிர் எதிரே அமர்ந்து கொண்டு அணிக்கு புள்ளிகள் சேர்த்து அதிகப்புள்ளிகளின் அடிப்படையில் வெற்றியைத்தீர்மானிக்கலாம்.

ஆட்ட முறை   ஒரு கையில் அனைத்துப் பதினோரு குச்சிகளையும் எடுத்து தலைக்கு மேல் கொணர்ந்து (தலைக்கு மேல் கொணர்ந்து வீசுவது பொதுவாக செய்யப்படுவது, குச்சியை மேலிருந்து கீழே எறிய வேண்டும் என்பதே சூத்திரம்) அப்படியே கீழேப் போட வேண்டும். சிறிய குச்சிகள் ஏதேனும் ஒன்று கட்டாயம் பெரிய குச்சியின் மீது இருக்க வேண்டும். அப்படி இல்லையேல் தகுதியற்ற போடுதல் என தீர்மானிக்கப்பட்டு எதிர் அணிக்கு வாய்ப்பு சென்று விடும். ஆதனால் ஏதேனும் ஒரு குச்சியாவது பெரிய குச்சியின் மீது விழும் வகையில் போட வேண்டும். அப்படிப் போடும் போது குச்சிகள் பெரிய குச்சியின் மீது குவியலாகவோ அல்லது சிதறியோ காணப்படும். சிதறிக் கிடக்கும்போது புள்ளிகள் விரைந்து எடுப்பது எளிது. ஆதலால் குச்சிகளை எறிதலில் கவனமாக எறிவது சிறப்பு. எறியும்போது விழும் குச்சிகளில் சிறியக் குச்சி ஒன்றினை மட்டும் அதாவது முதல் குச்சியினை மட்டும் கையினால் எடுக்கலாம். மற்றக் குச்சிகளைக் முதலில் எடுத்தக் குச்சியினைக் கொண்டுதான் எடுக்க வேண்டும் அல்லது நகர்த்த வேண்டும். இந்த விளையாட்டின் இன்னொரு முக்கியமான அம்சம் என்னவென்றால் ஒரு குச்சியினை எடுக்கும் போது மற்ற குச்சியின் மீது எடுக்கும் போது மற்றக் குச்சியின் மீது படவும் கூடாது. மற்றக் குச்சிகள் அசையவும் கூடாது அவ்வாறு அசைவு ஏற்பட்டால் ஆட்டமாவரின் ஆட்டம் முடிவுற்றதாக அர்த்தமாகும். அவர் எடுத்துள்ள சிறிய குச்சிகள் மற்றும் பெரிய குச்சியின் எண்ணிக்கையினை வைத்து அவருடைய புள்ளி நிர்ணயிக்கப்படும். உதாரணமாக. ஒருவர் கையில் 5 சிறு குச்சிகளும் ஒரு பெரிய குச்சியும் வைத்திருக்கிறார் என்றால் (5 x 10 புள்ளிகள் 50 புள்ளிகள் மற்றும் 1 x 100 =100 புள்ளிகள் மொத்தம் 150 புள்ளிகள் அவர் பெற்றவராகிறார். ஒருவேளை அவர் அனைத்து குச்சிகளையும் மற்றக் குச்சிகள் அலுங்காமல் எடுத்துவிட்டார் என்றால் அவருக்கு கிடைக்கும் புள்ளிகள் மொத்தம் 200 ஆகும். இவ்வாறு 1000 புள்ளிகள் எடுக்கும் வரை விளையாடுவர். வெற்றியின் அடிப்படையில் பாட்டை அரங்கேறும்.

பாட்டை:

            தோல்வி கண்டவர் தன்னுடைய இரு கைகளையும் குவித்து கிடைமட்டமாக நெஞ்சுக்கு எதிராக நீட்ட வேண்டும். வெற்றி பெற்றவரை தோல்வி கண்டவர் மூன்று முறை ஏமாற்ற வேண்டும்.

இந்த விளையாட்டு கூர்ந்து கவனித்தல் திறனை வளர்க்க உதவுகிறது, சாதுர்யம் மற்றும் பொறுமையையும் கற்று கொடுக்கிறது. 

கீழ்க்காணும் லிங்க்கில் காணொலியாகக் கிடைக்கிறது:

https://www.youtube.com/watch?v=D8QLJGKKggk

நன்றி :
இணைய புகைப்படங்கள்

விளையாட்டுகள் தொடரும் ...

