சேகர், ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில, எழுத்தரா இருக்கான். வீட்டில எலி வெளியில புலின்னு சொல்லுவாங்கள்ல? இவன் வீட்டிலேயும் எலி, வெளியிலேயும் எலி. இப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள் சேகர் அலுவலகத்தில டென்ஷனா உட்கார்ந்திருந்தான்.
“ஏன் சேகரு டென்ஷனாகவே இருக்கிறாய்?” வசந்த் கேட்டார். வசந்த்…? சேகர் வேலை செய்யும் நிறுவனத்திலேயே அசிஸ்டென்ட் மேனேஜராகப் பணிபுரிந்து வருபவர். இவர் தான் அடிக்கடி சேகரை வம்பளப்பது, அவருக்கு உதவிகள் செய்வது மற்றும் அட்வைஸ் செய்வது என்று இருப்பபவர்.
“இன்னைக்கு வீட்டு வாடகை அனுப்பச் சொன்னா, நான் காலைலேர்ந்து மறந்துட்டேன். இப்ப பேங்கும் மூடியிருக்கும், ஆன் லைன்ல அனுப்பிடலாம்னு பார்த்தா நெட்டும் கனெக்ட் ஆக மாட்டேங்குது, என்ன பண்றதுன்னே தெரியல”
“அப்ப, வேலை அவசரத்துல மறந்துட்டேன்னு சொல்லலாம்ல”
“சொன்னா, நம்ப மாட்டா, என்ன ஆபிஸ்ல அந்த வீணா போன சுகுமாரிக்கிட்ட அரட்டை அடிச்சிகிட்டு இருந்திருப்பீங்க, கேட்டா பிஸின்னு சொல்றதுனு சொல்லுவா!”
“சுகுமாரிய உன் வீட்டுக்காரம்மாவுக்கு எப்படியா தெரியும்?”
“எங்கேயிருந்து போன் வந்தாலும், ரிசப்சனுக்கு போயிட்டுதானே இங்க வரும், ரிசப்ஷன்ல இருக்கிற பொண்ணு அக்கறைல ஒன்னு ரெண்டு கேள்வி கேட்குது, என் ஆளு எனக்கு கால் பண்ணாலே பொதுவா என்னை திட்டுறதுக்கு இருக்கும் இல்லாட்டி என்னை வேலை செய்ய விடாம எரிச்சலூட்டி விட்டு தான் வைக்கும். இந்த நோக்கத்துல கால் வரப்ப நடுவுல குறுக்குக் கேள்வி கேட்டா எப்படி இருக்கும், இதிலே என் வாயி வேற சும்மா இருக்காது, வீட்டுல சில சமயம், நம்ம ஆபிசுல நடக்குற சில விஷயங்கள் சொல்வேன். அதுல சுகுமாரி என் மனைவி பத்தியும் என் மகன் பத்தியும் விசாரிக்குவான்னு சொல்லுவேன். ஆதனால என் மனைவிக்கு அவ பேரக் கேட்டாலே உள்ளுக்குள்ள சும்மா அதிரும். அந்த எரிச்சல என் மேலே அப்படியே கொஞ்சம் கூட மாத்திரை மாறாம இறக்குவா, மேக்ஸிமம் ஹெவி டோஸா அனுபவிப்பேன்”
“ஏன்யா, ஆபிசு விஷயத்தையெல்ல்hம் வீட்டில போயி சொல்ற?”
“நான் என்ன சார் பண்றது, ஒரு நாளைக்கு எப்படியும் 10 மணி நேரமாவது ஆபிசுலதான் இருக்கேன். என் மனைவியும் நானும் பேசணும்னா நான் தான் பர்ஸ்ட் பேசனும்னு எதிர் பார்க்கிறா. இப்படி இருக்கிறப்ப நான் ஆபிசுல இருக்கிற எல்லா விசயமும் தான் ஞாபகத்தில வருது. அதுல அவளுக்கு என்ன பிடிக்காதோ அதையும் மறந்தாப்புல சொல்லிடுவேன்”
“ஒரு விஷயம் சொல்றேன் நல்லா கேட்டுக்க, உன் பொண்டாட்டிக்கு எப்போதும் உண்மையா இரு. அதாவது பொய் சொல்லாதே. அப்படி பொய் சொன்னாய் என்றால் என்ன பொய் சொன்னன்னு நீ ஞாபகம் வைச்சிரு. ஏன்னா, பெண்களுக்கு இந்த விஷயத்துல ஞாயபகசக்தி ரொம்பவே அதிகம். சரி, அதிருக்கட்டும் உன் மனைவிக்குப் பிடிக்காத விஷயமும் சொல்லிடுவேன்னு சொன்னல்ல? அதென்ன பிடிக்காத விஷயம்?”
“லேடிஸ்கிட்ட பேசக்கூடாது, போண்டா, வடை, சமோசா, பஜ்ஜினு கண்டதையும் சாப்பிடக்கூடாது, வீட்டிலேர்ந்து கட்டி கொடுக்குற மதிய உணவைத் தான் சாப்பிடணும், தேவையில்லாம பார்டிக்கெல்லாம் போகக் கூடாது…”
“போதும்... போதும்.. நீ சொல்றதப் பார்த்தா, குதிரைக்கு கடிவாளம் போட்ட மாதிரி வீட்டிலேர்ந்து ஆபிஸ், ஆபிஸ்லேர்ந்து வீடுன்னு தான் இருக்கும் போல, ஆபிஸ்ல கூட அப்படியே உட்கார்ந்த இடத்திலேயேத்தான் உட்கார்ந்திருக்கனும் போல… யோவ்.. நினைச்சுப் பார்த்தாலே சிரிப்பு வருதுய்யா.. கொஞ்சம் கற்பனைப் பண்ணிப் பாரேன்… உனக்குக் கடிவாளம் போட்டா எப்படி இருக்கும்”
“உங்களுக்கு சிரிப்பாத் தான் இருக்கும் சார், உங்க வீட்டில எப்படி?”
“என் வீட்டில என் பேச்சுக்கு எதிர் பேச்சுக் கிடையாதுய்யா?”
“சும்மா சொல்லாதீங்க சார், அப்படியெல்லாம் நடக்க வாய்ப்பே இல்லை.”
“இப்ப ஒரு சாம்பிள் பார்க்கறீயா?” என்று தன்னுடைய மொபைலை எடுத்து கால் செய்தார் வசந்த்.
“ஏய், கல்யாணி, என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க? காலைல போட்டபாரு ஒரு காஃபி… அப்படியே பினாயிலு மாதிரி இருந்துச்சு! இப்ப நினைச்சாலும் குமட்டிட்டு வருது. இனிமே, பில்டர் காஃபிதான் போடணும் புரிஞ்சுதா? இன்ஸ்ட்டன்ட் வேணாம். ஓ.கே…. ஷே.. சாரி… ம்… குட்… தப்பு பண்ணா அப்படித்தான் வருத்தப்படணும். தட் இஸ் மை கேர்ள்… என்ன… சாயங்காலம் வரும்போது பூ வாங்கிட்டு வரணுமா? சரி சரி போன வையி, ஆபிசுல இருக்கேன் அப்புறம் பேசறேன்.”
“எப்படிய்யா?”
“சூப்பர் சார், திட்டவும் செஞ்சிங்க, அதே சமயம் கூலும் பண்றீங்க, சூப்பர் சார் நீங்க”
“ரொம்ப சிம்பிள்யா உன் பொண்டாட்டிக்கு நீ என்ன செஞ்சா சந்தோஷமா இருக்கும்”
“நான் காலை அமுக்கி விட்டா சந்தோஷமா இருக்கும்”
“அப்ப, அதைத் தொடர்ந்து பண்ணுயா, காயிதே மில்லத் அவங்க அம்மாவுக்கு விடிய விடிய காலை அமுக்குன மாதிரி கூட அமுக்கலாம். என்ன அவர் பாசம் நிமித்தமா பண்றார். நீ பயம் நிமித்தமா பண்ற…”
“பயம்லாம் கிடையாது.. ஏதோ நமக்காக கஷ்டப்படுறாளே அவளுக்கு பண்ணா என்னன்னு தோணுச்சு, அதான்”
“சரி, அதை விடு, நான் உன்கிட்ட கேட்டது… உன்னோட ரொட்டின் வொர்க்க கேட்கல… உன் மனைவிக்கு நீ ஏதாவது ஸ்பெஷலா செஞ்சு அவளுக்கு அதுப் பிடிக்கணும். அதத்தான் நான் சொல்ல வரேன்”|
“ஓ… அப்படிக் கேட்கறீங்களா…அவளுக்கு கடலை மிட்டாய் பிடிக்கும்…வேணா வாங்கிக் கொடுக்கட்டா…”
“என்ன கடலை மிட்டாயா… என்னய்யா… இன்னும் சின்னப்பிள்ளை மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்க? சரி பரவாயில்லை… வித்தியாசமா நீ என்ன பண்ணு… உன் பொண்டாட்டிக்கு கடலை மிட்டாய் வாங்கிக் கொடுக்கறத விட செஞ்சிக் கொடுத்துடேன்.”
“ஒரு தடவை அதையும் செஞ்சேன் சார்.. என்ன ஆச்சு தெரியுமா? வெல்லப்பாகு அடுப்புல வைச்சிட்டு நிலக்கடலையில் தோலை நீக்கிக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று தீஞ்ச வாடை வந்ததென்று பார்த்தால். வெல்லப்பாகு அடிப்பிடித்து பாத்திரமும் எரிந்து கொண்டிருந்தது. அந்தப் பாத்திரமும் பயன்படுத்த முடியாமல் போய் விட்டது. அன்றிலிருந்து கடலை மிட்டாய் கடையில் வாங்கிக் கொடுத்துக் கொண்டு தான் இருக்கிறேன்”
“ஏன்யா, நான் வாங்கிட்டு போற மாதிரி மல்லிகைப் பூ வாங்கிட்டு போலாமே?”
“அவளுக்கு மல்லிகைப் பூ வாசமே ஆகாது சார்”
“அப்ப எதுதான் சந்தோஷத்தைத் தரும்”
“அவளோட அம்மா, அப்பாவப் பார்த்தா சந்தோஷமா இருக்கும்”
“அப்ப அவங்கள வர வைக்க வேண்டியதுதானே”
“அவங்க வந்தாங்கன்னா அவங்களுக்கும் சேர்த்து நான் சேவகம் பண்ண வேண்டியிருக்கும், என் மாமனார், என் பொண்டாட்டி ஒவ்வொரு நாளும் கேட்கிறத. மொத்தமா ஒரே நாள்ல கேட்பாரு மனுஷன். வீட்டில வேற வெத்தலை போட்டு புளிச்சு புளிச்சுன்னு துப்புவாரு. எல்லாத்துக்கும் மேல அவங்க ரெண்டு பேரும் வந்தாங்கன்னா, நான் ஹால்ல படுத்துக்கணும் அவங்க என் பொண்டாட்டியோட பெட்ரூம்ல படுத்துக்குவாங்க”
“அய்யய்யோ அப்படின்னா இந்த பிளான் வேண்டாம். வேற என்ன தான்யா பண்றது?”
“என் பொண்டாட்டி ஒரு புரியாத புதிர் சார், நான் எதை எப்படி பண்ணாலும் அதில் குற்றம் நடந்தது என்ன என்பதை சுட்டிக்காட்டிக் கொண்டே இருப்பாள். சாதாரண ஒரு விஷயத்தைக் கூட ஒரு மோசமான மாதிரியாக சொல்லுவாள். அவள் பேசும் போது அழுத்தம் தாங்காமல் இரத்தம் கொதித்து, சுண்டி கைகள் உப்பிக் கொள்வது போலவும் ஒவ்வொரு முறையும் என்னுடைய இதயம் வீங்கிக் கொண்டே நுரையீரலை அடைத்து நுரையீரல் நெஞ்சாங்கூட்டை தாண்டி வந்;து உடலை தாண்டியும் வெடித்துவிடுவது போல் தோன்றும். அவ்வளவு பாரமாக இருக்கும். அவள சந்தோஷப் படுத்தணும்னு நெனச்சா நான் அவமானம்தான் படணும். நான் அமைதியா இருந்தாலே போதும்”
“அப்படி இல்லையா உனக்கு ஏதாவது நல்லது பண்ணனும்னு நினைக்கிறேன். ஒன்றும் இல்லை ஒரு 500 ரூபாய்க்கு ஒரு நல்ல புடவை எடுத்துக் கொடு. எனக்கென்னவோ உனக்கு புடவை எடுத்துக் கொடுத்து நாளாயிற்று. இன்று வாங்கிக் கொடுக்கணும் போல தோனிற்று அதனால் வாங்கித் தருகிறேன் என்று சொல்லிப் பார். எந்தப் பெண்ணிற்கும் புடவை கட்டாயம் பிடிக்கும்”
“சரிங்க சார், அவளுக்கு இதனால சந்தோஷம் கிடைக்குமான்னு தெரியலை. ஆனால், நீங்க சொல்றீங்க என்பதற்காக நாளைக்கே நான் டிரை பண்றேன்.”
“யோவ், நாளைக்கு வேணாம்யா உன் ராசிக்கு நாளைக்கு சந்திராஷ்டமம்”
“நீங்க வேற சார், எனக்கென்னவோ எனக்கு மட்டும் தினமும் சந்திராஷ்டமம் இருக்கற மாதிரி தான் ஒரு ஃபீலிங்;. ஒவ்வொரு நாளும் அவ்வளவு கொடுமையா நகருது. அன்னைக்கு எனக்கு புரோமஷன் ஆயிடுச்சுன்னு மகிழ்ச்சி செய்தி சொல்லப் போறப்ப, சந்தோஷத்துல என் பொண்டாட்டி கையை தட்டி விட்டுட்டேன். அவள் கையில இருந்த டம்ளர்லேருந்து கொஞ்சம் தண்ணீர் சிந்தியிருச்சி. என் புரமோஷன் விஷயம் போயி தண்ணி விவகாரம் பெரிசாயிடுச்சி அப்புறம் என் பொண்டாட்டிக்குத் தெரியாம தண்ணியடிச்சிட்டு வந்து படுத்துட்டேன்.”
“தண்ணியடிச்சிட்டுன்னா, லிக்கரா?”
“ம்க்கும்… லிக்கருக்கு நான் வீட்டை விட்டு வெளியே போனாத்தானே முடியும், எங்க வீட்டில ஒரு அடி பம்பு இருக்கு, என் பொண்டாட்டி மேல கோபம் வந்தா, அந்த அடி பம்பத்தான் ஆத்திரம் தீர அடிப்பேன். தண்ணிக்கு தண் கிடைக்கும் என் ஆத்திரமும் தீரும், எப்படி சார், கோபத்திலேயும் நான் புரொடக்டிவா யோசிக்கிறேன் பார்த்தீங்களா? என் பொண்டாட்டிக்கு இது தான் என்கிட்ட பிடிச்ச விஷயமே!” புன்னகையுடன் கூறினான் சேகர்.
“கொடுமைடா சாமி” தலையில் அடித்துக் கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினார் வசந்த்.
….
அன்று சேகர் முகம் வாட்டமாக இருந்ததைக் கவனித்த வசந்த் சேகரை அழைத்தார்.
“என்ன சேகர், நம்மளோட திட்டப்படி நேற்று சேலை வாங்கிக் கொடுத்திட்டியா?”
“சேலைலாம் வாங்கிட்டுத்தான் போனேன் சார், ஆனால், சேலை வாங்கும்போதுதான் எனக்கு ‘பளிச்’னு ஒரு யோசனை தோன்றியது. அதன் பிரகாரம் செய்தேன். அதுதான் எனக்கு சொதப்பலாயிடுச்சு”
“ஏன் என்னாச்சு?”
“என் பொண்டாட்டிக்கு இரட்டிப்பு சந்தோஷம் தரலாம்னு, என் மாமனார், மாமியாரை போன் பண்ணி வரச் சொன்னேன். அவங்களும் வந்துட்டாங்க, அவங்க கையால என் பொண்டாட்டிக்கு சேலையைக் கொடுக்கச் சொல்லலாம்னு அவங்ககிட்ட சேலையை நீட்டினேன். அவங்க ‘ஓ, மாப்பி;ள்ளை திடீர்னு போன் பண்ணி வரச் சொல்லவும் என்னமோ ஏதோவோன்னு நினைச்சிட்டேன். எனக்கு சேலை வாங்கித்தரணும்னு உங்களுக்கு இவ்வளவு ஆசையா, எவ்வளவு மார்டனா வாங்கிட்டு வந்திருக்கீங்க, சூப்பர் மாப்பிள்ளை, எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, இத நான் ஸ்பெஷல் புடவையாக வைச்சிக்கிறேன்னு’ அவங்க எடுத்துக்கிட்டாங்க”
“அய்யய்யோ, அப்புறம்?”
“அப்புறம் என்ன, என் மாமனாரும் என்னை ஏக்கத்தோட பாத்தாரு, அப்புறம் அவரையும் கடைக்கு அழைச்சிட்டு போயி வேட்டி சட்டை எடுத்துக் கொடுத்தேன்.”
“உன் பொண்டாட்டிகிட்ட இதன் பிண்ணனி என்னவென்று சொன்னியா இல்லையா?”
“சொன்னேன், அவள் எதுவும் பேசவில்லை அமைதியாக சென்றுவிட்டாள். ஆனால், அவள் பார்வையில் ‘இதக்கூட உறுப்படியா செய்ய தெரியாத மக்கு’ என்று சொல்வது போலத்தான் இருந்தது.”
“இப்பப் புரியுதுயா, நீ ஏன் வீட்டில திட்டு வாங்குறன்னு, பிரச்சனை அங்க இல்லையா, உன்கிட்டதான் இருக்கு, உன் பொண்டாட்டி உன்னை திருத்த முயற்சி பண்றா, ஆனா உன்னால முடியுமான்னு தெரியலை! என்னையெல்லாம் ஒரு மாடலா எடுத்துக்கிட்டு செயல்படுத்தப் பாருடா, நீ ஒரு சிங்கமா இருக்கணும் அதாவது, ஆண் சிங்கம், அதிகமா வேட்டையாடாது, பெண் சிங்கம் தான் எல்லோருக்கும் உணவுக்கு ஏற்பாடு செய்யும், அந்த நிலையை நீ உருவாக்கனும், நீ எப்பொழுதுமே விரைப்பாக இருக்கனும்யா, ஆனா, ஒரு தட்டு தட்டினா உடைஞ்சி போயிடக்கூடாது, அப்படி ஒரு விரைப்பான ஒரு மனுஷனா மாறனும்”
“இது எப்படி சாத்தியம்?”
“ஏதாவது உன் பொண்டாட்டி வேலை சொன்னான்னா காது கேட்காத மாதிரி இரு… ஆனால் அதையே எப்போதும் பின்பற்றாதே…அப்பப்ப பண்ணு…! காலை அமுக்கி விடுற நேரத்தைக் குறை… அல்லது காலை அமுக்காதே, கேட்டால் உடம்பு சரியில்லை என்று சொல்லு…கடைக்கு போக சொன்னால் எனக்கு ஆபிஸ் வேலை இருக்குன்னு சொல்லு… உன் பொண்டாட்டி சத்தம் போட்டா… நீ அவளை முறைத்துப் பார்… எதிர்த்துப் பேசு… சத்தமா பேசு… முடிஞ்சா ரெண்டு அடியப் போடு…”
“சார், நீங்க பேசுறதப் பார்த்தா சந்திரமுகி படத்துல கங்கா சந்திரமுகியா மாறுறத எக்ஸ்பிளைன் பண்ற மாதிரி இருக்கு”
“இதெல்லாம் சாத்தியமா?”