வீட்டுக்குள்ளே திருவிழா

கொரோனா மதம் கொண்ட யானை போல் உலகெங்கும் துவம்சம் செய்து கொண்டிருக்கிறது. அதனை அடக்குவதற்கு ஒவ்வொரு நாட்டின் அரசாங்கமும் தீவிரமாகப் போராடிக் கொண்டிருக்கின்றன… ஆராய்ச்சியாளர்கள் தடுப்பு மருந்தையோ குணப்படுத்தக்கூடிய மருந்தையோ கண்டுபிடிக்க தீவிர ஆராய்ச்சிகள் போய்க்கொண்டிருக்கின்றன… மருத்துவர்கள், அரசு அதிகாரிகள், ஊடகங்கள், துப்புரவுப் பணியாளர்கள் என்று பலரும் கொரோனாவிற்கு எதிரான போரில் தீவிர ஈடுபாட்டுடன் செயல்பட்டு வருகின்றனர். ஆனால், எல்லா நாடுகளும் முக்கிய தீர்வாக தற்போது யோசித்திருப்பது சமூக விலக்கம் தான் (Social Distancing) அதனால் அனைத்து நாடுகளும் தங்கள் நாட்டு மக்களை வீட்டிலேயே இருப்பதற்கு அறிவுறுத்தியுள்ளனர். அதனால் வைரஸ் கிருமி பரவுதலை அதன் தொடர்பு சங்கிலி பிணைப்பு உடைத்து விட முடியும் என்று தீர்க்கமாக நம்பப்படுகிறது. ஆனால், வேலை செய்தே பழகியவர்கள், இயந்திரமயமாக உழைத்தவர்கள் தற்போது வீட்டில் முடங்க வேண்டும் எனும் போது மன அழுத்தத்திற்கு ஆளாக நேரிடும் என்று மனவியலாளர்கள் கருதுகின்றனர். அதற்காக பல தீர்வுகளையும் அவர்கள் கொடுக்கின்றனர். அதில் முக்கியமான ஒன்று குடும்பத்தினருடன் நேரம் செலவிடுவது. ஆனால், ஒருவர் முகத்தையே ஒருவர் எவ்வளவு நேரம் பார்ப்பது என்று சிலர் புலம்புவதும் காதில் விழுகிறது. அப்படியானால் எப்படி வீட்டில் இருக்கும் நேரத்தை பயனுள்ள வகையில் அதே சமயம் மனஅழுத்தமும் ஏற்படாத வகையில் செயல்படுத்துவது என்று எனக்குத் தெரிந்த ஒரு சில விஷயங்களை நான் இங்கு பட்டியலிடுகிறேன்.
• வீட்டிலிருந்து வேலை செய்தல் (கொடுக்கப்பட்ட பணிகள் வீட்டிலிருந்து செய்ய முடிந்த பணிகள் செய்தல் - ஏதேனும் பணி முடிக்கப்படாமல் இருந்தால், இப்போது முடித்து வைத்துவிடுவது நல்லது- (Professional Ethics!)
o குழந்தைகளுடன் நேரம் செலவிடுதல் (பிள்ளைகள்/பேரப்பிள்ளைகள்)(திருமணம் ஆகவில்லையெனில் - ஒரே வீட்டில் சகோதர சகோதரிகள் பிள்ளைகள் இருந்தால்) உங்களுக்குத் தெரிந்த திறமைகளை (கராத்தே, காகிதத்தில் பொம்மைகள் செய்தல், இசை, பேப்பர் கூடை செய்தல், ஓவியம் வரைதல், பொம்மைகள் செய்தல் போன்றவை) அவர்களுக்குச் சொல்லிக் கொடுக்கலாம்
o உங்களுக்குத் தெரிந்த நீங்கள் சிறுவயதில் விளையாண்ட விளையாட்டுக்களைச் சொல்லித்தரலாம் அல்லது சேர்ந்து விளையாடலாம்.
o கதைகள் சொல்லலாம் - சிறு குழந்தைகள் என்றால் கற்பனைக் கதைகள் வளர்ந்தவர்கள் என்றால் சொந்தக் கதைகள், குடும்ப பெருமைகள் அல்லது ஆர்வமூட்டும் கதைகள் ( அவர்களுக்கு சலிப்புத் தட்டிவிடாமல் சொல்வதுதான் இதில் முக்கியம்)
o இப்போது நிறைய பேருக்கு முக்கியமாக குழந்தைகளுக்கு உறவுமுறைகள் சரிவர தெரிவதில்லை அதுபோன்ற விஷயங்கள் சொல்லித் தரலாம் உதாரணத்திற்கு குடும்ப உறவுமுறை வரைபடம் (Family Tree) வரைந்து விளக்கிக் கூறலாம். குழந்தைகள் குறைந்தது மூன்று தலைமுறைகளாவது தெரிந்து கொள்வதற்கு வாய்ப்புகள் ஏற்படும்.