“சாத்தியமே, எல்லாம் சாத்தியமே”
“ஆனால், எனக்கு அவளைப் பாhத்தாலே எல்லாம் மாறிடுமே சார், நான் என்ன பண்றது சார்?”
“என்னைப் பார்த்துக் கத்துக்கோ, வா, சாப்பிட்டுகிட்டே பேசுவோம், என் மனைவிகிட்டே எப்படி பேசறேன்னு பாரு?”
இருவரும் டைனிங் ஹால் சென்றனர். அங்கே சில ஸ்டாப் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.
“ஏய் கல்யாணி, என்ன கருமாந்தரத்தைடி கட்டிக் கொடுத்திருக்க?”
சத்தம் கேட்டு அனைவரும் திரும்பி பார்த்தனர், வசந்த் சத்தம் போட ஆரம்பித்துவிட்டார்.
“என்னவோ, நீ, சிக்கன் வெரைட்டில எக்ஸ்பர்ட்டுனு சொன்ன, பெப்பர் சிக்கன்ல பெப்பர் கம்மியா இருக்கு?.. என்ன பெப்பர் விலை அதிகமா…? உங்கப்பன் வீட்டு காசா போகுது…? நான் சம்பாதிக்கிறேன். எனக்கு செலவு ;செய்யப்போற இதில என்ன மிச்சம் வேண்டிக் கிடக்கு? மைசூர் போண்டாவுல மைசூர் இருக்க வேணாம்… ஆனால், பெப்பர் சிக்கன்ல பெப்பர் இருக்கனும்ல, இது கூடவா தெரியாது?, நீ என்ன சின்னப் பிள்ளையா? எனக்கு சாப்பிடுற மூடே போச்சு… இனிமே எனக்கு லஞ்ச் கட்டுறதா இருந்தா என்கிட்ட காட்டிட்டு தான் வைக்கனும் புரியுதா? வை ஃபோன…”
“எப்படிய்யா?”
“என்ன சார், கொஞ்சம் பெப்பர் குறைஞ்சதுக்கா இந்த வாங்கு வாங்குறீங்க. பாவம் சார் மேடம்”
“இப்ப நான் கோபப்படலைன்னா, எனக்குன்னு கவனமா செய்ய மாட்டா, அவ இஷ்டத்துக்குப் பண்ணுவா? அப்புறம் நாம எப்படி நமக்கு புடிச்ச மாதிரி சாப்பிடறது? சில விஷயத்துல நாம பாவம் பார்க்கக்கூடாது. இதுதான் என் சக்ஸசுக்குக் காரணம்” இருவரும் பவர் நேப் எடுக்கச் சென்றனர்.
…..
அன்று வசந்த் வந்திருக்கும் கிளையன்டுகளிடம் தீவிரமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார். டீ சாப்பிடுவதற்காக வசந்தைக் கூப்பிடலாம் என்று நினைத்த சேகர் அவர் பிசியாக இருப்பதை உணர்ந்து தனியாக அலுவலகத்திற்கு வெளியே இருக்கும் டீ கடைக்கு டீ குடிக்கச் சென்றான். அப்போது, ரிசப்சனுக்கு வந்த அந்த லேடியின் முகத்தைக் கவனித்தான். எங்கேயோ பார்த்த முகம். இப்போது நன்கு உற்று கவனித்தான். ஆம் அவர்களே தான். முடிவு செய்தவனாய் கேட்டான்.
“மேடம், நீங்க வசந்த் சாரோட ஓய்ஃப் தானே?”
“ஆமா” வியப்புடன் நோக்கினாள் வசந்தின் மனைவி திவ்யா.
“எப்படி இருக்கீங்க மேடம், உங்க போட்டோவ ஒரு தடைவ சார் காமிச்சிருக்கார். உங்கள மாதிரி பொறுமையான ஒரு ஆளை நான் பார்த்ததேயில்லை மேடம், இந்த மனுஷன் உங்கள இந்தப் பாடு படுத்தறார். ஆனா, நீங்க, எவ்வளவு பக்குவமா, எல்லாத்தையும் கையாள்றீங்க, நீங்க உண்மையிலே வெரி கிரேட் மேடம்”
“நீங்க புகழ்ற அளவுக்கு நான் ஒண்ணும் பண்ணலையே…!” வியப்புடனும் விஷயம் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வத்துடனும் திவ்யா கேட்டாள்.
“இல்லைங்க மேடம், என் மனைவியையும் ஒரு முறை உங்ககிட்ட அறிமுகப்படுத்தறேன் மேடம், குடும்பத்தை எப்படி நிர்வாகிக்கிறதுங்கற அவளுக்கும் சொல்லிக் கொடுங்க”
“வாட் யூ மீன் மிஸ்டர்….?”
“ சேகர் மேடம்.. என் பேரு.. ஆனா.. எனக்கு இன்னொரு பேரு இல்லை… ஆனா, சாரு உங்களுக்கு இன்னொரு பேரு இருக்குன்னு சொல்லியிருக்காரு…” வெட்கப்பட்டு நெளிந்தான் சேகர்.
“வாட்…? என்ன பேர்; சொன்னாரு”?
“கல்யாணி…”
“கல்யாணி..!!!” திவ்யாவின் முகம் இறுகியது.
“ம்ம்… கல்யாணி, அந்த பேரு சொல்லிக் கூப்பிட்டாத்தான் உங்களுக்குப் பிடிக்குமாமே…தப்பா நினைச்சிக்காதீங்க மேடம்… கல்யாணிங்கற பேரு சொல்லி கூப்பிட்டா நீங்க எப்படி வெட்கப்படுவீங்கன்னு ஒரு தடவை வர்ணிச்சாரு பாருங்க… அத நான் சொல்லக்கூடாது மேடம்…”
“பரவாயில்லை சொல்லுங்க…” உள்ளே கோபம் கொந்தளித்தாலும், வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் கேட்டாள் திவ்யா,
“ஐஸ்கிரீம் அடில பத்த வைச்சா, அது எப்படி உருகுமோ, அந்த மாதிரி உருகுவீங்கன்னு, ஒரு தடவை வர்ணிச்சார்… இந்த மாதிரி ஒருத்தர் வர்ணிக்கனும்னா அதுக்கு உண்மையான காதல் இருந்தால் மட்டும் தான் முடியும் மேடம். ஹி இஸ் சச் எ ஜெம் ஆப் பெர்சன் மேடம், இந்த மாதிரி ஒரு கணவன் அமையணும்னா கொடுத்து வைக்கணும் மேடம். ஆனா, அவருக்கு வர்ற கோபம் கொஞ்சம் அதிகம்தான்! அன்னைக்கூட நீங்க ஆசையா சிக்கன் பிரியாணி செஞ்சு சிக்கன் பெப்பர் ஃபிரை செஞ்சு கொடுத்து அனுப்பியிருந்தப்பக் கூட அவர் உங்ககிட்ட பெப்பர் கொஞ்சம் கம்மியா இருக்குன்னு என்னா வாங்கு வாங்கினார்? அன்னைக்கு டைனிங் ஹாலே ஆடிப் போயி பார்த்தது. இந்த மனுஷனுக்கு இவ்வளவு கோபம் வருதே வீட்டிலே எப்படி சமாளிக்கிறாங்கன்னு ஆளாளுக்கு பேசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.”
“ என்ன சிக்கன் பிரியாணியா… வித் சிக்கன் பெப்பர் ஃபிரை? நான் செஞ்சி கொடுத்ததா சொன்னாரா…?”
“அவரு சொல்லியிருக்காரு மேடம்… உங்களுக்கு ரொம்ப தன்னடக்கம்னு… அதுக்காக உங்களுக்குப்பிடிச்ச டப்பர் வேர்ல அவருக்கு நீங்க போட்டு கொடுத்ததை அவரு சொல்ல மறக்கலை.. ஆனால்… நீங்க தான் என்னவோ புதுசா கேட்கிற மாதிரி கேட்கறீங்க மேடம்…”
‘என் கிச்சன்ல நான் வெஜ் சமைக்கிற அளவுக்கு போயிடுச்சா’ மனதிற்குள் எரிமலையாய் வெடித்தாள் திவ்யா.
“சரி கல்யாணிங்கற என் பெட் நேம்ல வேற என்னவெல்லாம் சொல்லியிருக்கார்?”
“உங்களோட ஒவ்வொரு அசைவையும் அழகா வர்ணிப்பாருங்க மேடம், வீட்டில வாஷிங் மெஷின் இருந்தாலும் தான் கையாளேயே சாருக்கு நீங்கத் துணி துவைச்சுக் கொடுக்கணும்னு உங்களுக்கு இருக்கற அக்கறை, வீட்டை சுத்தமா வைச்சிக்கிறது முக்கியமா பாத்ரூம் டாய்டெல்லாம் வெளி ஆளக் கூப்பிடாம நீங்களே செய்யறது…அவருக்குப் பிடிச்ச மாதிரி விதவிதமா சாப்பிடற அயிட்டங்கள்… காய் வகைகள்… மட்டனு, சிக்கனு, மீனு, நண்டுன்னு விதவிதமான கறி வகைகள்…சார் சாப்பிட்டுவிட்டு கிளம்புன பிறகு நீங்க சாப்பிடுறது…அவரு தூங்கி எழுந்திருக்கும் போது உங்கள் முகத்தில் முழித்தால் தான் அவருக்கு நான் நன்றாக இருக்கும் என்பதால், அவருக்கு முன் எழுந்து, குளித்து, பெட் காஃபியோடு அவரை எழுப்புவது… இன்னும் எவ்வளவோ சொல்லலாம் மேடம்… ஆனா நேரம் போதாது மேடம… எனக்கும் இருக்காளே.. காலைல அவ எனக்கு முன்னாடி எழுந்தா என்னை தூங்க விட மாட்டா மேடம். அவ முகத்தில முழிக்கும் போது என்னவோ கிங்காங் என்னை குளோசப்ல பார்க்கற மாதிரியே இருக்கும்… அதனாலேயே நான் குப்புறப்படுத்துக்குவேன். அந்த பொஷிசன்லேயே எழுந்திருப்பேன். இருந்தாலும் என்னை விட மாட்டா. என்னை உடனே காலைக் கடன்களை முடிக்க சொல்வா… காலைக் கடன்னா, நான் பல்லு விலக்குறது, பாத்ரூம் போறது அப்படின்னு நினைக்காதீங்க…. வீட்டுக்குச் செய்ய வேண்டிய காலைக் கடன்கள் அதாவது பாத்திரம் விலக்குறது, துணி துவைக்கிறது, அவளுக்கு டீ போட்டுத் தரது, புள்ளைய குளிக்க வைக்கிறது, காலைலக்கும் மதியத்திற்கும் டிபன் தயார் செய்றது இதன் என் காலைக் கடன் மேடம்… கொடுமையா இருக்கும் மேடம்…”
“ஏன் உங்க வீட்டில எங்கேயாவது வேலைக்குப் போறாங்களா?”
“சாப்பிடறது.. தூங்குறது… டிவி பார்க்கறது…சினாக்ஸ் சாப்பிடறது…அவங்க சொந்தக் காரங்கக்கிட்ட போன்ல பேசிக்கிட்டே இருக்கிறதுனு…அப்புறம் என்னை மானிடர் பண்ண ஒரு கால்னு ரொம்ப பிசியா இருப்பா மேடம்”
“அப்ப உங்க வீட்ல வேலைக்கு ஏதும் டிரை பண்ணலையா?”
“வேலைக்கெல்லாம் போனா மேடம், ஆனால், அவ என்கிட்ட நடந்துகிற மாதிரியே எல்லோர்கிட்டேயும் நடந்துக்குவா, தனக்கு கீழ் பணிபுரியும் பணியாளர்களை மரியாதை இல்லாமல் பேசுவது. எதுவும் பேச வேண்டிய விஷயங்கள் இருந்தால் அவளோட இமிடியேட் பாஸ்கிட்ட பேசமாட்டா நேரடியா டாப் மேனேஜ்மெண்ட்கிட்ட தான் பேசுவேன்னு அடம் பிடிப்பா… இப்படி இருந்தா எந்த கம்பெனிதான் இவளை நிரந்தரமா வைச்சுக்கும்… அதான் ஒரு கம்பெனியில ஒரு மாசத்துக்கு மேல தங்கமாட்டா…” வருத்தத்துடன் கூறினான் சேகர்.
“ஓ… ஐ ஆம் வெரி சாரிங்க… தேவையில்லாம உங்க கதைய கேட்டு கஷ்டப்படுத்திட்டேன், ஆமா… என்ன இன்னும் சாரக் காணோம்…”
“அதெல்லாம் பரவாயில்லை மேடம், அன்னைக்கு நீங்க கொடுத்து அனுப்பிச்ச பால் பாயசம் சூப்பர் மேடம், என் வாழ்க்கையில அப்படி ஒரு பால் பாயசம் நான் சாப்பிட்டதேயில்லை மேடம்”
“பால் பாயசம்…!!!”
“ஆமா மேடம், பால் பாயசம், பருப்பு பாயசம், முறுக்கு, அதிரசம், ரவா உருண்டைனு நீங்க செஞ்சி கொடுத்த பதார்த்தங்கள் எல்லாமே சூப்பர் மேடம், நானே இதை செஞ்ச கைக்கு தங்க வளையல் தான் போடணும்னு சொல்வேன்”
“அப்படி போடறதா இருந்தா, பத்து ரூபாய் நோட்டை சில்லரை மாத்திக் கொடு போது;ம்னு” சார் கூட சொல்வார் நானும் கொடுத்திருக்கேன் நீங்களும் ரொம்ப சந்தோஷப்பட்டீங்கன்னு சிலாகித்து சொல்வார்”
“என்ன சில்லரை காசா…?
“என்ன மேடம், எல்லாத்தையும் முதல்லேர்ந்து கேட்கறீங்க… இப்படியே விட்டா உங்களுக்குப் பிடிக்கும்னு உங்க கையால சாருக்கு மருதாணி போட்டு அனுப்பிச்சீங்களே? அதுவும் தெரியாத மாதிரி கேட்பீங்களா? சாரு எவ்வளவு பேருகிட்ட காமிச்சி சந்தோஷப்பட்டார் தெரியுமா, கரெக்டா காதலர் தினமும் அதுவுமா அவர் கையில மத்தியில ஹார்டின் வரைந்து போட்டிருந்தீங்களே மேடம்… மறந்துடுச்சா?... அப்புறம் அன்னைக்கு அப்படித்தான்…..”
“போதும் சேகர்… போதும்…” காதைப் பொத்திக் கொண்டு கத்தினாள் திவ்யா.
“நீங்க இவ்வளவு அப்பாவியா இருப்பீங்கன்னு நான் நினைக்கல, உங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா? நான் ரெண்டு வருஷமா எங்க ஆபிஸ் பிராஜக்ட்டுக்காக ஸ்வீடன் போயிருந்தேன். இன்னைக்கு சாயங்காலம் திரும்புறதா எங்க வீட்டுக்காரர்கிட்ட சொல்லியிருந்தேன். அப்படிச் சொன்னா அவருக்கு பெரிய சர்ப்பிரைசா இருக்கும் நினைச்சேன். கடைசியில எனக்குப் பெரிய சர்ப்பிரைஸ் கிடைச்சது.”
“அப்ப கல்யாணிங்கறது”
“நான் கிளம்புறதுக்கு ஒரு வாரத்திற்கு முன் தான் என் வீட்டுப் பகுதியில் கீரை விற்க வந்தவள். அவளுடைய கதையை கேட்ட போது ரொம்ப கஷ்டமா இருந்தது. அந்தக் கதையைக் கேட்ட என் கணவர், வேண்டுமானால் அவளை வீட்டு வேலைக்கு வைத்துக் கொள்ளலாம் என்ற யோசனையை சொன்னார். நான் ஸ்வீடன் போன பிறகு இவருக்கு சமைத்துப் போட உதவியாக இருக்கட்டும் என்று நான் தான் அவளை வேலைக்குச் சேர்த்தேன். கீரைவிற்க வந்தவள்.. வேலைக்காரியாக ஆனாள்… இப்போது வீட்டுக்காரியாக ஆக முயற்சிக்கிறாளா? இன்னைக்கு ஒரு கை பார்க்கிறேன்.
“அய்யய்யோ அப்படின்னா நீங்கதான் மேடம் உண்மையிலே அப்பாவி, தன் வீட்டில இன்னொருத்தி குடும்பம் நடத்துறது கூட தெரியாம இருந்திருக்கீங்களே…மேடம், ஒரு நிமிஷம், நீங்க ஸ்வீடன்ல இருந்தேன்னு தானே சொன்னீங்க..?”
“அப்பப்ப ஒரு கால் ஸ்வீடன்லேர்ந்து வரும் மேடம், இவரு கால் அட்டெண்ட் பண்ணி முடிச்சிட்டு, ராட்சசி, குண்டோதரி, கொடுமைக்காரி…ன்னெல்லாம் சார் திட்டுவார் மேடம்… நான் கேட்டா, அது ஸ்வீடன் கிளைண்ட்டுன்னு சொல்வார்… நானும் ஆபிசுல கேட்டுப் பார்த்துட்டேன் ஸ்வீடன்ல எங்களக்கு பிசினஸ் வேலையே கிடையாது… ஒரு வேளை சார், ஏதாவது கதையடிப்பார்னு நினைச்சேன்.. கடைசியில நீங்கதானா அது…பாவம் மேடம் நீங்க… “
“ஆமாம், அந்த ராட்சசி நான் தான் சேகர்” கண்கலங்கினாள் திவ்யா
“சாரி மேடம், நான் தேவையில்லாம உங்ககிட்ட உளறிட்டேன்… அதோ சாரே வர்றாரு பாருங்க மேடம், என்னோட ஹம்பிள் ரிக்வொஸ்ட் பிளீஸ் எதுவா இருந்தாலும் வீட்டோட இருக்கட்டும். இங்க சாருக்குன்னு ஒரு மரியாதை இருக்கு மேடம்…”
அதற்குள் அங்கு வந்த வசந்த், “ஹாய் ஸ்வீட்டி, வாட் எ சர்ப்ரைஸ், நீ ஈவினிங் வருவாய்னு உனக்காக ஸ்பெஷல் ஏற்பாடுகள் பண்ணியிருக்கேம்மா… திடீர்னு வந்து நிற்கிற…”
“ஸ்பெஷல்ன்னா சிக்கன் பிரியாணியும் சிக்கன் பெப்பர் ப்ரையுமா…”
“வாட்.. நீ தான் சுத்த சைவமாச்சே, நம்ம வீட்டிலே ஒரு பாத்திரத்தில கூட முட்டை கூட படாது அப்படி இருக்கிறப்போ எப்படி சிக்கன்?”
“சும்மா நடிக்காத… கல்யாணி கதையெல்லாம் கேட்டாச்சு, உன்னையெல்லாம் ஒரு ஆளுன்னு மதிச்சு என் பேரன்ட்ஸ எதிர்த்து போராடி கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன் பாரு எனக்கு இதுவும் வேணும் இன்னமும் வேணும்…”
“வாட் யூ மீன்…”
“வில் யு பிளீஸ் சட் அப்… ராஸ்கல்…ஸ்வீடன்ல இருந்தாலும் நித்தமும் உன்னையத் தான்டா நினைச்சிக்கிட்டு இருந்தேன். எனக்கு எத்தனையோ புரபோசல்ஸ் கூட வந்தது. உன் அன்ப மதிச்சித்தான் உன்னையே நினைச்சி வாழ்ந்துகிட்டு இருந்தேன். ஆனா, இவ்வளவு பொறுக்கியா இருப்பன்னு நினைக்கில… அதுவும் ஒரு கீரைவிக்கிறவளோட… ச்சை…மனுச பதரே…”
சேகருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை… அங்கு நிற்பதா இல்லை கிளம்புவதா என்று புரியவில்லை… வசந்த் சேகரை முறைத்துப் பார்த்ததை உணர்ந்த சேகர் நைசாக கிளம்ப எத்தனித்தான்.