• பாடல்கள் பாடலாம்
• நடனம் ஆடலாம்
• சமையல் செய்யலாம்/சமையலுக்கு உதவி செய்யலாம்/புதிதாக சமையல் ஏதேனும் முயற்சி செய்யலாம்
• சொத்து விபரங்கள் (நீங்கள் பாதுகாப்பு என்று கருதினால்) குடும்ப உறுப்பினர்கள் குறிப்பாக வாரிசுகளுக்குத் தெரியப்படுத்தலாம்/ குறிப்பெழுதி வைக்கலாம்
• பாதுகாப்பு அம்சங்கள் என்னென்ன செய்திருக்கிறோம்… என்ன செய்யலாம் என்று கலந்தாலோசிக்கலாம் (உதாரணமாக - காப்பீடுகள் (குறிப்பாக மருத்துவக் காப்பீடு), அரசு சேமிப்புத் திட்டங்களில் முதலீடுகள் (செல்வ மகள் திட்டம் போன்றவை)
• அரசு ஆவணங்கள் பெறவேண்டி திட்டமிடலாம் அல்லது ஆன்லைனில் விண்ணப்பித்து பெற முடியும் எனில் விண்ணப்பிக்கலாம் (ஆதார், பான் (PAN)அட்டை, பிரான் (PRAN) அட்டை, ஏடிஎம் அட்டை, குடும்ப அட்டை, வாக்காளர் அடையாள அட்டை, கடவுச் சீட்டு போன்றவை)
• தெரியாத விஷயங்களை தெரிந்து கொள்ளலாம் (ஆன்லைனில் புக்கிங் செய்வது- போக்குவரத்து, உணவு, தங்குமிடம் போன்றவை)
• வீடு சுத்தம் செய்யலாம் அல்லது நினைத்தபடி அழகுபடுத்தலாம்.
• கவிதைகள், கட்டுரைகள், கதைகள் எழுதிப் பழகலாம்,
• நீண்ட காலமாக நீங்கள் நினைத்திருந்து வேலைப்பளுக் காரணமாக நேரமின்மை காரணமாக நீங்கள் ஒதுக்கி வைத்திருந்த செயல்களை இப்போது செய்யலாம். (படிக்க வேண்டும் திட்டமிட்டிருந்த புத்தகங்களைப் படிக்கலாம்)
• உங்கள் உடலுக்கும் (ஒருவேளை உங்களுக்கு தொப்பை இருக்கிறதென்றால் அதைக் குறைப்பதற்கான உடற்பயிற்சி மேற்கொள்ளலாம்) மனதிற்கும் (யோகா பயிற்சிகள் செய்யலாம்) தேவையான பயிற்சிகள் செய்யலாம்.
• ஏதேனும் மொழி கற்றுக்கொள்ள முயற்சி செய்யலாம்
• புகைப்படங்களை அல்லது கோப்புகளை தேதி வாரியாக ஒருங்கிணைக்கலாம் (நிஜமோ அல்லது கணினி கோப்புகளோ எதுவேண்டுமானாலும் இருக்கலாம்)
• வாய்ப்பிருந்தால் ஏதேனும் இசை கருவிகள் மீட்டுவற்கு கற்றுகொள்ளலாம்
• வீட்டைச் சுற்றி தோட்டம் இருந்தால் அதனைப் பராமரிக்கலாம், குடும்பத்தினருக்கு தோட்டப் பராமரிப்பு யுக்திகளைப் பற்றி சொல்லிக் கொடுக்கலாம்.
• நீங்களே செய்து பாருங்களேன் (do it yourself, 5 minutes crafts) போன்றவற்றை முயற்சி செய்யலாம். இணையத்தில் இப்போது நிறைய கிடைக்கிறது.
• குடும்பத்துடன் உட்கார்ந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நிகழ்ச்சிகள் (மன அழுத்தத்தை தராத நிகழ்ச்சிகள்!) அல்லது படங்கள் பார்க்கலாம்.
• உங்கள் பழைய டைரி குறிப்புகள் அல்லது மனமகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தக்கூடிய பள்ளி/கல்லூரி/பணியில் விடைபெறுதலின் போது தோழர்கள் எழுதிய வாழ்த்துச் செய்திகள்/குறிப்புகள் ஆகியவற்றைப் படித்து மகிழ்ச்சியுறலாம்.
• வயதானர்களுடன் நேரிலோ அல்லது தொலைபேசியிலோ உரையாடலாம்
• பிடித்த பாடல்கள் கேட்கலாம், நகைச்சுவைக் காட்சிகள் பார்க்கலாம்
• ஜன்னலில் இருந்து இயற்கைக் காட்சிகளை ரசிக்கலாம்.
• வீட்டில் தேவையில்லாத குப்பைகள் அல்லது வேண்டாத பொருட்களை அகற்றலாம்.

குறிப்பு:
• கொரோனா அறிகுறிகள் தென்பட்டால் சமூக விலகல் (Social Distancing) அவசியம்
• ஒரே நாளில் மொத்தமாக செயல்படுத்த முயற்சிக்க வேண்டாம் அப்புறம் டயர்ட் ஆகி விடும்.
உங்களுக்கும் இதுபோன்று ஏதேனும் யோசனைகள் இருந்தால் பதிவிடலாம்... அல்லது வீட்டில் செயல்படுத்தலாம்...
இந்தப் பொழுது இனிய பொழுது...

காசநோயும் கொரோனாவும்

பள்ளி வகுப்பில் படித்திருக்கிறேன். பாக்டீரியாவிற்கும் வைரஸிற்கும் உள்ள வேற்றுமைகள் என்ன என்ற கேள்விகள் படித்திருக்கிறேன். வைரஸ் என்றாலே ' நஞ்சு ' என்று தான் அர்த்தம் என்ற வார்த்தை இன்னும் ஞாபகத்தில் இருக்கிறது. இப்பொழுது உலகம் முழுதும் உணர்ந்து கொண்டிருகிறது. பாக்டீரியாவில் நன்மை செய்யும் பாக்டீரியாவும் உண்டு (வயிற்றில் இ-கோலி என்னும் பாக்டீரியா செரிமானதிற்கு உதவுகிறது) தீமை செய்யும் பாக்டீரியாவும் உண்டு.
ஆனால் வைரஸ் அனைத்துமே தீமை செய்பவைதான் என்பதை புத்தகத்தில் படித்ததை எச்.ஐ.வி.யுடன் வாழ்பவர்களுடன் எனது பணி காலம் உணர்த்தியது...மருத்துவமனைகளில் நாயின் வாயில் எச்சிலுடன் வெறி நாய் கடி நோயை பற்றி போட்டிருக்கும் போது உணர்த்தியது... பன்றி காய்ச்சல் பீதி வந்த போது... சார்ஸ் பயமுறுத்தியபோது... எபோலா எட்டிப்பார்த்தபோது ... இப்போது உலகையே அச்சுறுத்தி கொண்டிருக்கும் கொரோனா வரை வைரஸ் என்றாலே நஞ்சு தான்.
இப்போது இதனை நாம் சுட்டி காட்ட வேண்டிய அவசியம் என்ன?
கொரோனா ஒரு தொற்றுவியாதியாக பரவிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆயிரக்கணக்கில் உயிர்கள் பலியாகிக் கொண்டிருகின்றன. ஆனால் இந்த பலிகளை நாம் தவிர்க்க நாம் செய்ய வேண்டிய எளிய செயல்கள்
- தும்மும் போதும் இருமும் போதும் முகத்தை சுத்தமான துணி கொண்டோ, முகமூடி அணிந்தோ, கைக்குட்டை கொண்டோ நீர் திவலைகள் வெளியேறாமல் தடுக்கலாம், எதுவும் இல்லையெனில் வலது பக்கமோ, இடது பக்கமோ கையினை தூக்கி தோல்பட்டையுடன் கை இணையும் இடத்தில் இருமும் போதோ தும்மும் போதோ சட்டையில் கிருமி தங்கி விடும் மற்றவருக்கு பரவாது அங்கேயே இறந்து விட வாய்ப்புள்ளது. கைகளை வைத்து இருமவோ தும்மவோ வேண்டாம் அப்படி தும்மினாலோ இருமினாலோ உடனே கைகளை சானிடைசர் கொண்டோ, Hand wash கொண்டோ அல்லது சோப்பு கொண்டோ கைகளை நன்கு கழுவ வேண்டும்.
- அதிகமாக தொடும் பொருட்களை இடங்களை அடிக்கடி சுத்தம் செய்ய வேண்டும்
- இருமல், தும்மல், காய்ச்சல், மூச்சுத்திணறல் இருந்தால் மருத்துவ உதவியை அணுகலாம் அல்லது தனிமை படுத்திக் கொள்ளலாம். இவ்வளவு தான்!
இதில் முக்கியமானது சோசியல் டிஷ்டன்சிங் ஒருவரிடமிருந்து மற்றவர் 6 அடி தூர இடைவெளியில் நின்று கொண்டு பேசுதல், பொருட்கள் வாங்குதல் போன்ற செல்கள் புரியலாம். ஆனால் அதனை பலர் இன்னும் முக்கியமான பிரச்சினையாக உணராமல் இருப்பது வேதனையளிகிறது. அதனை நீங்கள் காணொலிகளில் நிறைய பார்த்திருப்பீர்கள் ஆகையால் அதனை நான் கடந்து செல்கிறேன்.
பாக்டீரியாவிலும் நோய்களை தருபவை இருக்கின்றன. அவற்றில் முக்கியமானவையும் பல்லாண்டுகளாக மனித குலத்திற்கு அச்சுறுத்துபவையாகவும், மனித குலத்தை அழித்துக் கொண்டும் இருக்கும் முக்கியமான நோய் ‘காசநோய்’. இதற்கு காரணம் ‘மைகோபாக்டீரியம் டியுபர்குலோசிஸ்’(MYCOBACTERIUM TUBERCULOSIS) என்கிற பாக்டீரியா ஆகும்.

நான் ஏன் கொரோனாவினை காசநோயுடன் ஒப்பிட ஆரம்பித்தேன் என்றால் இரண்டுமே காற்று மூலம் எளிதில் பரவுகின்றன.

கொரோனா பல பேருக்கு உடனடியாக மரணத்தை சம்பவிப்பதாலும் அதிவேகமாக பரவுவதாலும் நாம் மிக அதிக கவனம் செலுத்துகிறோம். இது அவசியமானது தான். தீவிரத்தை உணரவில்லை என்றால் பலரையும் நாம் இழக்க நேரிடும். அந்த நிலை வரக்கூடாது என்பதற்காகத் தான் நமது அரசு தீவிர நடவடிக்கை எடுத்து வருகிறது.