“நான் கிளம்புறேன் மேடம்….சா…சார்…” நா தழு தழுக்கக் கூறினான் சேகர்.
“ரொம்ப நன்றிங்க சேகர்… நீங்க மட்டும் என்கிட்ட சொல்லலைன்னா நான் இந்தாளு பேச்ச முழுசா நம்பியிருப்பேன்” இரு கைகளையும் கூப்பி நன்றிப் பெருக்கோடு கண்ணீர் மல்க கூறினாள்.
“திவ்யா….” ஆறுதலாக தொடுவதற்கு சென்ற வசந்தின் கையைத் தட்டிவிட்டாள் திவ்யா. இதற்குள் சத்தம் கேட்டு அனைத்துப் பணியாளர்களும் எழுந்து வந்து வேடிக்கைப் பார்த்தனர்.
“என்னடி ரொம்ப பிகு பண்றே.. ஊர்ல இல்லாததா நான் பண்றேன்.. நான் ஆம்பள டி…” வசந்த் பேசி முடிப்பதற்குள் ‘பொளேர்’ என்ற அறை விழுந்தது.
“பரதேசி நாயே… செய்யறதையும் செஞ்சிட்டு.. திமிராவாப் பேசற… வீட்டிற்கு வந்த காலை வெட்டிடுவேன்…” ஆவேசமாக சீறிவிட்டு கிளம்பினாள் திவ்யா..
ஆண்ங்கற கெத்தைக் காட்ட நினைத்த வசந்த் அறை விழும் என்று கனவிலும் நினைக்கவில்லை. ஆனாலும், வீட்டிற்கு போக வேண்டுமே… கல்யாணியை காக்க வேண்டுமே… “திவ்யா… திவ்யா…நில்லுமா…” திவ்யாவின் பின்னாடியே ஓடினான் வசந்த்.
“நம்மையெல்லாம் ஓட ஓட விரட்டுவான் இப்ப எப்படி ஓடுறான் பாரு… ஒழுங்கா இருந்ததாத்தான் என்ன?” என்று சேகரை நோக்கி பேசினார் கேசியர் குமரன்.
“ஆமா சார், நான் கூட அவர் சொன்னதையெல்லாம் கேட்டு அவர் மனைவி மேல பயங்கரமா மரியாதை வச்சிருந்தேன். கடைசியில கீரைக்;காரியப் பத்தித்தான் இவ்வளவு பெருமையா சொல்லியிருக்கான். பாருங்க”
“ஆமாமாம்…” ஆமோதித்தார் குமரன்.
“உங்க வீட்ல மேடம் இருக்காங்களா, இல்லை ஊருக்குப் போயிருக்காங்களா சார்…?
“ஐயா சாமி…. உன்கிட்டய்யா… ஏற்கனவே நான் வசந்துக்கு நடந்ததப் பார்த்தேனே… அடுத்து எனக்கு குறி வைக்கிறியா…? நல்லா இருக்குற குடும்பத்துல குண்டை போட்டுறாதப்பா.. ஆளை விடு…” வேகவேகமாக தன் இருக்கைக்குச் சென்றார் குமரன்.
சேகர் ‘பரவாயில்லை என் பொண்டாட்டி ராட்சசி மாதிரி குதிச்சாலும், என்னை வெளிய யார்கிட்டேயும் விட்டும் கொடுக்க மாட்டா… என்னை விட்டும் போக மாட்டா… இது மாதிரி எத்தனை பேருக்கும் அமையும். சேகரு, நீ உண்மையிலேயே அதிர்ஷ்டசாலிடா’ என்று தனக்குத்தானே சபாஷ் சொல்லிக்கொண்டே அலுவலகத்திற்கு வெளியில் இருக்கும் டீக் கடைக்கு நடந்து வந்தான். அங்கு ‘மிஸ்ஸியம்மா’ படத்தில் இருந்து ‘வாராயோ வெண்ணிலாவே கேளாயோ எந்தன் கதையே’ என்ற பாடலில் ‘சதிபதி விரோதம் மிகவே சிதைந்தது இதம் தரும் வாழ்வே’ என்ற வரிகள் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது.
“என்ன கடலை மிட்டாயா… என்னய்யா… இன்னும் சின்னப்பிள்ளை மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்க? சரி பரவாயில்லை… வித்தியாசமா நீ என்ன பண்ணு… உன் பொண்டாட்டிக்கு கடலை மிட்டாய் வாங்கிக் கொடுக்கறத விட செஞ்சிக் கொடுத்துடேன்.”
“ஒரு தடவை அதையும் செஞ்சேன் சார்.. என்ன ஆச்சு தெரியுமா? வெல்லப்பாகு அடுப்புல வைச்சிட்டு நிலக்கடலையில் தோலை நீக்கிக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று தீஞ்ச வாடை வந்ததென்று பார்த்தால். வெல்லப்பாகு அடிப்பிடித்து பாத்திரமும் எரிந்து கொண்டிருந்தது. அந்தப் பாத்திரமும் பயன்படுத்த முடியாமல் போய் விட்டது. அன்றிலிருந்து கடலை மிட்டாய் கடையில் வாங்கிக் கொடுத்துக் கொண்டு தான் இருக்கிறேன்”
“ஏன்யா, நான் வாங்கிட்டு போற மாதிரி மல்லிகைப் பூ வாங்கிட்டு போலாமே?”
“அவளுக்கு மல்லிகைப் பூ வாசமே ஆகாது சார்”
“அப்ப எதுதான் சந்தோஷத்தைத் தரும்”
“அவளோட அம்மா, அப்பாவப் பார்த்தா சந்தோஷமா இருக்கும்”
“அப்ப அவங்கள வர வைக்க வேண்டியதுதானே”
“அவங்க வந்தாங்கன்னா அவங்களுக்கும் சேர்த்து நான் சேவகம் பண்ண வேண்டியிருக்கும், என் மாமனார், என் பொண்டாட்டி ஒவ்வொரு நாளும் கேட்கிறத. மொத்தமா ஒரே நாள்ல கேட்பாரு மனுஷன். வீட்டில வேற வெத்தலை போட்டு புளிச்சு புளிச்சுன்னு துப்புவாரு. எல்லாத்துக்கும் மேல அவங்க ரெண்டு பேரும் வந்தாங்கன்னா, நான் ஹால்ல படுத்துக்கணும் அவங்க என் பொண்டாட்டியோட பெட்ரூம்ல படுத்துக்குவாங்க”
“அய்யய்யோ அப்படின்னா இந்த பிளான் வேண்டாம். வேற என்ன தான்யா பண்றது?”
“என் பொண்டாட்டி ஒரு புரியாத புதிர் சார், நான் எதை எப்படி பண்ணாலும் அதில் குற்றம் நடந்தது என்ன என்பதை சுட்டிக்காட்டிக் கொண்டே இருப்பாள். சாதாரண ஒரு விஷயத்தைக் கூட ஒரு மோசமான மாதிரியாக சொல்லுவாள். அவள் பேசும் போது அழுத்தம் தாங்காமல் இரத்தம் கொதித்து, சுண்டி கைகள் உப்பிக் கொள்வது போலவும் ஒவ்வொரு முறையும் என்னுடைய இதயம் வீங்கிக் கொண்டே நுரையீரலை அடைத்து நுரையீரல் நெஞ்சாங்கூட்டை தாண்டி வந்;து உடலை தாண்டியும் வெடித்துவிடுவது போல் தோன்றும். அவ்வளவு பாரமாக இருக்கும். அவள சந்தோஷப் படுத்தணும்னு நெனச்சா நான் அவமானம்தான் படணும். நான் அமைதியா இருந்தாலே போதும்”
“அப்படி இல்லையா உனக்கு ஏதாவது நல்லது பண்ணனும்னு நினைக்கிறேன். ஒன்றும் இல்லை ஒரு 500 ரூபாய்க்கு ஒரு நல்ல புடவை எடுத்துக் கொடு. எனக்கென்னவோ உனக்கு புடவை எடுத்துக் கொடுத்து நாளாயிற்று. இன்று வாங்கிக் கொடுக்கணும் போல தோனிற்று அதனால் வாங்கித் தருகிறேன் என்று சொல்லிப் பார். எந்தப் பெண்ணிற்கும் புடவை கட்டாயம் பிடிக்கும்”
“சரிங்க சார், அவளுக்கு இதனால சந்தோஷம் கிடைக்குமான்னு தெரியலை. ஆனால், நீங்க சொல்றீங்க என்பதற்காக நாளைக்கே நான் டிரை பண்றேன்.”
“யோவ், நாளைக்கு வேணாம்யா உன் ராசிக்கு நாளைக்கு சந்திராஷ்டமம்”
“நீங்க வேற சார், எனக்கென்னவோ எனக்கு மட்டும் தினமும் சந்திராஷ்டமம் இருக்கற மாதிரி தான் ஒரு ஃபீலிங்;. ஒவ்வொரு நாளும் அவ்வளவு கொடுமையா நகருது. அன்னைக்கு எனக்கு புரோமஷன் ஆயிடுச்சுன்னு மகிழ்ச்சி செய்தி சொல்லப் போறப்ப, சந்தோஷத்துல என் பொண்டாட்டி கையை தட்டி விட்டுட்டேன். அவள் கையில இருந்த டம்ளர்லேருந்து கொஞ்சம் தண்ணீர் சிந்தியிருச்சி. என் புரமோஷன் விஷயம் போயி தண்ணி விவகாரம் பெரிசாயிடுச்சி அப்புறம் என் பொண்டாட்டிக்குத் தெரியாம தண்ணியடிச்சிட்டு வந்து படுத்துட்டேன்.”
“தண்ணியடிச்சிட்டுன்னா, லிக்கரா?”
“ம்க்கும்… லிக்கருக்கு நான் வீட்டை விட்டு வெளியே போனாத்தானே முடியும், எங்க வீட்டில ஒரு அடி பம்பு இருக்கு, என் பொண்டாட்டி மேல கோபம் வந்தா, அந்த அடி பம்பத்தான் ஆத்திரம் தீர அடிப்பேன். தண்ணிக்கு தண் கிடைக்கும் என் ஆத்திரமும் தீரும், எப்படி சார், கோபத்திலேயும் நான் புரொடக்டிவா யோசிக்கிறேன் பார்த்தீங்களா? என் பொண்டாட்டிக்கு இது தான் என்கிட்ட பிடிச்ச விஷயமே!” புன்னகையுடன் கூறினான் சேகர்.
“கொடுமைடா சாமி” தலையில் அடித்துக் கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினார் வசந்த்.
….
அன்று சேகர் முகம் வாட்டமாக இருந்ததைக் கவனித்த வசந்த் சேகரை அழைத்தார்.
“என்ன சேகர், நம்மளோட திட்டப்படி நேற்று சேலை வாங்கிக் கொடுத்திட்டியா?”
“சேலைலாம் வாங்கிட்டுத்தான் போனேன் சார், ஆனால், சேலை வாங்கும்போதுதான் எனக்கு ‘பளிச்’னு ஒரு யோசனை தோன்றியது. அதன் பிரகாரம் செய்தேன். அதுதான் எனக்கு சொதப்பலாயிடுச்சு”
“ஏன் என்னாச்சு?”
“என் பொண்டாட்டிக்கு இரட்டிப்பு சந்தோஷம் தரலாம்னு, என் மாமனார், மாமியாரை போன் பண்ணி வரச் சொன்னேன். அவங்களும் வந்துட்டாங்க, அவங்க கையால என் பொண்டாட்டிக்கு சேலையைக் கொடுக்கச் சொல்லலாம்னு அவங்ககிட்ட சேலையை நீட்டினேன். அவங்க ‘ஓ, மாப்பி;ள்ளை திடீர்னு போன் பண்ணி வரச் சொல்லவும் என்னமோ ஏதோவோன்னு நினைச்சிட்டேன். எனக்கு சேலை வாங்கித்தரணும்னு உங்களுக்கு இவ்வளவு ஆசையா, எவ்வளவு மார்டனா வாங்கிட்டு வந்திருக்கீங்க, சூப்பர் மாப்பிள்ளை, எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, இத நான் ஸ்பெஷல் புடவையாக வைச்சிக்கிறேன்னு’ அவங்க எடுத்துக்கிட்டாங்க”
“அய்யய்யோ, அப்புறம்?”
“அப்புறம் என்ன, என் மாமனாரும் என்னை ஏக்கத்தோட பாத்தாரு, அப்புறம் அவரையும் கடைக்கு அழைச்சிட்டு போயி வேட்டி சட்டை எடுத்துக் கொடுத்தேன்.”
“உன் பொண்டாட்டிகிட்ட இதன் பிண்ணனி என்னவென்று சொன்னியா இல்லையா?”
“சொன்னேன், அவள் எதுவும் பேசவில்லை அமைதியாக சென்றுவிட்டாள். ஆனால், அவள் பார்வையில் ‘இதக்கூட உறுப்படியா செய்ய தெரியாத மக்கு’ என்று சொல்வது போலத்தான் இருந்தது.”
“இப்பப் புரியுதுயா, நீ ஏன் வீட்டில திட்டு வாங்குறன்னு, பிரச்சனை அங்க இல்லையா, உன்கிட்டதான் இருக்கு, உன் பொண்டாட்டி உன்னை திருத்த முயற்சி பண்றா, ஆனா உன்னால முடியுமான்னு தெரியலை! என்னையெல்லாம் ஒரு மாடலா எடுத்துக்கிட்டு செயல்படுத்தப் பாருடா, நீ ஒரு சிங்கமா இருக்கணும் அதாவது, ஆண் சிங்கம், அதிகமா வேட்டையாடாது, பெண் சிங்கம் தான் எல்லோருக்கும் உணவுக்கு ஏற்பாடு செய்யும், அந்த நிலையை நீ உருவாக்கனும், நீ எப்பொழுதுமே விரைப்பாக இருக்கனும்யா, ஆனா, ஒரு தட்டு தட்டினா உடைஞ்சி போயிடக்கூடாது, அப்படி ஒரு விரைப்பான ஒரு மனுஷனா மாறனும்”
“இது எப்படி சாத்தியம்?”
“ஏதாவது உன் பொண்டாட்டி வேலை சொன்னான்னா காது கேட்காத மாதிரி இரு… ஆனால் அதையே எப்போதும் பின்பற்றாதே…அப்பப்ப பண்ணு…! காலை அமுக்கி விடுற நேரத்தைக் குறை… அல்லது காலை அமுக்காதே, கேட்டால் உடம்பு சரியில்லை என்று சொல்லு…கடைக்கு போக சொன்னால் எனக்கு ஆபிஸ் வேலை இருக்குன்னு சொல்லு… உன் பொண்டாட்டி சத்தம் போட்டா… நீ அவளை முறைத்துப் பார்… எதிர்த்துப் பேசு… சத்தமா பேசு… முடிஞ்சா ரெண்டு அடியப் போடு…”
“சார், நீங்க பேசுறதப் பார்த்தா சந்திரமுகி படத்துல கங்கா சந்திரமுகியா மாறுறத எக்ஸ்பிளைன் பண்ற மாதிரி இருக்கு”
“இதெல்லாம் சாத்தியமா?”
“சாத்தியமே, எல்லாம் சாத்தியமே”
“ஆனால், எனக்கு அவளைப் பாhத்தாலே எல்லாம் மாறிடுமே சார், நான் என்ன பண்றது சார்?”
“என்னைப் பார்த்துக் கத்துக்கோ, வா, சாப்பிட்டுகிட்டே பேசுவோம், என் மனைவிகிட்டே எப்படி பேசறேன்னு பாரு?”
இருவரும் டைனிங் ஹால் சென்றனர். அங்கே சில ஸ்டாப் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.
“ஏய் கல்யாணி, என்ன கருமாந்தரத்தைடி கட்டிக் கொடுத்திருக்க?”
சத்தம் கேட்டு அனைவரும் திரும்பி பார்த்தனர், வசந்த் சத்தம் போட ஆரம்பித்துவிட்டார்.
“என்னவோ, நீ, சிக்கன் வெரைட்டில எக்ஸ்பர்ட்டுனு சொன்ன, பெப்பர் சிக்கன்ல பெப்பர் கம்மியா இருக்கு?.. என்ன பெப்பர் விலை அதிகமா…? உங்கப்பன் வீட்டு காசா போகுது…? நான் சம்பாதிக்கிறேன். எனக்கு செலவு ;செய்யப்போற இதில என்ன மிச்சம் வேண்டிக் கிடக்கு? மைசூர் போண்டாவுல மைசூர் இருக்க வேணாம்… ஆனால், பெப்பர் சிக்கன்ல பெப்பர் இருக்கனும்ல, இது கூடவா தெரியாது?, நீ என்ன சின்னப் பிள்ளையா? எனக்கு சாப்பிடுற மூடே போச்சு… இனிமே எனக்கு லஞ்ச் கட்டுறதா இருந்தா என்கிட்ட காட்டிட்டு தான் வைக்கனும் புரியுதா? வை ஃபோன…”
“எப்படிய்யா?”
“என்ன சார், கொஞ்சம் பெப்பர் குறைஞ்சதுக்கா இந்த வாங்கு வாங்குறீங்க. பாவம் சார் மேடம்”
“இப்ப நான் கோபப்படலைன்னா, எனக்குன்னு கவனமா செய்ய மாட்டா, அவ இஷ்டத்துக்குப் பண்ணுவா? அப்புறம் நாம எப்படி நமக்கு புடிச்ச மாதிரி சாப்பிடறது? சில விஷயத்துல நாம பாவம் பார்க்கக்கூடாது. இதுதான் என் சக்ஸசுக்குக் காரணம்” இருவரும் பவர் நேப் எடுக்கச் சென்றனர்.
…..
அன்று வசந்த் வந்திருக்கும் கிளையன்டுகளிடம் தீவிரமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார். டீ சாப்பிடுவதற்காக வசந்தைக் கூப்பிடலாம் என்று நினைத்த சேகர் அவர் பிசியாக இருப்பதை உணர்ந்து தனியாக அலுவலகத்திற்கு வெளியே இருக்கும் டீ கடைக்கு டீ குடிக்கச் சென்றான். அப்போது, ரிசப்சனுக்கு வந்த அந்த லேடியின் முகத்தைக் கவனித்தான். எங்கேயோ பார்த்த முகம். இப்போது நன்கு உற்று கவனித்தான். ஆம் அவர்களே தான். முடிவு செய்தவனாய் கேட்டான்.
“மேடம், நீங்க வசந்த் சாரோட ஓய்ஃப் தானே?”
“ஆமா” வியப்புடன் நோக்கினாள் வசந்தின் மனைவி திவ்யா.
“எப்படி இருக்கீங்க மேடம், உங்க போட்டோவ ஒரு தடைவ சார் காமிச்சிருக்கார். உங்கள மாதிரி பொறுமையான ஒரு ஆளை நான் பார்த்ததேயில்லை மேடம், இந்த மனுஷன் உங்கள இந்தப் பாடு படுத்தறார். ஆனா, நீங்க, எவ்வளவு பக்குவமா, எல்லாத்தையும் கையாள்றீங்க, நீங்க உண்மையிலே வெரி கிரேட் மேடம்”
“நீங்க புகழ்ற அளவுக்கு நான் ஒண்ணும் பண்ணலையே…!” வியப்புடனும் விஷயம் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வத்துடனும் திவ்யா கேட்டாள்.