நமது பிரதமர் நம்மை 22.03.2020 அன்று ஒருநாள் வைரஸ் பரவும் சங்கிலியை அறுக்கும் நோக்கத்தில் 14 மணிநேரம் நம்மை வீட்டிலே இருக்கச் சொன்னார். அப்போது பலபேர், வைரஸ் வெயிலில் இறந்துவிடும் என்றெல்லாம் கருத்துத் தெரிவித்தனர். ஆனால், பாக்டீரியா நல்ல வெயில் நல்ல குளிர் இரண்டிலும் தாக்குப்பிடித்து வாழும் தன்மை உடையது. ஆனால், ஒரே ஆறுதல் நோய்தொற்று வீதம், கொரோனோ வைரஸை ஒப்பிடுகையில் குறைவுதான். அதுவும் காசநோயுடன்; இருப்பவர்களுடன் நெருங்கிப் பழகுபவர்களுக்கு காசநோய் வருவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம் இருக்கிறது. மேலும், காசநோய்க்கு நாம் தடுப்பு ஊசியாக BCG குழந்தைப் பருவத்திலேயே போடுகிறோம். மேலும், காசநோய் உண்டாக்கும் பாக்டீரியா நம் உடலில் நுழைந்தாலும் அனைத்துமே நமக்கு காசநோயினை உண்டாக்குவதில்லை. சில சமயங்களில் உறக்க நிலையிலேயே இருக்கும். நமது உடல் எதிர்ப்புச் சக்தி குறையும் போது அவை தாக்கத்தை ஏற்படுத்தலாம். அந்த நிலையினை உறக்க நிலை (Latent TB) என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். இந்த நிலையில் அவை காசநோயினை மற்றவருக்கு கடத்துவதில்லை. தீவிர காசநோய் (active TB) மட்டுமே மற்றவருக்கு நோயை பரப்புபவை. அதுவும் நோயைக் கண்டறிந்து மருந்து எடுக்க ஆரம்பித்தால் மற்றவருக்கு பரவுதலும் குறைந்து விடுகிறது. மேலும், காசநோயானது பரவாமல் தடுக்கக் கூடியது மற்றும் குணப்படுத்தக் கூடியது. இவ்வளவு வாய்ப்புகள் இருந்தும் காசநோய் பற்றி முக்கியத்துவம் கொரோனா அளவிற்கு நாம் கொடுக்க வேண்டும். அதற்கு சில தகவல்கள் உங்களுக்கு வழங்கினால் அதனைப் பற்றிய தீவிரம் புரியும் என்று நம்புகிறேன்.
- காசநோய் 18 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே இருப்பதாக ஆய்வுகள் சொல்கின்றன.
- உலக காசநோயாளிகளில் 5ல் ஒருவர் இந்தியர். இந்தியாவில் வருடத்திற்கு 20 இலட்சம் பேர் புதிதாக காசநோயால் பாதிக்கப்படுகின்றனர். 4 இலட்சத்திற்கும் அதிகமானோர் இறக்கின்றனர்.
- காசநோய் தாக்கத்தில் இந்தியா முதலிடத்தில் இருக்கிறது

- ஒரு காசநோயாளி ஆண்டுதோறும் 10 முதல் 15 பேர் வரை இந்த நோயைப் பரப்புகிறார்.
- தமிழகத்தில் மட்டும் 70 ஆயிரத்திற்கு மேற்பட்டவர்கள் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள்.

உலக சுகாதர நிறுவனம் 24.03.2020 அன்று வழங்கிய அறிக்கை
- 2018 ஆம் அன்று உலக அளவில் காசநோயினால் 15 இலட்சம் பேர் இறந்துள்ளனர். இதில் 2 இலட்சத்து 5 ஆயிரம் பேர் குழந்தைகள்!
- காசநோய் உலகில் மக்கள் அதிகம் இறக்கும் முதல் 10 காரணங்களில் ஒன்றாக இருக்கிறது.
- 2018 ஆம் ஆண்டு 1 கோடி நபர்கள் காசநோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாக அறிக்கை சொல்கிறது.
காசநோய் கொரோனா போலவே அதிகம் பாதிக்கின்ற உறுப்பு நுரையீரல் தான்! நுரையீரல் பகுதியினை பாதிக்கும் காசநோய் நுரையீரல் காசநோய் (Pulmonary Tuberculosis) என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஆனால், இன்னொரு விடயம் என்னவென்றால் இது நுரையீரல் அல்லாது உடலின் மற்ற உறுப்புகளையும் பாதிக்கக் கூடியது. இது நுரையீரல் அல்லாத காசநோய் (Extra Pulmonary Tuberculosis) என்றழைக்கப்படுகிறது.
- காசநோய் பாதிக்கப்பட்டால் (DOTS Directly observed treatment short course) என்கிற கூட்டு மருந்து சிகிச்சை உள்ளது. இதனை 6 மாதங்கள் சாப்பிட்டு வர காசநோய் குணமாகிறது. குணமாகிவிட்டதா என்பதை பரிசோதனைக்குப் பிறகே உறுதி செய்ய வேண்டும்.
- மருந்து சாப்பிடாவிட்டால் உடல்நிலை மிகவும் மோசமாக பாதிக்கப்பட வாய்ப்புண்டு, காய்ச்சல், 2 வாரங்களுக்கு மேற்பட்ட இருமல், இரவில் வியர்த்தல், பசியின்மை, உடல் எடை குறைதல் ஆகிய ஏற்பட்டு இறப்பும் நேரிட வாய்ப்புள்ளது. நான் காசநோய் கண்டு இறந்தவர்களையும் கண்டிருக்கிறேன். மருந்து உட்கொண்டு குணமானவர்களையும் கண்டுள்ளேன்.

முக்கியப் பிரச்சனை:
டாட்ஸ் சிகிச்சை 6 மாத கால அளவு வரை நீடிக்கிறது. ஆனால், மருந்துகள் சாப்பிட ஆரம்பித்த இரண்டு மாத கால அளவிற்குள் இதன் அறிகுறிகள் மறைந்து விடுகின்றன. அவரிடமிருந்து கிருமி பரவுதல் குறைந்து விடுகிறது. ஆதலால், பலர் தங்களுக்கு குணமாகிவிட்டதாக கருதி, மருந்தினை உட்கொள்ளுவதை நிறுத்தி விடுகின்றனர். மேலும், சிலர், தங்கள் மருந்துகளை வேளை தவறாமல் எடுத்துக் கொள்வதில்லை, விட்டு விட்டு எடுத்துக் கொள்ளுகின்றனர். இதனால் நோய்கிருமிகள் அந்த மருந்துகளை எதிர்த்து வாழ ஆரம்பிக்கின்றன. அதனால் அதனை விட அதிக ஆற்றல் கொண்ட மருந்துகளை கொடுக்க வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது.