“இல்லைங்க மேடம், என் மனைவியையும் ஒரு முறை உங்ககிட்ட அறிமுகப்படுத்தறேன் மேடம், குடும்பத்தை எப்படி நிர்வாகிக்கிறதுங்கற அவளுக்கும் சொல்லிக் கொடுங்க”
“வாட் யூ மீன் மிஸ்டர்….?”
“ சேகர் மேடம்.. என் பேரு.. ஆனா.. எனக்கு இன்னொரு பேரு இல்லை… ஆனா, சாரு உங்களுக்கு இன்னொரு பேரு இருக்குன்னு சொல்லியிருக்காரு…” வெட்கப்பட்டு நெளிந்தான் சேகர்.
“வாட்…? என்ன பேர்; சொன்னாரு”?
“கல்யாணி…”
“கல்யாணி..!!!” திவ்யாவின் முகம் இறுகியது.
“ம்ம்… கல்யாணி, அந்த பேரு சொல்லிக் கூப்பிட்டாத்தான் உங்களுக்குப் பிடிக்குமாமே…தப்பா நினைச்சிக்காதீங்க மேடம்… கல்யாணிங்கற பேரு சொல்லி கூப்பிட்டா நீங்க எப்படி வெட்கப்படுவீங்கன்னு ஒரு தடவை வர்ணிச்சாரு பாருங்க… அத நான் சொல்லக்கூடாது மேடம்…”
“பரவாயில்லை சொல்லுங்க…” உள்ளே கோபம் கொந்தளித்தாலும், வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் கேட்டாள் திவ்யா,
“ஐஸ்கிரீம் அடில பத்த வைச்சா, அது எப்படி உருகுமோ, அந்த மாதிரி உருகுவீங்கன்னு, ஒரு தடவை வர்ணிச்சார்… இந்த மாதிரி ஒருத்தர் வர்ணிக்கனும்னா அதுக்கு உண்மையான காதல் இருந்தால் மட்டும் தான் முடியும் மேடம். ஹி இஸ் சச் எ ஜெம் ஆப் பெர்சன் மேடம், இந்த மாதிரி ஒரு கணவன் அமையணும்னா கொடுத்து வைக்கணும் மேடம். ஆனா, அவருக்கு வர்ற கோபம் கொஞ்சம் அதிகம்தான்! அன்னைக்கூட நீங்க ஆசையா சிக்கன் பிரியாணி செஞ்சு சிக்கன் பெப்பர் ஃபிரை செஞ்சு கொடுத்து அனுப்பியிருந்தப்பக் கூட அவர் உங்ககிட்ட பெப்பர் கொஞ்சம் கம்மியா இருக்குன்னு என்னா வாங்கு வாங்கினார்? அன்னைக்கு டைனிங் ஹாலே ஆடிப் போயி பார்த்தது. இந்த மனுஷனுக்கு இவ்வளவு கோபம் வருதே வீட்டிலே எப்படி சமாளிக்கிறாங்கன்னு ஆளாளுக்கு பேசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.”
“ என்ன சிக்கன் பிரியாணியா… வித் சிக்கன் பெப்பர் ஃபிரை? நான் செஞ்சி கொடுத்ததா சொன்னாரா…?”
“அவரு சொல்லியிருக்காரு மேடம்… உங்களுக்கு ரொம்ப தன்னடக்கம்னு… அதுக்காக உங்களுக்குப்பிடிச்ச டப்பர் வேர்ல அவருக்கு நீங்க போட்டு கொடுத்ததை அவரு சொல்ல மறக்கலை.. ஆனால்… நீங்க தான் என்னவோ புதுசா கேட்கிற மாதிரி கேட்கறீங்க மேடம்…”
‘என் கிச்சன்ல நான் வெஜ் சமைக்கிற அளவுக்கு போயிடுச்சா’ மனதிற்குள் எரிமலையாய் வெடித்தாள் திவ்யா.
“சரி கல்யாணிங்கற என் பெட் நேம்ல வேற என்னவெல்லாம் சொல்லியிருக்கார்?”
“உங்களோட ஒவ்வொரு அசைவையும் அழகா வர்ணிப்பாருங்க மேடம், வீட்டில வாஷிங் மெஷின் இருந்தாலும் தான் கையாளேயே சாருக்கு நீங்கத் துணி துவைச்சுக் கொடுக்கணும்னு உங்களுக்கு இருக்கற அக்கறை, வீட்டை சுத்தமா வைச்சிக்கிறது முக்கியமா பாத்ரூம் டாய்டெல்லாம் வெளி ஆளக் கூப்பிடாம நீங்களே செய்யறது…அவருக்குப் பிடிச்ச மாதிரி விதவிதமா சாப்பிடற அயிட்டங்கள்… காய் வகைகள்… மட்டனு, சிக்கனு, மீனு, நண்டுன்னு விதவிதமான கறி வகைகள்…சார் சாப்பிட்டுவிட்டு கிளம்புன பிறகு நீங்க சாப்பிடுறது…அவரு தூங்கி எழுந்திருக்கும் போது உங்கள் முகத்தில் முழித்தால் தான் அவருக்கு நான் நன்றாக இருக்கும் என்பதால், அவருக்கு முன் எழுந்து, குளித்து, பெட் காஃபியோடு அவரை எழுப்புவது… இன்னும் எவ்வளவோ சொல்லலாம் மேடம்… ஆனா நேரம் போதாது மேடம… எனக்கும் இருக்காளே.. காலைல அவ எனக்கு முன்னாடி எழுந்தா என்னை தூங்க விட மாட்டா மேடம். அவ முகத்தில முழிக்கும் போது என்னவோ கிங்காங் என்னை குளோசப்ல பார்க்கற மாதிரியே இருக்கும்… அதனாலேயே நான் குப்புறப்படுத்துக்குவேன். அந்த பொஷிசன்லேயே எழுந்திருப்பேன். இருந்தாலும் என்னை விட மாட்டா. என்னை உடனே காலைக் கடன்களை முடிக்க சொல்வா… காலைக் கடன்னா, நான் பல்லு விலக்குறது, பாத்ரூம் போறது அப்படின்னு நினைக்காதீங்க…. வீட்டுக்குச் செய்ய வேண்டிய காலைக் கடன்கள் அதாவது பாத்திரம் விலக்குறது, துணி துவைக்கிறது, அவளுக்கு டீ போட்டுத் தரது, புள்ளைய குளிக்க வைக்கிறது, காலைலக்கும் மதியத்திற்கும் டிபன் தயார் செய்றது இதன் என் காலைக் கடன் மேடம்… கொடுமையா இருக்கும் மேடம்…”
“ஏன் உங்க வீட்டில எங்கேயாவது வேலைக்குப் போறாங்களா?”
“சாப்பிடறது.. தூங்குறது… டிவி பார்க்கறது…சினாக்ஸ் சாப்பிடறது…அவங்க சொந்தக் காரங்கக்கிட்ட போன்ல பேசிக்கிட்டே இருக்கிறதுனு…அப்புறம் என்னை மானிடர் பண்ண ஒரு கால்னு ரொம்ப பிசியா இருப்பா மேடம்”
“அப்ப உங்க வீட்ல வேலைக்கு ஏதும் டிரை பண்ணலையா?”
“வேலைக்கெல்லாம் போனா மேடம், ஆனால், அவ என்கிட்ட நடந்துகிற மாதிரியே எல்லோர்கிட்டேயும் நடந்துக்குவா, தனக்கு கீழ் பணிபுரியும் பணியாளர்களை மரியாதை இல்லாமல் பேசுவது. எதுவும் பேச வேண்டிய விஷயங்கள் இருந்தால் அவளோட இமிடியேட் பாஸ்கிட்ட பேசமாட்டா நேரடியா டாப் மேனேஜ்மெண்ட்கிட்ட தான் பேசுவேன்னு அடம் பிடிப்பா… இப்படி இருந்தா எந்த கம்பெனிதான் இவளை நிரந்தரமா வைச்சுக்கும்… அதான் ஒரு கம்பெனியில ஒரு மாசத்துக்கு மேல தங்கமாட்டா…” வருத்தத்துடன் கூறினான் சேகர்.
“ஓ… ஐ ஆம் வெரி சாரிங்க… தேவையில்லாம உங்க கதைய கேட்டு கஷ்டப்படுத்திட்டேன், ஆமா… என்ன இன்னும் சாரக் காணோம்…”
“அதெல்லாம் பரவாயில்லை மேடம், அன்னைக்கு நீங்க கொடுத்து அனுப்பிச்ச பால் பாயசம் சூப்பர் மேடம், என் வாழ்க்கையில அப்படி ஒரு பால் பாயசம் நான் சாப்பிட்டதேயில்லை மேடம்”
“பால் பாயசம்…!!!”
“ஆமா மேடம், பால் பாயசம், பருப்பு பாயசம், முறுக்கு, அதிரசம், ரவா உருண்டைனு நீங்க செஞ்சி கொடுத்த பதார்த்தங்கள் எல்லாமே சூப்பர் மேடம், நானே இதை செஞ்ச கைக்கு தங்க வளையல் தான் போடணும்னு சொல்வேன்”
“அப்படி போடறதா இருந்தா, பத்து ரூபாய் நோட்டை சில்லரை மாத்திக் கொடு போது;ம்னு” சார் கூட சொல்வார் நானும் கொடுத்திருக்கேன் நீங்களும் ரொம்ப சந்தோஷப்பட்டீங்கன்னு சிலாகித்து சொல்வார்”
“என்ன சில்லரை காசா…?
“என்ன மேடம், எல்லாத்தையும் முதல்லேர்ந்து கேட்கறீங்க… இப்படியே விட்டா உங்களுக்குப் பிடிக்கும்னு உங்க கையால சாருக்கு மருதாணி போட்டு அனுப்பிச்சீங்களே? அதுவும் தெரியாத மாதிரி கேட்பீங்களா? சாரு எவ்வளவு பேருகிட்ட காமிச்சி சந்தோஷப்பட்டார் தெரியுமா, கரெக்டா காதலர் தினமும் அதுவுமா அவர் கையில மத்தியில ஹார்டின் வரைந்து போட்டிருந்தீங்களே மேடம்… மறந்துடுச்சா?... அப்புறம் அன்னைக்கு அப்படித்தான்…..”
“போதும் சேகர்… போதும்…” காதைப் பொத்திக் கொண்டு கத்தினாள் திவ்யா.
“நீங்க இவ்வளவு அப்பாவியா இருப்பீங்கன்னு நான் நினைக்கல, உங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா? நான் ரெண்டு வருஷமா எங்க ஆபிஸ் பிராஜக்ட்டுக்காக ஸ்வீடன் போயிருந்தேன். இன்னைக்கு சாயங்காலம் திரும்புறதா எங்க வீட்டுக்காரர்கிட்ட சொல்லியிருந்தேன். அப்படிச் சொன்னா அவருக்கு பெரிய சர்ப்பிரைசா இருக்கும் நினைச்சேன். கடைசியில எனக்குப் பெரிய சர்ப்பிரைஸ் கிடைச்சது.”
“அப்ப கல்யாணிங்கறது”
“நான் கிளம்புறதுக்கு ஒரு வாரத்திற்கு முன் தான் என் வீட்டுப் பகுதியில் கீரை விற்க வந்தவள். அவளுடைய கதையை கேட்ட போது ரொம்ப கஷ்டமா இருந்தது. அந்தக் கதையைக் கேட்ட என் கணவர், வேண்டுமானால் அவளை வீட்டு வேலைக்கு வைத்துக் கொள்ளலாம் என்ற யோசனையை சொன்னார். நான் ஸ்வீடன் போன பிறகு இவருக்கு சமைத்துப் போட உதவியாக இருக்கட்டும் என்று நான் தான் அவளை வேலைக்குச் சேர்த்தேன். கீரைவிற்க வந்தவள்.. வேலைக்காரியாக ஆனாள்… இப்போது வீட்டுக்காரியாக ஆக முயற்சிக்கிறாளா? இன்னைக்கு ஒரு கை பார்க்கிறேன்.
“அய்யய்யோ அப்படின்னா நீங்கதான் மேடம் உண்மையிலே அப்பாவி, தன் வீட்டில இன்னொருத்தி குடும்பம் நடத்துறது கூட தெரியாம இருந்திருக்கீங்களே…மேடம், ஒரு நிமிஷம், நீங்க ஸ்வீடன்ல இருந்தேன்னு தானே சொன்னீங்க..?”
“அப்பப்ப ஒரு கால் ஸ்வீடன்லேர்ந்து வரும் மேடம், இவரு கால் அட்டெண்ட் பண்ணி முடிச்சிட்டு, ராட்சசி, குண்டோதரி, கொடுமைக்காரி…ன்னெல்லாம் சார் திட்டுவார் மேடம்… நான் கேட்டா, அது ஸ்வீடன் கிளைண்ட்டுன்னு சொல்வார்… நானும் ஆபிசுல கேட்டுப் பார்த்துட்டேன் ஸ்வீடன்ல எங்களக்கு பிசினஸ் வேலையே கிடையாது… ஒரு வேளை சார், ஏதாவது கதையடிப்பார்னு நினைச்சேன்.. கடைசியில நீங்கதானா அது…பாவம் மேடம் நீங்க… “
“ஆமாம், அந்த ராட்சசி நான் தான் சேகர்” கண்கலங்கினாள் திவ்யா
“சாரி மேடம், நான் தேவையில்லாம உங்ககிட்ட உளறிட்டேன்… அதோ சாரே வர்றாரு பாருங்க மேடம், என்னோட ஹம்பிள் ரிக்வொஸ்ட் பிளீஸ் எதுவா இருந்தாலும் வீட்டோட இருக்கட்டும். இங்க சாருக்குன்னு ஒரு மரியாதை இருக்கு மேடம்…”
அதற்குள் அங்கு வந்த வசந்த், “ஹாய் ஸ்வீட்டி, வாட் எ சர்ப்ரைஸ், நீ ஈவினிங் வருவாய்னு உனக்காக ஸ்பெஷல் ஏற்பாடுகள் பண்ணியிருக்கேம்மா… திடீர்னு வந்து நிற்கிற…”
“ஸ்பெஷல்ன்னா சிக்கன் பிரியாணியும் சிக்கன் பெப்பர் ப்ரையுமா…”
“வாட்.. நீ தான் சுத்த சைவமாச்சே, நம்ம வீட்டிலே ஒரு பாத்திரத்தில கூட முட்டை கூட படாது அப்படி இருக்கிறப்போ எப்படி சிக்கன்?”
“சும்மா நடிக்காத… கல்யாணி கதையெல்லாம் கேட்டாச்சு, உன்னையெல்லாம் ஒரு ஆளுன்னு மதிச்சு என் பேரன்ட்ஸ எதிர்த்து போராடி கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன் பாரு எனக்கு இதுவும் வேணும் இன்னமும் வேணும்…”
“வாட் யூ மீன்…”
“வில் யு பிளீஸ் சட் அப்… ராஸ்கல்…ஸ்வீடன்ல இருந்தாலும் நித்தமும் உன்னையத் தான்டா நினைச்சிக்கிட்டு இருந்தேன். எனக்கு எத்தனையோ புரபோசல்ஸ் கூட வந்தது. உன் அன்ப மதிச்சித்தான் உன்னையே நினைச்சி வாழ்ந்துகிட்டு இருந்தேன். ஆனா, இவ்வளவு பொறுக்கியா இருப்பன்னு நினைக்கில… அதுவும் ஒரு கீரைவிக்கிறவளோட… ச்சை…மனுச பதரே…”
சேகருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை… அங்கு நிற்பதா இல்லை கிளம்புவதா என்று புரியவில்லை… வசந்த் சேகரை முறைத்துப் பார்த்ததை உணர்ந்த சேகர் நைசாக கிளம்ப எத்தனித்தான்.
“நான் கிளம்புறேன் மேடம்….சா…சார்…” நா தழு தழுக்கக் கூறினான் சேகர்.
“ரொம்ப நன்றிங்க சேகர்… நீங்க மட்டும் என்கிட்ட சொல்லலைன்னா நான் இந்தாளு பேச்ச முழுசா நம்பியிருப்பேன்” இரு கைகளையும் கூப்பி நன்றிப் பெருக்கோடு கண்ணீர் மல்க கூறினாள்.
“திவ்யா….” ஆறுதலாக தொடுவதற்கு சென்ற வசந்தின் கையைத் தட்டிவிட்டாள் திவ்யா. இதற்குள் சத்தம் கேட்டு அனைத்துப் பணியாளர்களும் எழுந்து வந்து வேடிக்கைப் பார்த்தனர்.
“என்னடி ரொம்ப பிகு பண்றே.. ஊர்ல இல்லாததா நான் பண்றேன்.. நான் ஆம்பள டி…” வசந்த் பேசி முடிப்பதற்குள் ‘பொளேர்’ என்ற அறை விழுந்தது.
“பரதேசி நாயே… செய்யறதையும் செஞ்சிட்டு.. திமிராவாப் பேசற… வீட்டிற்கு வந்த காலை வெட்டிடுவேன்…” ஆவேசமாக சீறிவிட்டு கிளம்பினாள் திவ்யா..
ஆண்ங்கற கெத்தைக் காட்ட நினைத்த வசந்த் அறை விழும் என்று கனவிலும் நினைக்கவில்லை. ஆனாலும், வீட்டிற்கு போக வேண்டுமே… கல்யாணியை காக்க வேண்டுமே… “திவ்யா… திவ்யா…நில்லுமா…” திவ்யாவின் பின்னாடியே ஓடினான் வசந்த்.
“நம்மையெல்லாம் ஓட ஓட விரட்டுவான் இப்ப எப்படி ஓடுறான் பாரு… ஒழுங்கா இருந்ததாத்தான் என்ன?” என்று சேகரை நோக்கி பேசினார் கேசியர் குமரன்.
“ஆமா சார், நான் கூட அவர் சொன்னதையெல்லாம் கேட்டு அவர் மனைவி மேல பயங்கரமா மரியாதை வச்சிருந்தேன். கடைசியில கீரைக்;காரியப் பத்தித்தான் இவ்வளவு பெருமையா சொல்லியிருக்கான். பாருங்க”
“ஆமாமாம்…” ஆமோதித்தார் குமரன்.
“உங்க வீட்ல மேடம் இருக்காங்களா, இல்லை ஊருக்குப் போயிருக்காங்களா சார்…?
“ஐயா சாமி…. உன்கிட்டய்யா… ஏற்கனவே நான் வசந்துக்கு நடந்ததப் பார்த்தேனே… அடுத்து எனக்கு குறி வைக்கிறியா…? நல்லா இருக்குற குடும்பத்துல குண்டை போட்டுறாதப்பா.. ஆளை விடு…” வேகவேகமாக தன் இருக்கைக்குச் சென்றார் குமரன்.
சேகர் ‘பரவாயில்லை என் பொண்டாட்டி ராட்சசி மாதிரி குதிச்சாலும், என்னை வெளிய யார்கிட்டேயும் விட்டும் கொடுக்க மாட்டா… என்னை விட்டும் போக மாட்டா… இது மாதிரி எத்தனை பேருக்கும் அமையும். சேகரு, நீ உண்மையிலேயே அதிர்ஷ்டசாலிடா’ என்று தனக்குத்தானே சபாஷ் சொல்லிக்கொண்டே அலுவலகத்திற்கு வெளியில் இருக்கும் டீக் கடைக்கு நடந்து வந்தான். அங்கு ‘மிஸ்ஸியம்மா’ படத்தில் இருந்து ‘வாராயோ வெண்ணிலாவே கேளாயோ எந்தன் கதையே’ என்ற பாடலில் ‘சதிபதி விரோதம் மிகவே சிதைந்தது இதம் தரும் வாழ்வே’ என்ற வரிகள் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது.