Multi Drug Resistance TB:

நோய் கிருமி எதிர்த்து வாழ ஆரம்பிக்கும் போது, காசநோய் மருந்துக்குக் கட்டுப்படாத காசநோயாக உருவெடுக்கிறது. உதாரணமாக சொல்ல வேண்டுமெனால் புகைப் போட்டு விரட்டியடித்த உருவத்தில் சிறியதாக இருந்த கொசுவிற்கு கொசுவர்த்திச் சுருள் வைத்தனர், விட்டுவிட்டு வைத்ததன் விளைவு அதனை எதிர்கொள்ள ஆரம்பித்ததாகக் கருதுவோம், அடுத்தது கொசுமேட் வைக்கப்பட்டது, அடுத்தது கொசுவிற்கான காயில்கள் பல ஆற்றல்களில் ... ஆனால், கொசுவினை முழுமையாக விரட்ட முடியவில்லை. கொசுவோ உருவ அளவில் இப்போது பெரிதாக உருமாறி நிற்கிறது. இப்போது கைகளினாலேயே பேட் கொண்டு அடித்து கொன்றால் மட்டுமே கொல்ல முடிகின்ற நிலையில் இருக்கிறது. காசநோயும் மருந்துக்கு கட்டுப்படாத காச நோயாக மாறி (Multi Drug Resistance TB) அதற்கு இரண்டு வருட சிகிச்சை அளிக்க நேரிடும். இப்போது ஒருவர் Multi Drug Resistance TB நிலையில் இருந்தால் அவரிடம் இருந்து பரவும் காசநோயும் அந்த நிலையிலேயே பரவும். நோய்கிருமி பெறுபவர் டாட்ஸ் மருந்து நிலைக்குச் செல்லாமல் நேரிடையாக Multi Drug Resistance TB நிலைக்குச் செல்வார். தமிழகத்தில் மட்டும் இந்த நிலையில் 10 ஆயிரத்திற்கும் அதிகமானோர் இருப்பதாகத் தெரிகிறது.

Extreme Drug Resistance TB:
இவர்கள் இந்த நிலையிலும் சிகிச்சையை சரியாகப் பயன்படுத்தாவிட்டால் தீவிர நிலைக் காசநோயாக (Extreme Drug Resistance TB) உருவெடுக்கும். இது உயிருக்கு ஆபத்தை விளைவிக்கும் மோசமான நிலை.

அப்படியானால் நாம் செய்ய வேண்டியது என்ன?
கொரோனா பாதிப்பிற்கு என்ன சொல்கிறோமோ அதேதான்
- இருமல், தும்மல் வரும்போது பாதுகாப்பாக துணியைக் கொண்டோ, திசு பேப்பர் வைத்தோ, கைக்குட்டையை வைத்தோ மூடிக்கொண்டு இரும அல்லது தும்ம வேண்டும்.
- கைகளை ஹேண்ட்வாஷ் கொண்டு அல்லது சோப் கொண்டு சுத்தப்படுத்த வேண்டும்.
- சத்தான ஆகாரம் உண்ண வேண்டும்.
- உடல் எதிர்ப்புச் சக்தியை நன்முறையில் பேண வேண்டும்.
- மருத்துவர்களின் ஆலோசனைப்படி மருந்து மாத்திரைகள் உட்கொள்ள வேண்டும்
- தனிமைப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.
அரசின் தற்போதைய கொரோனாவிற்கான தடுப்பு நடவடிக்கை காசநோயையும் தடுப்பதற்கு ஒருவகையில் வாய்ப்பாக இருக்கும் என்று நம்புகிறேன். இல்லையெனில் காரணமே தெரியாமல், யாரால் தொற்றியது என்று தெரியாமல் காசநோயால் இறப்பது பெருங்கொடுமை.
சுத்தம் சோறுபோடும் என்பது உண்மை என்பதை காலங்காலமாக காசநோய் உணர்த்த முயற்சிக்கிறது.
கொரோனா திடமாக உணர்த்துகிறது.

திருவள்ளுவர் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே சொல்லிவிட்டார்.

வருமுன்னர்க் காவாதான் வாழ்க்கை எரிமுன்னர்
வைத்தூறு போலக் கெடும் (குறள்:435)

# மார்ச் 24 உலக காசநோய் தினம்

நன்றி!

இ.ஆரோன் ஜோஷ்வா ரூஸ்வெல்ட்

ஏலேலோ ஐலசா ... 🐡⛵🏝️🐠🐟

மகளின் விருப்பத்திற்காக காலையிலேயே மெரீனா கடற்கரை பயணம்...

காலை நான்கு மணி முதல் எட்டு மணி வரை மெரீனா கடற்கரை உட்புற சாலையில் வாகனம் நிறுத்த அனுமதி இல்லாததால் கலங்கரை விளக்கத்திற்கு இடப்புறம் உட்புகுந்து பட்டினப்பாக்கம் செல்லும் சாலை பகுதியில் இருசக்கர வாகனத்தை நிறுத்திவிட்டு ... இணையர் மற்றும் வாரிசுடன் கடலை நோக்கி நடந்தேன். கடைலை அடைவதற்கு இன்னும் தூக்கம் கலையாமல் போர்த்தி கொண்டு படுத்திருந்தவர்கள் பலரை கடந்து செல்ல வேண்டி இருந்தது. ஆங்காங்கே இரவு சாப்பிட்டு அப்படியே திறந்த நிலையில் முழுமையாக சாப்பிடாமல்கிடந்த துர்நாற்றம் வீச துவங்கிய பொட்டலங்கள்....குடிமகன்கள் குடித்து விட்டு உடைத்தும் உடைக்காமலும் கிடக்கும் மதுபான குப்பிகள் (பல பேர் மணலில் நடக்கும் போது பாதத்திற்கு ஏற்படும் அழுத்தத்தினால் மன அழுத்தம் குறைந்து ஒரு வித திருப்தியை அளிக்கும் என வெறும் காலில் நடந்து வருபவர்கள் உண்டு. அவர்களை இந்த குடிமகன்கள் கொஞ்சம் நினைத்து பார்க்க வேண்டும். தமிழகத்தில் ஆறு, குளம், குட்டை, மலை, வயல்காடு, சத்திரம், பேருந்து நிலையம் என எங்கும் மதுபான குப்பிகள் காட்சியளிப்பது வேதனையளிக்கிறது😒 ).

மதுபான குப்பிகளை கடந்து சென்றால், நடனம் பயில்பவர்களின் ரம்மியமான காட்சி, பந்தை தூக்கி எறிந்தால் நாய் அதனை கவ்வி கொண்டு ஒப்படைக்கும் காட்சி, மட்டைபந்து, கைஎறிபந்து, கைபந்து, கடலலையில் விளையாடுதல், சிறு வியாபாரிகளின் கடைகளில் மக்கள் கூட்டம், காலையில் நடை பயிற்சி செய்பவர்கள் (நடைபயிற்சியினை விட வாய் பயிற்சி தான் வேகமாக சிலருக்கு இருக்கிறது. அவ்வளவு சிரிப்பு, கிண்டல் என்று ஒரே கலகலப்பு! முதுமையை அனுபவிக்கும் இடம் போல!) ஆங்காங்கே குதிரை சவாரி வருவார்களா என்று குதிரையை குறுக்கும் நெடுக்கும் வேகமாயும் மெதுவாயும் ஓட்டி செல்லும் குதிரைகாரர்கள்... கரையில் இறந்து ஒதுங்கிய மீன்கள் என காட்சிகள் நீள்கிறது...ஒருவழியாக கடலை அடைந்து மகளுடன் கடலில் விளையாட ஆரம்பித்தேன். அலை வந்து திரும்பும் போது சிப்பியும் சிறு நண்டும் மணலுக்கும் புதைவது கண்கொள்ளாக் காட்சியாக இருந்தது.

அப்போது ஒரு படகு நாங்கள் இருக்கும் பகுதியில் வந்து நின்றது. படகினை கரையேற்றினர். பிறகு அதிலிருந்து இறங்கியவர்கள் தங்கள் கைகளில் கயிற்றின் நுனியினை பிடித்திருந்தனர். படகின் இரண்டு பக்கமும் பிரிந்து சென்று கரையில் ஏறி கயிற்றினை இழுத்தனர். கயிறு எங்கிருந்து வருகிறது என்று பார்த்தால் அது கடலில் இருந்து வருகிறது. கயிற்றினை இழுக்க ஆரம்பித்தனர் இரண்டு பக்கங்களிலும் ஒரு ஏழு ஏழு பேர் இருந்திருப்பர். கயிற்றினை இழுத்து கொண்டிருந்தனர். நான் என்மகள் அலையுடன் விளையாட அவருக்கு ஒரு பத்துஅடி முன்புறம் கடலில் இருந்து அவரை பாதுகாப்பாக பார்த்து கொண்டு அதே சமயம் இவர்கள் கயிறு இழுக்கும் காட்சியினையும் கண்டேன். அவர்கள் கயிறு இழுப்பது பெரும் சிரமப்பட்டு இழுப்பது போன்று தோன்றியது.

இணையரிடம் மகளை பார்த்துக்கொள்ள சொல்லி நாமும் உதவலாமே ஊரில் பல கயிறு இழுக்கும் போட்டியில் பரிசுகள் வென்றிருக்கிறோம் இதையும் ஒரு கை பார்த்து விடலாம் என்று நானும் இழுக்க ஆரம்பித்தேன். என்னைபோலவே ஒரு நான்கு தன்னார்வலர்கள் உதவ முன் வந்தனர். எளிமையாக இருக்கும் என்று கம்பீரமாக ஆரம்பித்தேன் பிறகு தான் புரிந்தது அது அவ்வளவு எளிய காரியம் இல்லை என்று...! குதிகாலை மணலில் அழுத்தி இழுக்க ஆரம்பித்தேன். கயிறு மேலே வர வர மறுபடி முன்னோக்கி சென்று இழுக்க ஆரம்பித்தேன். நான்தான் முதல் ஆளாக நின்று கொண்டிருந்ததால் அதிக ஆற்றல் கொடுத்து இழுக்க வேண்டி இருந்தது. ஆனால், இழுத்து கொண்டே இருக்கிறோம் அரைமணி நேரமாக கயிறு முடிந்தபடி இல்லை...! கடல் உள்ளே தான் இன்னும் இருந்தது. இப்போது தூரத்தில் ஒரு கட்டை கயிற்றில் கட்டப்பட்ட கட்டை தெரிந்தது! அப்பாடா...! இழுவை முடியபோகிறது என்று நினைத்தேன் ... அந்த கட்டை கரையை நெருங்கி கொண்டிருந்தது.... இப்போது எனக்கு பின்னால் கடைசியில் நின்று கொண்டிருந்தவர்கள் என் முன்னே வந்து இழுக்க ஆரம்பித்தனர். இப்போது இன்னும் அதிக ஆற்றல் கொடுக்க வேண்டியதாக இருந்தது. கட்டை கரையை அடைந்தது... இப்போது கயிறு கற்றைகளாக இருந்தது...! எனது அருகிலும் எனக்கு முன்னே மாறி மாறி சென்றவர்கள் இடுப்பில் கயிறினை கட்டியிருந்தனர் அதனை கயிற்றுகற்றையுடன் இணைத்து பலம் கொண்டு இழுத்தனர். நான் குதிகாலை ஊன்றி அழுத்தி இழுத்தேன் ஆனால் அவர்கள் குதிகாலை அழுத்தாமலே பலம் கொண்டு இழுத்தனர். அவர்கள் மீனவர்கள் என்பதை உணர்ந்து கொண்டேன். கயிற்றினை இழுத்துக்கொண்டே அவர்களிடம் பேச்சு கொடுத்தேன். இன்னும் எவ்வளவு நேரம் இழுக்க வேண்டும் என்றேன். ‘ஒரு அரை அவரில் முடிந்துடும் சார் என்றார்’ இன்னும் அரைமணி நேரமா இழுப்போம் என்று இழுத்துக்கொண்டே கேட்டேன். எவ்வளவு தூரத்திற்கு கயிறு கடல்ல விட்டுருக்கீங்க ? ‘அது ஒரு மூணு கிலோ மீட்டர்வரும் சார்’. ‘மூணு கிலோ மீட்டரா என்று மனதிற்குள் யோசிக்கும் போதே? ஒரு ஐந்து பேர் கடல் உள்ளே சென்றனர். அதில் ஒருவர் ஒரு பெரிய மூங்கில் கழியினை எடுத்து சென்றார். ‘எதற்கு எல்லாம் உள்ளே போகிறார்கள்? மூங்கில் கழி எதற்கு?’ வலையை இழுத்து வர சார். மூங்கில் கழி வச்சு வலையமுடுக்குவாங்க’

இவ்வளவு நேரம் இந்த் காட்சிகளை பார்த்து கொண்டிருந்த ஒரு பெண்மணி ஒரு 50 வயதிருக்கும் இரண்டு கயிற்றுக்கும் நடுவில் கடலில் தான் கையில் வைத்திருந்த நெகிழிப்பையில் வைத்திருந்த குப்பைகளை கடலில் கொட்டினார். அதில் சிவப்பாக இருந்த தேங்காய், கெட்டு போன மாலை இன்னும் என்னவெல்லாமோ இருந்தது என்று தெரியவில்லை. இழுத்துகொண்டிருந்த இளைஞன் ஒருவன் தலையில் அடித்து கொண்டு கேட்டான்...' இவ்வளவு நேரம் பார்த்துக் கொண்டு இருந்து வலை கரைக்கு வர நேரம் கொட்டுறீயிமா? தள்ளியாவது போய் கொட்டலாமுல?'

' ஏற்கனவே கொட்டியாச்சி இது மிஞ்சினது...' அந்தம்மாவின் கணவர் அந்த இளைஞனுக்கு அளித்த பதில்...!

இப்போது படகிற்கும் இரண்டு பக்கங்களிலும் தனித்தனியாக இழுக்கப்பட்ட கயிறுகள் முக்கிய வலை கரையை நோக்கி நெருங்க நெருங்க ஒன்றாக்கப்பட்டு இழுக்கபட்டன.

“எத்தனை கிலோ இந்த வலையில் கிடைக்கும்?”

‘ரெண்டு இல்லைனா மூணு கூடை சார், அதிர்ஷ்டம் இருந்தா கூட கிடைக்க வாய்பிருக்கு?’

“இத இழுக்க எவ்வளவு பேரு தேவை?”

‘இருபதிலேர்ந்து முப்பது பேரு வரைக்கும் வேணும் சார். சில சமயம் உங்கள மாதிரி பீச்சிக்கு வரவங்க ஹெல்ப் பண்ணுவாங்க’

பரவாயில்லை இப்படி யாரவது உதவினால் அவர்களுக்கு சிரமம் குறைய வாய்ப்புள்ளது ஏனென்றால் அவர்கள் பலவிதத்திலும் இன்னல்களை அனுபவித்து வருகின்றனர் என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்கும் போதே வலை கரையினை அடைந்தது.

இப்போது கயிற்றினை இழுத்தவர்களை விட வேடிக்கை பார்க்க வந்தவர்களின் கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது. நானும் பெரிய மீன் ஏதாவது மாட்டியிருக்குமோ என ஆர்வத்தில் எட்டி பார்த்தேன் அத்தனையும் நெத்திலிகள்!

இவ்வளவு நேரம் இழுத்த போது இருந்த வலி அந்த மீன் கூட்டங்களை பார்க்கும் போது காணாமல் போய்விட்டது. உழைப்பின் பலன் கிடைக்கும் போது மகிழ்ச்சி வருவது இயல்புதானே. பிறகு அவர்கள் மீன்களை படகில் வைத்து படகினை இழுத்து சென்றனர்.

ஒரு நாள் அவர்கள் உழைப்பை பகிர்ந்த எனக்கு அவர்கள் தினம் படும் வலியினை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

#கரையை விட கடல் பெரிது தான் ....